การกำหนดเหตุฉกรรจ์สำหรับการใช้สิ่งเทียมอาวุธในการกระทำความผิดอาญา

Determining aggravating circumstances for imitation weapons in the Thailand criminal code

Name: ศศิกานต์ บุญพิทักษ์

keyword: สิ่งเทียมอาวุธ

; เหตุฉกรรจ์

; การกระทำความผิดอาญา

Abstract: การค้นคว้าอิสระฉบับนี้ศึกษาการกำหนดเหตุฉกรรจ์สำหรับการใช้สิ่งเทียมอาวุธในการกระทำความผิดอาญา โดยกฎหมายอาญาเป็นกฎหมายที่กำหนดว่าการกระทำใดควรบัญญัติให้เป็นความผิดและกำหนดโทษไว้สำหรับความผิดนั้น เพื่อสามารถลงโทษผู้กระทำความผิดได้ อันเป็นหลักสากลที่ว่า “ไม่มีความผิด ไม่มีโทษ หากไม่มีกฎหมาย” ซึ่งเป็นหลักที่สำคัญที่สุดในกฎหมายอาญา ทั้งนี้ เมื่อพิจารณาหลักการและแนวคิดทางกฎหมายในการกำหนดความผิดและโทษทางอาญาที่เหมาะสมแล้ว ผู้เขียนเห็นว่า การที่ผู้กระทำใช้สิ่งเทียมอาวุธเป็นองค์ประกอบหนึ่งในการกระทำความผิดอาญา ย่อมส่งผลให้การกระทำความผิดบรรลุผลได้มากกว่าการกระทำผิดอย่างธรรมดาสามัญซึ่งทำให้ความผิดสำเร็จได้ง่ายขึ้นเช่นเดียวกันกับการใช้อาวุธ เนื่องจากรูปและลักษณะอันน่าจะทำให้หลงเชื่อว่าเป็นอาวุธ โดยผู้กระทำความผิดเจตนาทำให้ผู้ถูกกระทำเข้าใจว่าสิ่งนั้นสามารถใช้ประทุษร้ายร่างกายถึงอันตรายสาหัสได้อย่างอาวุธ อันสะท้อนให้เห็นถึงจิตใจที่ชั่วร้ายกว่าปกติทั่วไป และส่งผลให้ผู้ถูกกระทำไม่ขัดขืนต่อการใช้กำลังหรือการขู่เข็ญ อย่างไรก็ตาม ประมวลกฎหมายอาญาไทยกลับไม่มีบทบัญญัติกำหนดให้การใช้สิ่งเทียมอาวุธในการกระทำความผิดอาญาเป็นบทลงโทษให้ผู้กระทำความผิดต้องได้รับโทษหนักขึ้น ในขณะที่ประมวลกฎหมายอาญาฝรั่งเศสและประมวลกฎหมายอาญาเยอรมัน ซึ่งเป็นระบบประมวลกฎหมายหรือระบบกฎหมายลายลักษณ์อักษร เช่นเดียวกับกฎหมายอาญาไทยและเป็นระบบกฎหมายภาคพื้นยุโรปที่มีอิทธิพลต่อแนวคิดในการปรับปรุงประมวลกฎหมายอาญาของไทย ได้มีบทบัญญัติกำหนดโทษสำหรับการกระทำที่ใช้สิ่งเทียมอาวุธเป็นองค์ประกอบในการกระทำความผิด อยู่ในระดับความรับผิดที่เท่ากับการกระทำความผิดโดยใช้อาวุธ อันเป็นบทฉกรรจ์ที่ทำให้ผู้กระทำต้องถูกตำหนิโดยการเพิ่มโทษให้สูงขึ้น ในการศึกษานี้ผู้เขียนจึงได้ศึกษาหลักการและแนวคิดทางกฎหมายในการกำหนดความผิดและโทษเพื่อนำมาประกอบการพิจารณาขอบเขตของการกำหนดเหตุฉกรรจ์อันเป็นเหตุให้รับโทษหนักขึ้นสำหรับการใช้สิ่งเทียมอาวุธในการกระทำความผิดอาญา และนำมาซึ่งการกำหนดความผิดและโทษทางอาญา กรณีการใช้สิ่งเทียมอาวุธในการกระทำความผิดฐานต่าง ๆ ในประมวลกฎหมายอาญาของไทยได้อย่างเหมาะสม โดยผู้เขียนเห็นว่า ความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการใช้สิ่งเทียมอาวุธ แม้จะไม่สามารถใช้ประทุษร้ายร่างกายถึงอันตรายสาหัสอย่างอาวุธได้โดยแน่แท้ แต่การที่ผู้กระทำใช้สิ่งเทียมอาวุธเพื่อมุ่งหวังให้เหยื่อเกิดความหวาดกลัวต่อภยันตรายจากการถูกคุกคามความปลอดภัยในชีวิตหรือร่างกายจนไม่กล้าที่จะขัดขืน ย่อมเป็นตัวเร่งทำให้การกระทำความผิดของผู้กระทำนั้นสำเร็จได้ง่ายขึ้นกว่าการกระทำความผิดโดยปกติธรรมดา สัดส่วนความเสียหายจึงมีความร้ายแรงหรือรุนแรงและอุกฉกรรจ์มากกว่าการกระทำความผิดในกรณีทั่วไป และมีพฤติการณ์ของการกระทำที่น่าตำหนิไม่แตกต่างไปจากการใช้อาวุธในการกระความผิด จึงสมควรต้องนำมาตรการทางอาญามาบังคับโดยการบัญญัติกฎหมายให้การใช้สิ่งเทียมอาวุธเป็นองค์ประกอบในการกระทำความผิดอาญาเป็นเหตุฉกรรจ์ที่ผู้กระทำความผิดจะต้องถูกตำหนิโดยการเพิ่มโทษให้สูงขึ้น

มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. หอสมุดแห่งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

Address: กรุงเทพมหานคร

Email: preserv@tu.ac.th

Name: รณกรณ์ บุญมี

Role: อาจารย์ที่ปรึกษา

Created: 2563

Modified: 2566-01-04

Issued: 2566-01-04

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

DOI: 10.14457/TU.the.2020.580

tha

DegreeName: นิติศาสตรมหาบัณฑิต

Level: ปริญญาโท

Descipline: กฎหมายอาญา

Grantor: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

©copyrights มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	9942sasikan.pdf	3.18 MB	4	2025-08-19 18:24:11

ใช้เวลา

0.035183 วินาที