เหตุเพิ่มโทษในฐานความผิดชุลมุนต่อสู้ในลักษณะที่เป็นการเพิ่มการก่ออันตราย

Aggravating Circumstances Concerning Affray Offense Which Causes Additional Harm

Name: ชนัตดา เดชกล้าหาญ

ThaSH: ความผิดต่อบุคคล -- วิจัย

ThaSH: ความรับผิดทางอาญา -- วิจัย

ThaSH: กระบวนการกำหนดโทษคดีอาญา -- วิจัย

ThaSH: ความรับผิดฐานชุลมุนต่อสู้

Abstract: กฎหมายอาญามีฐานะเป็นเครื่องมือควบคุมและป้องกันสังคมจากสภาพความเป็นอันตราย กล่าวได้ว่าการกำหนดความรับผิดทางอาญาต้องคำนึงถึงระดับความเป็นอันตรายต่อสังคมและความรุนแรงของการกระทำความผิดเป็นสำคัญ การกำหนดมาตราการการลงโทษต้องมีความเหมาะสมกับการกระทำความผิด ทั้งนี้หากมีการบัญญัติกฎหมายผิดพลาด หรือมาตราการลงโทษไม่เหมาะสมกับลักษณะของการกระทำความผิดอาจส่งผลให้กฎหมายไม่มีประสิทธิภาพ และทำให้ผู้กระทำความผิดไม่เกรงกลัวต่อบทกฎหมาย บทบัญญัติความผิดฐานเข้าร่วมในการชุลมุนต่อสู้ตามมาตรา 294 และมาตรา 299 แห่งประมวลกฎหมายอาญาของไทยเป็นความผิดอาญาที่มีลักษณะเป็นการก่ออันตราย มีคุณธรรมทางกฎหมายคือ ภยันตรายต่อชีวิตหรือภยันตรายต่อร่างกาย แล้วแต่กรณี โดยกฎหมายมุ่งคุ้มครองในกรณีมีผู้ใดถึงแก่ความตายหรือได้รับอันตรายสาหัสจากการเข้าร่วมในการชุลมุนต่อสู้ กล่าวได้ว่ากฎหมายจะลงโทษผู้กระทำความผิดในฐานนี้ได้ต้องมีผลคือ ความตายหรืออันตรายสาหัสเท่านั้น และไม่ว่าความตายหรืออันตรายสาหัสนั้นจะเกิดกับผู้ที่เข้าร่วมในการชุลมุนต่อสู้นั้นหรือไม่ก็ตามและไม่ว่าผลนั้นจะเกิดขึ้นก่อนหรือหลังจากตนได้เข้าร่วม ผู้ที่เข้าร่วมในการชุลมุนต่อสู้ทุกคนย่อมต้องรับผิดในฐานนี้อย่างเท่าเทียมกันทุกคน ความผิดฐานเข้าร่วมในการชุลมุนต่อสู้ของไทยทั้งสองมาตรานั้นมีลักษณะการบัญญัติที่เหมือนกันจะแตกต่างกันเพียงผลของการเข้าร่วมชุลมุนต่อสู้แล้วเกิดความตายจะเป็นความผิดมาตรา 294 แต่หากผลจากการเข้าร่วมในการชุลมุนต่อสู้แล้วมีผู้หนึ่งผู้ใดได้รับอันตรายสาหัสจะเป็นความผิดตามมาตรา 299 อนึ่ง ความผิดฐานเข้าร่วมในการชุลมุนต่อสู้นั้นบ่อยครั้งมักจะมีการมีหรือใช้อาวุธในการเข้าร่วมชุลมุนต่อสู้ด้วย เมื่อพิจารณาถึงคำว่า “อาวุธ” ย่อมเป็นสิ่งที่อันตรายและมีวัตถุประสงค์ในการทำลายชีวิตและร่างกาย เมื่อการเข้าร่วมในการชุลมุนต่อสู้แล้วมีบุคคลใดบุคคลหนึ่งมีหรือใช้อาวุธในการชุลมุนต่อสู้ย่อมเป็นการเพิ่มความเสี่ยงในการก่ออันตรายได้และอาจเกิดความเสียหายอย่างรวดเร็ว และรุนแรงกว่าการเข้าร่วมชุลมุนต่อสู้ในกรณีทั่วไปที่ไม่มีอาวุธ ในประเทศต่างๆ ไม่ว่าจะในระบบคอมมอนลอว์หรือระบบซีวิลลอว์ ต่างให้ความสำคัญในเรื่องของการมีหรือใช้อาวุธในการประกอบการกระทำความผิด โดยถือว่าการมีหรือใช้อาวุธในการประกอบการกระทำความผิดเป็นเรื่องที่ร้ายแรง และใช้เป็นเหตุเพิ่มโทษหรือเหตุฉกรรจ์ให้ต้องรับโทษหนักขึ้น นอกจากนี้ความผิดฐานเข้าร่วมชุลมุนต่อสู้ยังเป็นเรื่องที่ส่วนมากได้กระทำในสถานที่สาธารณะหรือในสถานที่ที่ประชาชนอยู่รวมกันอย่างหนาแน่น อาทิเช่น โรงเรียนหรือสถานศึกษา งานแสดงคอนเสิร์ต สถานที่จัดการแข่งขันกีฬา หรือโรงพยาบาลเป็นต้น ซึ่งเป็นการก่อให้เกิดความไม่ปลอดภัยแก่ประชาชนโดยทั่วไปเป็นการเพิ่มการก่ออันตรายแก่ชีวิตร่างกายและทรัพย์สินของประชาชนเป็นวงกว้างและเพิ่มปริมาณความเสียหายที่ไม่อาจคำนวณได้ ดังนั้นบทบัญญัติในความผิดฐานเข้าร่วมชุลมุนต่อสู้ในทั้งสองกรณีจึงยังไม่ครอบคลุมถึงการมีหรือใช้อาวุธในการเข้าร่วมชุลมุนต่อสู้รวมถึงการชุลมุนต่อสู้ที่ได้กระทำลงในสถานที่สาธารณะหรือสถานที่ที่ประชาชนอยู่รวมกันอย่างหนาแน่น ผู้เขียนจึงเห็นว่าเพื่อเป็นการป้องกันอันตรายจากการกระทำที่เป็นการเพิ่มการก่ออันตรายที่อาจเกิดความรุนแรงมากขึ้น และเพื่อเป็นการยับยั้งข่มขู่ผู้กระทำความผิดให้เกิดความเกรงกลัว และเข็ดหลาบกับโทษที่ได้รับ จึงขอเสนอให้มีการบัญญัติบทกฎหมายในลักษณะดังกล่าวเป็นเหตุเพิ่มโทษหรือเหตุฉกรรจ์ในความผิดฐานชุลมุนต่อสู้เพื่อให้ผู้กระทำความผิดได้รับโทษหนักขึ้นกว่าการชุลมุนต่อสู้ในกรณีทั่วไป ทั้งนี้เพื่อเป็นการคุ้มครองในชีวิตละร่างกายของประชาชนในสังคมต่อ

มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์. ศูนย์เรียนรู้และหอสมุด.

Address: กรุงเทพมหานคร

Email: library@dpu.ac.th

Name: อัจฉรียา ชูตินันทน์

Role: อาจารย์ที่ปรึกษา

Modified: 2565-02-10

Created: 2563

Issued: 2565-02-08

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

tha

DegreeName: นิติศาสตรมหาบัณฑิต

Level: ปริญญาโท

Descipline: กฎหมายอาญาและกระบวนการยุติธรรมทางอาญา

Grantor: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์

©copyrights มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	Chanatda.Det.pdf	1009.44 KB	3	2025-08-19 18:03:00

ใช้เวลา

-0.764463 วินาที