การประยุกต์ใช้หลักคาสอนด้านนิเวศวิทยาในพระไตรปิฎกเพื่อการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมของ พระสงฆ์ในจังหวัดอุดรธานี

Name: เจษฎา มูลยาพอ

Organization : ผู้วิจัย

keyword: การประยุกต์ใช้หลักคำสอน

; นิเวศวิทยาในพระไตรปิฎก

; การอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม

; พระสงฆ์ในจังหวัดอุดรธานี

Abstract: การศึกษาวิจัย เรื่อง เพื่อศึกษาการประยุกต์ใช้หลักคำสอนด้านนิเวศวิทยาในพระไตรปีฎกเพื่อการ อนุรักษ์สิ่งแวดล้อมของพระสงฆ์ในจังหวัดอุดรธานี เพื่อศึกษาการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมของ พระสงฆ์ในจังหวัดอุดรธานี และเพื่อศึกษาปัจจัยที่ส่งเสริมและอุปสรรคของการมีส่วนร่วมของชุมชนในการ อนุรักษ์สิ่งแวดล้อมของพระสงฆ์ในจังหวัดอุดรธานี โดยเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสัมภาษณ์ และแบบการสังเกต การเก็บรวบรวม ข้อมูล โดยการสัมภาษณ์และสังเกตแบบมีส่วนร่วม กลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ ประกอบด้วย พระสงฆ์ ผู้นำชุมชน และประชาชน จำนวน ๓- คน วิเคราะห์และสังเคราะห์ข้อมูลด้วยการตีความและสร้างข้อสรุป จากบทบาทของ พระเทพรัตนมุนี ท่านได้มีแนวทางในการนำสติปัฏฐาน ๔ มาประยุกต์ใช้ในการ ปลูกพืช ผัก ทุกชนิด ด้วยวิธีการก่อนปลูกใช้สติต้องรู้ว่าจะทำอะไร เมื่อรู้แล้วว่าจะต้องปลูกพืช เช่น แก้วมังกร จะต้องศึกษาพันธุ์พืชก่อน วิธีการปลูก การรักษา การใช้ปุ๋ย การบำรุง จนกระทั่งออกดอกออกผลเก็บผลผลิต ได้ ขั้นตอนทั้งหมดต้องใช้ความพยายาม อดทนและจะไม่มีความโกรธเมื่อเจอปัญหาอุปสรรค เช่น แมลงกัดกิน ดอก กินผล ทำให้ผลผลิตไม่ได้ผลดี ท่านก็มีวิธีการแก้ไขโดยการปลูกพืชที่แมลงไม่ชอบ หรือใช้น้ำสกัดจาก สมุนไพรมาผสมน้ำฉีด น้ำหมักจากพืชจนกลายเป็นจุลินทรีย์ ซึ่งได้ศึกษาและจัดทำขึ้นใช้เองเป็นตัน จึงทำให้ ระบบนิเวศวิทยาในธรรมสถานแห่งนี้ยังคงมีอยู่และเจริญงอกงามจนเป็นป่าใหญ่มีไม้นานาพันธุ์ พร้อมกับความ อุดมสมบูรณ์ของสิ่งมีชีวิตอื่นๆ จึงถือได้ว่าเป็นปัจจัยส่งเสริมในการอนุรักษ์ป่ไม้ให้คงอยู่ผลสัมฤทธิ์จากการ ดำเนินงานพระพุทธศาสนาเพื่อสังคม ทำให้วัดและธรรมสถานสวนป่า ฯ เป็นศูนย์กลางในการให้ความ ช่วยเหลือในด้านของจิตใจ โดยเน้นให้ธรรมะเป็นเครื่องมือในช่วยเหลือ บุคคลที่เข้ารับการอบรม เป็นบุคคลที่ อยู่กับสังคมมาโดยตลอด เมื่อมีปัญหาวัตถุไม่สามารถที่จะแก้ปัญหาได้หมดทุกอย่าง การแก้ปัญหาทางด้าน นามธรรมจึงเป็นอีกแนวทางหนึ่งที่เป็นสิ่งแก้ไขปัญหา บทบาทของท่านพระครูพุทธยานบ้านเชียง ถ้าขาดพระสงฆ์คงจะไม่สามารถตั้งอยู่ได้ขนาดนี่ ซึงกว่า จะมาถึงจุดนี้ได้ก็หนักพอสมควร และถ้ายิ่งไม่มีแรงสนับสนุนจากทางพระเถระผู้ใหญ่ก็คงจะลำบาก แต่ถึง กระนั้นพวกเราชาวบ้านก็มีความหนักแน่นร่วมแรงร่วมใจกันอย่างเต็มที่ จนสามารถสร้างสถานที่แห่งนี้ให้เป็น ฐานแหล่งการศึกษาค้นคว้าวิจัยพันธุ์ไม้ธรรมชาตินานาชนิด และเป็นต้นแบบของการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมแห่ง อื่นๆอีก เพราะบำาถ้าเราไม่ทำลายมันก็เป็นระบบของมันรูปแบบที่ดำเนินการอยู่คือป่าชุมชนนี้ ถึงไม้จะไม่ สมบูรณ์นักแต่ก็เป็นจุดเริ่มต้นที่ดี ถ้าเราไม่ทำป่านี้ก็คงไม่มีป่ นั่นหมายถึงว่า มีปัจจัยที่ส่งเสริมหลายประการ โดยเฉพาะพื้นที่ป่านั้นมีความเหมาะสมมาก หากไม่ได้รับการพัฒนาย่อมเป็นที่น่าเสียดาย ซึ่งก็ได้รับความ ร่วมมือด้วยดีในการรักษาป้าโดยความร่วมมือกับชุมชน ชาวบ้าน ให้ความเคารพยำเกรง ทางราชการและ สถาบันการศึกษาเข้ามาช่วยเช่นกิจกรรมบวชต้นไม้ การประยุกต์หลักธรรมทางพระพุทธศาสนาเช่นการไม่ เบียดเบียน การไม่ทำลายสิ่งมีชีวิต ผลที่เกิดจากกิจกรรมส่งผลในทางบวกคือ ต้นไม้ไม่ถูกทำลาย ทำให้มีป่าเพิ่มขึ้น ให้ความสดชื่น เขียวงามธรรมชาติสวยด้วยตัวของมันเอง ทำให้จิตใจของผู้ได้พบเห็นสงบเย็น นอกจาก ชาวบ้านแล้วพระสงฆ์ก็ถือว่ามีบทบาทสำคัญ พราะคนเข้ามาวัดถ้าเห็นพระแล้วก็สบายใจ เหมือนกับเข้าป่าถ้า ไม่เห็นร่องรอยในการดูแล ก็คิดเห็นอย่างเดียวคือผี าธรรมชาตินั้นไม่ต้องการอะไรมากเพียงแต่อย่าให้ไฟไหม้ เท่านั้นพอ ธรรมชาติเขาจะปรับสมดุลเอง

Abstract: The research title "An application of the ecological teachings in Tipitaka in order to prevent the Orders of Sanghas' environment in Udornthani province" aimed at studying the participation of the Orders of Sanghas in preserving the environment in Udorthnthani province and studying the supporting factors and obstacles of the community participation in preserving the Orders of Sanghas' environment in Udornthani province. The tools for collection of data were the formats of interviews and formats of notification. The collections of data were made by interviewing and noticing with participations. The samples who gave the data consisted of 30 numbers of Buddhist monks, community leaders and general people. The data were analyzed and synthesized by interpretation and created data. From Phradhepratanamuni's attitude, e had applied the Four Foundations of Mindfulness for cultivating various plants and vegetables, that is, before planting, the planters must know what they must do with the mindfulness such as Kaewmangkorn plants must be studied first. The planters should study the seeds of them, the way to plant, preserving, manure usage, nourishing until producing the fruits. All steps must be made with the efforts and endurance without angry when the planters face the obstacles such as the flowers and fruits eaten by insects. The products are destroyed. He has the way to solve the problems, that is, to cultivate the plants that are displeased by the insects or using the obstructed water from the herbs or fermented water from plants until become the microorganism that result from study and handmade by individuals etc. The ecological systems in this Dhammasathana maintains and progress until become tot be the great forests with various plants and full of the living things. It is regarded that these are the factors that enhance to maintain the forests. From working for the engaged Buddhism, it makes the monastery and Dhammasathan become the center to assist the society in the aspect of spirituality by using Dhamma to be tools for assisting people who enter for training and live with society continuously. When all the materials can not solved, to solve the immateriality is to be one way to solve the problems From Phrakrubuddhayana's role, it shows that it without the Orders of Sangha, Buddhism cannot maintain until the present. At the present, it is the great critical point and if no assistance to support from the Sanghas, it will be troubled. But the lay Buddhists participate in creating this place until this place is built up and to be the place for studying and researching the seeds of various plants and the basic formats of preserving the environments in the other places. Because the forests, not to be destroyed, still maintain as they are such as the community forests, although they are imperfect but they are good original point. If we do not preserve them, they will not exist in the present. It means that there are a lot of researches concerning the forests that should be studied, if we do not develop them, it seems to be deplored, but people in the location participate in preserving the forests as well. The official sectors, educational institutes and community participate in various activities for preserving the forests. To apply the Buddhist teachings is not to persecute, not to destroy the living things, it results in the good production, that is, the trees are not destroyed and the forests increased, it makes the places beautiful as they are. Besides the lay people, the Orders of Sangha still play the important roles, that is, entering the temple, if people meet the Buddhist monks, they have a great pleasure just like entering the forests. The natural forests do not need anything else more than they exist and without destroying by fire. The natures will be adapted in balance by themselves.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. ส่วนหอสมุดกลาง

Address: พระนครศรีอยุธยา

Email: library@mcu.ac.th

Name: ได้รับทุนอุดหนุนการวิจัยจากมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย MCU RS 610656046

Role: ผู้ให้ทุน

Created: 2556

Modified: 2566-05-06

Issued: 2566-05-06

งานวิจัย/Research report

application/pdf

tha

©copyrights มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	2556-046 ดร.เจษฎา มูลยาพอ.pdf	3.58 MB	3	2025-01-22 15:18:58

ใช้เวลา

0.022754 วินาที