Impact of fine particulate matter (PM2.5) on ocular health among people living in Chiang Mai, Thailand

ผลกระทบของอนุภาคขนาดเล็ก (พีเอ็ม 2.5) ต่อสุขภาพดวงตาในประชาชนที่อาศัยอยู่ในจังหวัดเชียงใหม่ ประเทศไทย

Name: Sobia Kausar

LCSH: Air -- Pollution

LCSH: Air quality -- Thailand

LCSH: Dust

Abstract: Given the sparse information currently available about the critical impact of PM2.5 content on ocular health, a comprehensive follow-up study involving 50 healthy adults was meticulously conducted. Sample collections took place on two distinct occasions: before the onset of the PM2.5 exposure season and afterward, once exposure had occurred. Daily PM2.5 concentration data was diligently gathered from the Thung Satok monitoring station. Each participant completed a carefully crafted self-structured ocular symptom questionnaire designed to know their experiences accurately. The concentrations of 1-OHP were precisely quantified using advanced HPLC-FLD methodologies. Logistic regression analysis was employed to thoroughly investigate the relationship between PM2.5 toxicity and ocular symptoms. The findings revealed that daily PM2.5 concentrations soared to approximately three times higher than the levels the World Health Organization (WHO) deemed safe. Notably, exposure to these elevated PM2.5 levels significantly heightened the likelihood of experiencing ocular redness (adjusted odds ratio: 12.39, 95% confidence interval), watering (adjusted odds ratio: 2.56, 95% confidence interval), and dryness (adjusted odds ratio: 5.06, 95% confidence interval). Moreover, these ocular symptoms displayed a clear exposure-response relationship, intensifying with rising 1-OHP levels. During the PM2.5 peak season, the frequency and severity of ocular symptoms showed a marked increase, underscoring a strong correlation with heightened PM2.5 concentrations Additionally, lymphocyte counts exhibited a positive correlation with the severity of ocular redness, watering, and dryness in periods of significant PM2.5 exposure. In conclusion, this study powerfully suggests that individuals exposed to elevated PM2.5 levels experienced substantially more severe alterations in their ocular surface health, thus underscoring the urgent need for further research into this vital area. Future research endeavors could investigate the underlying mechanisms of PM2.5 exposure to changes in the ocular surface. This also includes improving quantification methods for 1-OHP to boost precision and sensitivity and broadening studies to encompass a variety of populations and environmental factors. Furthermore, employing advanced analytical techniques like multiplex assays and new technologies may offer a greater understanding of exposure-response relationships and aid in creating targeted strategies to reduce the harmful health impacts of PM2.5 on eye health.

Abstract: ฝุ่นละอองขนาดเล็กPM2.5 เป็นมลพิษทางอากาศที่มีผลกระทบต่อสุขภาพอย่างกว้างขวางไม่เพียงแต่ส่งผลต่อระบบทางเดินหายใจและหัวใจแต่ยังส่งผลกระทบโดยตรงต่อสุขภาพดวงตา โดยฝุ่น PM2.5 สามารถเข้าสู่ดวงตาและกระตุ้นให้เกิดการอักเสบ ระคายเคือง และปัญหาสุขภาพอื่นๆ เช่น ตาแดง น้ำตาไหล ตาแห้ง คันตา และตาพร่ามัว ในระยะยาว การสัมผัส PM2.5 อาจเพิ่มความเสี่ยงของโรคตา เช่น เยื่อบุตาอักเสบเรื้อรัง (chronic conjunctivitis) ตาแห้งเรื้อรัง (chronic dry eye syndrome) และอาจส่งผลต่อกระจกตาและจอประสาทตาจากข้อมูลที่มีอยู่เกี่ยวกับผลกระทบของ ฝุ่นPM2.5ต่อสุขภาพดวงตาที่ยังจำกัดการศึกษานี้ได้ทำการติดตามสุขภาพของผู้ใหญ่ที่มีสุขภาพดีจำนวน 50 คนในพื้นที่ตำบลทุ่งสะโตก อำเภอสันป่าตอง จังหวัดเชียงใหม่ โดยเก็บตัวอย่างปัสสาวะในสองช่วงเวลา ได้แก่ ก่อนเข้าสู่ฤดูที่มีมลพิษ PM2.5 สูง และหลังจากได้รับผลกระทบจากฝุ่นแล้ว และรวบรวมข้อมูลความเข้มข้นของ PM2.5 รายวันถูกบันทึกจากสถานีตรวจวัดฝุ่นที่ในพื้นที่และเก็บแบบสอบถามเกี่ยวกับอาการระคายเคืองตาตรวจวัดระดับสารชีวภาพ 1-OHP ในร่างกายโดยใช้เครื่องโครมาโทกราฟีของเหลวสมรรถนะสูง วัดระดับสารชีวภาพ 1-OHP ในร่างกายโดยใช้เครื่องโครมาโทกราฟีของเหลวสมรรถนะสูง (HPLC) ร่วมกับเครื่องตรวจวัดแบบเรืองแสง (Fluorescence Detector: FLD) ในตัวอย่างปัสสาวะ และใช้การวิเคราะห์ทางสถิติเพื่อหาความเชื่อมโยงระหว่าง PM2.5 กับอาการทางตาผลการศึกษาเผยให้เห็นว่าความเข้มข้นของPM2.5 รายวันพุ่งสูงขึ้นประมาณสามเท่าของระดับองค์การอนามัยโลก (WHO) ถือว่าปลอดภัย ที่น่าสังเกตคือ การสัมผัสกับระดับ PM2.5 ที่สูงเหล่านี้ทำให้มีความเสี่ยงที่จะเกิดอาการตาแดง (odds ratio: 12.39, ช่วงความเชื่อมั่น 95%) น้ำตาไหล (odds ratio: 2.56, ช่วงความเชื่อมั่น 95%) และตาแห้ง (odds ratio: 5.06, ช่วงความเชื่อมั่น 95%) อย่างมีนัยสำคัญ ยิ่งไปกว่านั้น อาการทางตาเหล่านี้มีความสัมพันธ์เชิงตอบสนองต่อการสัมผัส (exposure-response relationship) โดยความรุนแรงของอาการเพิ่มขึ้นตามระดับของ 1-OHP ในช่วงฤดูที่ PM2.5 พุ่งสูงขึ้น อาการทางตาทั้งในแง่ของความถี่และความรุนแรงเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งกับความเข้มข้นของ PM2.5 นอกจากนี้จำนวนลิมโฟไซต์ (lymphocyte counts) ยังมีความสัมพันธ์ในเชิงบวกกับความรุนแรงของอาการตาแดง น้ำตาไหลและตาแห้งในช่วงที่มีการสัมผัส PM2.5 ในระดับสูง ดังนั้นการศึกษานี้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าการสัมผัส PM2.5 ในระดับสูงส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงขึ้นในสุขภาพพื้นผิวดวงตา สำหรับการวิจัย ในอนาคต อาจศึกษาเกี่ยวกับกลไกพื้นฐานของการสัมผัสกับ PM2.5ต่อการเปลี่ยนแปลงบนพื้นผิวดวงตา ซึ่งรวมถึงการปรับปรุงวิธีการวัดปริมาณสำหรับ 1-OHP เพื่อเพิ่มความแม่นยำและความไว และขยายขอบเขตการศึกษาให้ครอบคลุมประชากรและปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมที่หลากหลาย นอกจากนี้ การใช้เทคนิคการวิเคราะห์ขั้นสูง เช่น การทดสอบแบบมัลติเพล็กซ์และเทคโนโลยีใหม่ อาจช่วยให้เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างการสัมผัสและการตอบสนองได้ดียิ่งขึ้นและช่วยในการสร้างกลยุทธ์ที่ตรงเป้าหมายเพื่อลดผลกระทบต่อสุขภาพที่เป็นอันตรายจาก PM2.5 ต่อสุขภาพดวงตา

Chiang Mai University. Library

Address: CHIANG MAI

Email: cmulibref@cmu.ac.th

Name: Surat Hongsibsong

Role: Advisor

Name: Anurak Wongta

Role: Advisor

Created: 2025

Modified: 2568-08-31

Issued: 2025-08-31

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

eng

DegreeName: Master of Science

Level: Master's Degree

Descipline: Health Sciences Research

Grantor: Chiang Mai University

©copyrights Chiang Mai University

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	662735813.pdf	522.11 KB	3	2025-11-19 00:21:53

ใช้เวลา

0.031956 วินาที