รูปแบบการนำตนเองเข้าไปผูกพันกับชุมชน ของพระสงฆ์ในการแก้ไขปัญหาสังคม

Name: บูรกรณ์ บริบูรณ์

Organization : ผู้วิจัย

Name: นายวิบูลย์ แมนสถิตย์

Organization : ผู้วิจัย

keyword: รูปแบบ

; ผูกพัน

; ลักษณะการผูกพัน

; พระสงฆ์

; ปัญหาสังคม

Abstract: การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ๑) เพื่อศึกษารูปแบบการนำตนของพระสงฆ์เข้าไป ผูกพันกับชุมชน ๒) เพื่อวิเคราะห์ลักษณะการพัวนของพระสงฆ์กับชุมชน และ๓) เพื่อวิเคราะห์ รูปแบบของพระสงฆ์เข้าไปพัวพันกับสังคมในการแก้ไขปัญหาสังคมนั้น กลุ่มตัวอย่างในการศึกษา ประกอบด้วยพระสงฆ์ที่ทำงานสังคมสงเคราะห์ จำนวน ๓ รูป และพระสงฆ์ที่ทำงานพัฒนาต้านจิตใจ จำนวน ๗ รูป เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา การสัมภาษณ์อย่างเป็นทงการและพูดคุยไม่เป็นทางการ ผลของการศึกษานำมาวิเคราะห์ภายใต้กรอบแนวคิดพระพุทธศาสนาเพื่อสังคม (socially engaged Buddhism) ต่อมา ผลการศึกษาพบว่า "รูปแบบ " การทำงานของพระสงฆ์ในการนำตนเข้าไปผูกพันกับ ชุมชนพบว่า การนำตนเข้าไปผูกพันกับชุมชนมาจากชุมดของความสัมพันธ์ระหว่างพระสงฆ์กับชุมชน ชุตหนึ่ง ได้แก่ การทำงานมาจากแรงจูงใจที่เกิดจากภายในเพราะสัมผัสกับบริบททางสังคมที่มีตนเอง อาศัยอยู่ประสบการปัญหาบางประการและตระหนักว่าตนเองเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนที่จะต้องเข้าไป คลี่คลายปัญหามากที่สุด ลักษณะงานมักจะเป็นงานการสังคราะห์เป็นหลัก รองลงมาเพราะเงื่อนไข บริบทอันเป็นข้อผูกมัดทางวัฒนธรรมของพระสงฆ์ที่ควรทำหน้าที่จะพึงกระทำ ลักษณะงานจะมี ขอบเขตงานด้านจิตใจเป็นหลัก และน้อยที่สุดคือคือเงื่อนขสภาพแวดล้อมบังคับ อย่างไรก็ดี แรงจูงใจ ที่แตกต่างกันนี้จะมีความคล้ายคลึงกันเมื่อพระสงฆ์ใด้นำตนเองไปผูกพันกับชุมชนจะหลอมตนเองเข้า ไปชุมชนแล้วจะส่งผลต่อแรงบันตาลใจและอุทิศตนเองทำงานตลอดชีวิตต่อมา หลักการแนวคิดพระพุทธศาสนาเพื่อสังคม คือ ๑) สรรพสิ่งมีความเชื่อมโยงซึ่งกันและกัน ทั้งสิ่งที่เป็นนามธรรมและสิ่งที่รูปธรรม พระสงฆ์มีความเชื่อมโยงกับหลักธรรมคือเป็นผู้ปฏิบัติธรรม และในเชิงปรากฏการณ์ทางสังคมพระสงฆ์จึงมีความเชื่อมโยงระหว่างหน่วยพระสงฆ์และหน่วยสังคม อย่างแยกออกกันไม่ได้ ๒) พระสงฆ์กล่อมเกลาตนเองจากการเห็นหลักการเชื่อมโยงนั้น และ ๓) นำตนเองเข้าไปผูกพันกับชุมชนในฐานะตนเองเป็นสมาชิกส่วนหนึ่งของชุมชนเพื่อแก้ไขปัญหานั้น ผลของการศึกษาปรากฏการณ์ชุดรูปแบบความสัมพันธ์ชุดหนึ่งของพระสงฆ์ในการ ทำงานตามกรอบแนวคิดพระพุทธศาสนาเพื่อสังคม พบว่า พระสงฆ์กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่กล่อมเกลา ตนเองในระดับเข้มข้มแล้วเห็นว่าตนเองเป็นส่วนหนึ่งของสังคมและนำตนเองเข้าไปผูกพันกับชุมชน ผลจากการผูกพันและทำงานเพื่อสังคมเห็น ทำให้ตนเองเห็นความเชื่อมโยงของสรรพสิ่งและนำมาสู่ การกล่อมเกลาตนเองต่อไป องค์ประกอบของแนวคิดพระพุทธศาสนาเพื่อสังคมตามปรากฏการณ์ของพระสงฆ์ที่ ทำงานเพื่อสังคมจึงอธิบายได้ว่า องค์ประกอบของแนวคิดทั้งสามจะมีความเชื่อมโยงเป็นเหตุผลใน เวลาเดียวกัน พระสงฆ์ที่ทำงานเพื่อสังคมจะมีระดับความเข้มในคุณสมบัติแตกต่างกัน อย่างไรก็ดี แนวคิดนี้เป็นซี้วัดที่จะอธิบายการทำงานของพระสงฆ์เพื่อสังคมได้อย่างดี

Abstract: The objective of this study were 1) to study model of community engaged monks 2) to analyze characteristic of community engaged monks and 3) ) to analyze characteristic of community engaged monks in solving their social problems. The instrument were construct-interview and un-construct interview which were conducted with 10 intensive experienced social service activist monks; 3 social welfare monks, 7 spiritual teaching monks. Finding from fieldwork has been analyzed under the conceptual framework of socially engaged Buddhism The result of study found that "The Pattern" of community engaged monks aspect shows the relations between the community and monks: the working motivation is first mainly caused by the social context that those monks living in and realize they are part of the community that must solve the their community problems. The second cause is the conditional context that the main cultural obligation for monks is to cultivate human spiritual. And the last cause is the social condition that the community need the dharma. Nevertheless, these different motivations become similar when the monks self-engaged to the community, they themselves will be fused with the community and eventually, it's result the inspiration and the self-devotion in their livelong work. The socially-engaged Buddhism concept is 1) All things are linked to each other, both abstract and substantial ones. Monks are linked to Dharma by their practice. And the social phenomenon, monks are inseparably linked with the society. 2) Monks cultivate themselves by understanding the linkage. 3) Monks engage themselves in the community as part of it to solve the problems as well. The result from the Dharma following socially working monks' relation phenomenon study has found that most of the sampled monks, cultivating themselves in the intensity level, accept they are part of the society and engage themselves in the community. The result of the engaging and social work shows the linkage of all things and brings about their later self-cultivation as subsequently. The property of Buddhism Concept for the monks' empirical socially working can be explained that the property of three concepts links to one another rationally and simultaneously. The monks, who socially work, have the intensity of different property. However, this concept is the good indicator to clarify the monks' social works.

มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. ส่วนหอสมุดกลาง

Address: พระนครศรีอยุธยา

Email: library@mcu.ac.th

Name: ได้รับทุนอุดหนุนการวิจัยจากมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย MCU RS 610654024

Role: ผู้ให้ทุน

Created: 2554

Modified: 2566-05-05

Issued: 2566-05-05

งานวิจัย/Research report

application/pdf

tha

©copyrights มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	2554_ดร.บูรกรณ์.pdf	1.57 MB	2	2025-05-06 20:53:08

ใช้เวลา

0.019346 วินาที