Assessing the potential of climate-smart agriculture to improve food security and climate-change resilience of Highland in Northern Thailand

การประเมินศักยภาพของการเกษตรที่เท่าทันต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเพื่อเพิ่มความมั่นคงทางอาหารและความยืดหยุ่นต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศของที่สูงในภาคเหนือของประเทศไทย

Name: Thatchakorn Khamkhunmuang

LCSH: Highland agriculture, Hill farming

LCSH: Highland agriculture, Hill farming

LCSH: Crop rotation

LCSH: Farmers -- Thailand, Northern

LCSH: Agriculture -- Thailand, Northern

Abstract: Climate change is expected to affect highland smallholder farmers with poor and limited resources. For the case study of Ban Tub and Pang Hin Fon sub-districts. Mae Chaem district, Chiang Mai province, the objectives were to assess food security, climate change vulnerability, and emission of CO2 of highland agricultural systems and to design and assess a Climate-Smart Agriculture system supporting food security, climate resilience, and CO2 emission reduction. Participatory Rural Appraisal (PRA) of communities and ethnic groups was done. There were key informant interviews with 2- 3 persons per village and focus group discussion in the topics ; theory and timeline of village, food security assessment, risk and vulnerability, indicator development, design and assessment of CSA about shifting cultivation with 120 persons and semi-structure interviews of 196 smallholders farming houses. The results showed that 49.50% of the food was plants, and 59.25% of the income was from selling plants. Ban Muad Long had the most food and income from crop production. As for Mae Kee Muk Noi, the villagers had the most access to food sources from the market because the distance was the closest than the other villages. Ban Mae Hae Tai had better food stability from the forest than the other villages. From the risk and vulnerability analysis, it was found that agriculture posed the highest risk up to 30 %, within which 25 % was from low productivity. For the risk on the low productivity, the villagers thought that they could rarely cope, as low as 5%, which could lead to loss of produce and incomes, which in turn lead to food insecurity. In the land preparation plots, the greenhouse gases emission in upland rice cultivation were 4.23 scores (out of 5, agree) in the Karen and 3.18 scores (out of 5, undecided) in the Lawa. Moreover, all of the villages used chemicals that are unnecessary leading to increase of greenhouse gases in the future. For the results of indicators development, it was found that there were 9 topics, 27 indicative components, and 76 indicators, and 14 actions plans were designed. Then, an assessment into a shifting cultivation system in the future was done. Under climate change and the current community context, appropriate ecological services and biodiversity were suggested from some action plans that might have long-term effects on food production and food security.

Abstract: การเปลี่ยนแปลงสภาพ ภูมิอากาศส่งผลต่อระบบการเกษตรและนำไปสู่ความไม่มั่นคงทาง อาหาร โดยเฉพาะกลุ่มเกษตรกรรายย่อยในประเทศกำลังพัฒนา การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ การศึกษาและประเมินประเด็นของความมั่นคงทางอาหารของเกษตรกรกึ่งยังชีพในระบบเกษตรบน พื้นที่สูง เพื่อออกแบบแนวทางในการทำการเกษตรบนพื้นที่สูงให้มีศักยภาพในการเพิ่มความมั่นคง ทางอาหาร และประเมินแนวทางความสามารถในการรับมือต่อความเสี่ยงในอนาคตที่ส่งผลต่อความ มั่นคงทางอาหารภายใต้บริบทของระบบสังคมนิเวศและการบริการของระบบนิเวศ โดยใช้การ วิเคราะห์ชุมชนแบบมีส่วนร่วมคือ การสัมภาษณ์เชิงลึกกลุ่มบุคลลสำคัญจำนวน 2-3 คนต่อหมู่บ้าน การจัดประชุมกลุ่ม การพัฒนาตัวชี้วัด การออกแบบสอบถาม การออกแบบแผนพัฒนา และการ ประเมินระบบเกษตรที่เท่าทันต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศเข้าสู่ไร่หมุนเวียน ร่วมกับตัวแทน หมู่บ้านๆ ละ 30 คน รวม 120 คน และการสัมภาษณ์ครัวเรือนเกษตรกรจำนวน 196 ครัวเรือน ผล การศึกษาพบว่า การมีของอาหารจากการผลิตเอง เป็นแหล่งอาหาร ร้อยละ 49.30 และเป็นแหล่งรายได้ ร้อยละ 59.25 บ้านมืดหลองมีอาหารและรายได้จากการผลิตพืชมากที่สุด ส่วนบ้านแม่ขี้มูกน้อยมีการ เข้าถึงแหล่งอาหารจากตลาดได้มากที่สุด เพราะมีระยะทางที่ใกลักว่าชุมชนอื่นๆ ชุมชนบ้านแม่แฮได้มี เสถียรภาพของอาหารดีกว่าชุมชนอื่นๆ เพราะ มีการจัดการดูแลป่าและ หาอาหารป่ามากที่สุด ประกอบ กับมีการผลิตพืชและปศุสัตว์ และการนำเข้าอาหารจากภายนอกเฉลี่ยแล้วมีความสมดุลมากกว่าชุมชน อื่นๆ ความเสี่ยงและความเปราะ บางพบว่า ด้านเกษตรกรรมมีค่ามากที่สุดถึงร้อยละ 30 ของความเสี่ยง อื่นๆ ทั้งหมด ปัจจัยที่ส่งผลมากที่สุดคือผลผลิตตกต่ำ ร้อยละ 25 ผลกระทบที่ได้รับจากภัยธรรมชาติที่ สามารถรับมือได้เพียง ร้อยละ 5 ซึ่งปัจจุบันยังไม่สามารถมีวิธีการรับมือได้ จึงนำไปสู่การสูญเสีย ผลผลิตและขาดทุนและความไม่มั่นคงทางอาหาร การเตรียมพื้นที่เพาะปลูก การปล่อยก๊าซ คาร์บอนไคออกไซด์ เท่ากับ 4.23 คะแนน (เห็นด้วย) ในกะเหรี่ยง และ 3.18 คะแนน (ไม่แน่ใจ) ใน ละว้า ผลการพัฒนาตัวชี้วัดความมั่นคงทางอาหารพบว่า ได้ 9 ประเด็น 27 องค์ประกอบตัวชี้วัด และ 76 ตัวชี้วัด ซึ่งนำไปสู่ผลของการออกแบบแผนพัฒนาแล แนวทางทั้งหมด 76 แผน และประเมินเข้าสู่ ระบบเกษตรแบบไร่หมุนเวียน ได้ 14 แผนปฏิบัติ การทำการเกษตรที่เท่าทันต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพ ภูมิอากาศภายใด้การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและบริบทชุมชน รวมถึงผลกระทบระยะยาวที่ อาจจะส่งผลต่อการผลิตอาหาร ความมั่นคงทางอาหาร การบริการของระบบนิเวศและความ หลากหลายทางชีวภาพอย่างยั่งยืน

Chiang Mai University. Library

Address: CHIANG MAI

Email: cmulibref@cmu.ac.th

Name: Prasit Wangpakapattanawong

Role: Advisor

Name: Sutthathorn Chairuangsri

Role: Advisor

Name: Angkhana Inta

Role: Advisor

Created: 2021

Modified: 2024-01-07

Issued: 2024-01-07

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

eng

DegreeName: Doctor of Philosophy

Level: Doctoral Degree

Descipline: Biodiversity and Ethnobiology

Grantor: Chiang Mai University

©copyrights Chiang Mai University

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	580551017.pdf	4.92 MB	1	2024-06-07 15:44:37

ใช้เวลา

0.045216 วินาที