การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดจิตตปัญญาศึกษาเพื่อพัฒนาความมีวินัยของนักเรียนโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา

The development of instructional model according to the contemplative education to develop the discipline of students in Phrapariyattidhamma schools, generaleducation division

Name: สายัณห์ วงศ์สุรินทร์

keyword: การประเมินผลทางการศึกษา

ThaSH: กิจกรรมการเรียนการสอน -- การศึกษาขั้นประถมศึกษา

Classification :.DDC: 370.115

Abstract: การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาองค์ประกอบของความมีวินัยของนักเรียนมัธยมศึกษา 2) เพื่อพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดจิตตปัญญาศึกษาเพื่อพัฒนาความ มีวินัยของนักเรียนมัธยมศึกษา และ 3) เพื่อศึกษาผลการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิด จิตตปัญญาศึกษาเพื่อพัฒนาความมีวินัยของนักเรียนมัธยมศึกษา โดยแบ่งวิธีดำเนินการวิจัยออกเป็น 3 ระยะ คือ ระยะที่ 1 ศึกษาองค์ประกอบความมีวินัยของนักเรียนมัธยมศึกษา กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือ นักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 1 ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2556 ในโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษาทั่วประเทศ 12 กลุ่ม จำนวน 840 คน สังกัดมหาเถรสมาคม สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ที่กำหนดตามหลักเกณฑ์การวิเคราะห์รูปแบบสมการโครงสร้าง ใช้การสุ่มแบบหลายขั้นตอน เพื่อเลือกกลุ่มตัวอย่าง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ประกอบด้วย แบบสัมภาษณ์ และแบบสอบถาม แบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ที่มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.94 เก็บข้อมูลโดยใช้เทคนิคบุ๊คเลทเมทริกซ์ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การหาค่าความเชื่อมั่น การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงบุกเบิก และการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน โดยใช้โปรแกรมลิสเรล Version 9.10 activation code : 6EC5-311D-BBB9-57CD ระยะที่ 2 การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดจิตตปัญญาศึกษาเพื่อพัฒนาความมีวินัยของนักเรียนมัธยมศึกษา โดยให้ผู้เชี่ยวชาญ 5 คน ตรวจสอบความเหมาะสมและความเป็นไปได้ของรูปแบบที่พัฒนาขึ้นจากผลการศึกษาในระยะที่ 1 ร่วมกับผลการสังเคราะห์แนวคิด และทฤษฎีที่เกี่ยวข้อง ผลการตรวจสอบพบว่า รูปแบบที่พัฒนาขึ้นมีความเหมาะสมและมีความเป็นไปได้ที่จะนำไปใช้ในการพัฒนาความมีวินัยของนักเรียนมัธยมศึกษา ระยะที่ 3 ศึกษาผลการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดจิตตปัญญาศึกษาเพื่อพัฒนาความมีวินัยของนักเรียนมัธยมศึกษา โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงทดลองแบบอนุกรมเวลา กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2556 โรงเรียนมหาวชิราลงกรณ ราชวิทยาลัย ที่ได้มาจากการสุ่มแบบหลายขั้นตอน จำนวน 50 คน ใช้การสุ่มอย่างง่ายเพื่อแบ่งเป็นกลุ่มควบคุม จำนวน 25 คน และกลุ่มทดลอง จำนวน 25 คน ใช้ระยะเวลา 6 สัปดาห์ เก็บข้อมูลด้วยแบบทดสอบวัดความมีวินัยและแบบสังเกตพฤติกรรมนักเรียน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเพื่อการทดสอบสมมติฐาน ได้แก่ การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวแบบวัดซ้ำ ผลการวิจัยพบว่า 1. องค์ประกอบความมีวินัย มี 5 องค์ประกอบ ได้แก่ วินัยในหน้าที่ วินัยในตนเอง วินัยต่อส่วนรวม วินัยของคฤหัสถ์และสามเณร และวินัยของสามเณร โดยมีความตรงเชิงโครงสร้างจากการวิเคราะห์องค์ประกอบ สามารถแสดงด้วยค่าดัชนีความสอดคล้อง ประกอบด้วย ค่า c2= 453.28 ค่า df = 206 ค่า p-value = 0.00 ค่า RMSEA = 0.038 ค่า GFI = 0.95 ค่า AGFI = 0.93 ค่า CFI = 0.98 RMR = 0.52 และ CN = ค่า 475.10 2. รูปแบบการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดจิตตปัญญาศึกษาเพื่อพัฒนาความมีวินัยของนักเรียนมัธยมศึกษา เป็นรูปแบบของกิจกรรมที่ไม่อิงเนื้อหาตามหลักสูตร กระบวนการเรียนรู้เน้นการฝึกปฏิบัติตามกิจกรรมของจิตตปัญญาศึกษาเพื่อพัฒนาความมีวินัยด้านความมีวินัยต่อส่วนรวม 6 ด้าน ประกอบด้วย ความซื่อสัตย์ ความรับผิดชอบ การปฏิบัติตามกฎเกณฑ์ของโรงเรียนและสังคม การเคารพสิทธิผู้อื่น ความเสียสละ และความเป็นผู้นำ โดยมีขั้นตอนการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ มี 5 ขั้นตอนดังนี้ ขั้นตอนที่ 1 ขั้นการสร้างศรัทธา ขั้นตอนที่ 2 ขั้นการให้ความรู้ ขั้นตอนที่ 3 ขั้นการร่วมกิจกรรมการเรียนรู้ ขั้นตอนที่ 4 ขั้นการสะท้อนความคิด และขั้นตอนที่ 5 ขั้นการนำไปปฏิบัติ มีการวัดและประเมินผลโดยใช้แบบทดสอบวัดความมีวินัยและแบบสังเกตพฤติกรรม 3. ผลการใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดจิตตปัญญาศึกษาเพื่อพัฒนาความมีวินัยของนักเรียนมัธยมศึกษา พบว่า นักเรียนที่เรียนโดยใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดจิตตปัญญาศึกษาเพื่อพัฒนาความมีวินัยของนักเรียนมีความมีวินัยด้านความมีวินัยต่อส่วนรวมสูงกว่านักเรียนที่เรียนโดยใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้แบบปกติ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (F = 893.27) และความมีวินัยด้านความมีวินัยต่อส่วนรวมของนักเรียนยังคงทน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (F=90651.76) รวมทั้งพฤติกรรมความมีวินัยด้านความมีวินัยต่อส่วนรวมสูงกว่าก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 (F = 5797.76)

Abstract: The objectives of this research were to 1) study the factors of discipline of secondary school students, 2) develop instructional model according to the Contemplative Education to develop the discipline of secondary school students, and 3) study the results of the instructional model using to the Contemplative Education to develop the discipline of secondary school students. The research procedure consisted of 3 phases as follows; Phase 1: Study the factors of discipline of secondary school students, The sample of this study consisted of 840 Matthayomsuksa 1 students in the first semester of academic year 2013, from 12 groups nationwide of General Education Division, Phrapariyattidhamma Schools under the Sangha Supreme Council, National Office of Buddhism, defined by the rule of structural equation model analysis using multistage random sampling. The tools used to collect the data were an interview schedule and a five-rating scale questionnaire with the reliability level at 0.94. The data were collected by Booklet Matrix Sampling. The statistics for data analysis were to find reliability of the questionnaire, exploratory factor analysis and confirmatory factor analysis by using LISREL program version 9.10 with activation code: 6EC5-311D-BBB9-57CD. Phase 2: Develop instructional model according to the Contemplative Education to develop the discipline of secondary school students. Five experts checked the appropriateness and feasibility of the developed model in phase 1, including the results of the synthesis of the concept and related theories. The results found that the developed model was appropriate and had the feasibility to be used in the development of the discipline of secondary school students. Phase 3: Study the results of the instructional model using the Contemplative Education to develop the discipline of secondary school students. The experimental research methodology was carried out by the time-series design. The samples of this research were 50 Matthayomsuksa 1 students in the second semester of academic year 2013 of Mahavajiralongkornrajavidyalaya School derived from multistage random sampling. Simple random sampling was used to divide students into 2 groups, 25 in a control group and 25 in an experimental group. The study lasted 6 weeks. The data were collected by disciplinary test and students’ behavior observation form. The statistics for data analysis were mean, standard deviation and Repeated Measures One-Way ANOVA for hypothesis test. The results were as follows: 1. The discipline was composed of 5 factors as follows: duty discipline, self discipline, public discipline, lay person and novice discipline and novice discipline. The construct validity of the exploratory factor analysis could be presented by the goodness of fit index congruence of chi-square test = 453.28 df = 206 p-value = 0.00 RMSEA = 0.038 GFI = 0.95 AGFI = 0.93 CFI = 0.98 RMR = 0.52 and CN = 475.10. 2. The instructional model according to the Contemplative Education to develop the discipline of secondary school students was the model of activities that was not based on the content of the course. Learning activities focused on the practice of the Contemplative Education to develop 6 disciplines to the public of secondary school students as follows; honesty, responsibilities, regulations of the school and society, respecting the rights of others, sacrifice, and leadership. The learning activities contained 5 sequential steps; 1. faith creation 2. knowledge 3. learning participation 4. reflection and 5. implementation. The disciplinary test and students’ behavior observation form were used in measurement and evaluation. 3. The results of the instructional model according to the Contemplative Education to develop the discipline of secondary school students found that the students who learned by the instructional model according to the Contemplative Education had higher public discipline than the students who learned by the traditional approach at a statistically significant .05 level (F = 893.27). The public discipline of students were durable at a statistically significant .05 level (F=90651.76). The discipline behavior in public discipline after the experiment was higher than before the experiment at a statistically significant .05 level (F = 5797.76).

มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์. สำนักวิทยบริการและเทคโนโลยีสารสนเทศ

Address: ปทุมธานี

Email: arit@vru.ac.th

Name: บุญเรือง ศรีเหรัญ.

Role: ประธานที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์.

Created: 2561

Modified: 2561-04-25

Issued: 2561-04-25

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

BibliograpyCitation : 8590076

CallNumber: วพ 370.115 ส665ก 2557

tha

©copyrights มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ฯ

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	8590076.pdf	4.67 MB	250	2025-10-11 22:18:38

ใช้เวลา

0.017316 วินาที