The Effectiveness of Tai Chi Qigong program on functional capacity, lung function, and quality of life in patients with chronic obstructive pulmonary disease

ประสิทธิผลของโปรแกรมไท่จี้ชี่กงต่อความสามารถในการทำงาน สมรรถภาพปอด และคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง

Name: Tassawan Kantatong

LCSH: Tai Chi Qigong

LCSH: Lungs -- Diseases, Obstructive

LCSH: Lungs -- Diseases

LCSH: Chronically ill -- Care

LCSH: Lungs -- Diseases, Obstructive -- Patients

Abstract: Chronic obstructive pulmonary disease (COPD) is one of the most important public health problems worldwide. The World Health Organization (WHO) predicted that COPD will be ranks as the 5th Disability-Adjusted Life Years (DALYs) and the third-leading cause of global death by 2030. Chronic obstructive pulmonary disease (COPD) becomes burdensome and reduces quality of life in both COPD patients and their family. Understanding the associations between these factors and quality of life could improve the care process and treatment of these patients. Although the beneficial effect of exercise on the health of Chronic Obstructive Pulmonary Disease (COPD) patients has been widely demonstrated, that of Tai Chi Qigong (TCQ), as an alternative exercise, has been inconclusive. Phase 1, a total of 281 COPD patients were included in this study. They were analyzed by spirometry measurement, dyspnea score of the modified Medical Research Council; mMRC, and the distance of six-minute walk test (6MWT), and quality of life was assessed by the St. George’s Respiratory Questionnaire (SGRQ). The result showed that the total SGRQ score was 42.1±17.4. and lung function was moderate stage of COPD. Phase 2, a total of 50 patients with mild and moderate degree of COPD were recruited and randomly assigned to either the TCQ (n = 25) or control group (n = 25). The TCQ group completed 12-week center-and 12-week home-based training. The control group attended a meeting class once a week for 12 weeks. Outcome measures were assessed at baseline, and the 6th, 12th and 24th week. The primary outcomes were functional capacity (6-minute walk test; 6MWT) and lung function. The secondary outcomes were dyspnea score and quality of life. The TCQ group demonstrated significant improvement in functional capacity at week 12 and 24 (p < 0.05) and dyspnea score and quality of life at week 6, 12 and 24 when compared to baseline. Functional capacity, forced expiratory volume in one second (FEV1), dyspnea score, and quality of life were significantly better in the TCQ group from week 6 to week 24 when compared to the control group (p < 0.05). Combined center-and home-based TCQ training for patients with mildly and moderately severe COPD is effective in improving functional capacity, dyspnea score, and quality of life. e

Abstract: โรคปอดอุดกั้นเรื้อรังเป็นปัญหาสาธารณสุขทั่วโลก มีการคาดการณ์สถานการณ์โรคปอดอุดกั้นเรื้อรังในอนาคตว่าจะเป็นสาเหตุนำไปสู่การสูญเสียปีสุขภาวะของผู้ป่วย (DALYs) เพิ่มขึ้นเป็นอันดับที่ 5 ในปี คศ. 2030 ความเข้าใจโรคและข้อมูลพื้นฐานของผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังจะทำให้สามารถวางแผนการดูแลรักษาผู้ป่วยได้ วัตถุประสงค์การศึกษาในระยะที่ 1 เพื่อศึกษาข้อมูลพื้นฐาน ความสามารถในการทำงาน สมรรถภาพปอด และคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง และแม้จะมีการศึกษาถึงผลของการออกกำลังกายในผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังหลายการศึกษา แต่การออกกำลังกายทางเลือก เช่นไท่จี้ชี่กง ยังมีน้อย ดังนั้นวัตถุประสงค์ในการศึกษาระยะที่ 2 จึงศึกษาถึงประสิทธิผลของโปรแกรมไทจี้ชี่กงต่อความสามารถในการทำงาน สมรรถภาพปอด และคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ระยะที่ 1 เป็นการศึกษาแบบภาคตัดขวาง ผู้ป่วยจำนวน 281 คน ถูกกัดเข้ามาในการศึกษาและทำการวัดสมรรถภาพปอด ทดสอบการเดินในเวลา 6 นาที และตอบคำถามคุณภาพชีวิตโดยแบบสอบถามของ St. George's Respiratory Questionnaire หรือ SGRQ (Thai version) ระยะที่ 2 เป็นการศึกษาแบบ randomized controlled trial เปรียบเทียบผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังระดับน้อยและปานกลางสองกลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ กลุ่มให้โปรแกรมไท่จี้ชี่กง จำนวน 25 คน และกลุ่มควบคุม จำนวน 25 คน กลุ่มไทจี้ชี่กงได้รับโปรแกรมไทจี้ชี่กงติดต่อกันเป็นระยะเวลา 12 สัปดาห์ หลังจากนั้นจะถูกติดตามที่บ้านอีก 12 สัปดาห์ การเก็บข้อมูลใช้ตัวแปรในระยะที่ 1 เป็นค่าพื้นฐาน และทำการเก็บข้อมูลอีกในสัปดาห์ที่ 6, 12 และ 24 ผลการศึกษาระยะที่ 1 พบว่า ผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังส่วนใหญ่มีคุณภาพชีวิตอยู่ในระดับปานกลาง สมรรถภาพปอดอยู่ในระดับปานกลาง ผลการศึกษาระยะที่ 2 พบว่า กลุ่มไท่จี้ชี่กงมีความสามารถในการทำงานเพิ่มขึ้นในสัปดาห์ที่ 12 และ 24 อาการเหนื่อยลดลงตั้งแต่สัปดาห์ที่ 6 ไปจนถึง สัปดาห์ที่ 24 ความสามารถในการทำงานและคุณภาพชีวิตของกลุ่มไท่จี้ซี่กงดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม ผลของโปแกรมไทจี้ชี่กงมีผลในทางที่ดีต่อความสามารถในการทำงาน อาการหอบเหนื่อยและคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง

Chiang Mai University. Library

Address: CHIANG MAI

Email: cmulibref@cmu.ac.th

Name: Ratana Panpanich

Role: Advisor

Name: Athavudh Deesomchok

Role: Advisor

Name: Somporn Sungkarat

Role: Advisor

Created: 2020

Modified: 2567-01-18

Issued: 2024-01-06

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

eng

DegreeName: Doctor of Philosophy

Level: Doctoral Degree

Descipline: Community Medicine

Grantor: Chiang Mai University

©copyrights Chiang Mai University

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	550751034.pdf	4.4 MB	6	2025-05-31 10:49:19

ใช้เวลา

0.045004 วินาที