การแก้ปัญหาการจัดสมดุลสายงานการประกอบแบบเส้นตรง โดยวิธีการดิฟเฟอร์เรนเชียลอิโวลูชั่น : กรณีศึกษาอุตสาหกรรมผลิตเสื้อผ้าสำเร็จรูป

Solving an Simple Assembly Line Balancing Problem by Differential Evolution: A Case Study of Garment Industry

Name: กนกกาญจน์ จิรศิริเลิศ

Organization : มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, นักศึกษาปริญญาโท ภาควิชาวิศวกรรมอุตสาหการ คณะวิศวกรรมศาสตร์

Name: ระพีพันธ์ ปิตาคะโส

Organization : มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี,ประจำาภาควิชาวิศวกรรมอุตสาหการ คณะวิศวกรรมศาสตร์

Name: ปรุฬห์ มะยะเฉี่ย

Organization : มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์,ประจำาภาควิชาเทคโนโลยีวิศวกรรมอุตสาหการ คณะวิศวกรรมศาสตร์

keyword: สมดุลสายงานการประกอบ แบบเส้นตรงประเภทที่ 1 วิธีการดิฟเฟอร์เรนเชียลอิโวลูชั่น

ThaSH: สมดุลสายงานการประกอบ แบบเส้นตรงประเภทที่ 1 วิธีการดิฟเฟอร์เรนเชียลอิโวลูชั่น

; Simple Assembly Line Balancing Type 1, Differential Evolution

Abstract: บทความนี้ประยุกต์ใช้วิธีการดิฟเฟอร์เรนเชียลอิโวลูชั่น สำาหรับแก้ปัญหาการจัดสมดุลสายงานการประกอบเย็บของเสื้อ แขนสั้นรุ่น 518729 ของโรงงานกรณีศึกษา มีการผลิตสินค้าเป็นแบบชนิดเดียว ซึ่งมีจำานวนสถานีงาน 23 สถานี และประสิทธิภาพ ของสายงานการประกอบในปัจจุบันเท่ากับ 41.39 เปอร์เซ็นต์ โดยมีวัตถุประสงค์ในการหาจำานวนสถานีงานที่น้อยที่สุด (m) ซึ่งจัด เป็นปัญหาการจัดสมดุลสายงานการประกอบแบบเส้นตรงประเภทที่ 1 (Simple Assembly Line Balancing Type 1: SALBP-1) โดยมีการพิจารณาประเภทเครื่องจักรเป็นเงื่อนไขประกอบในการจัดสมดุลสายงานการประกอบเย็บและทำาการเปรียบเทียบผลกับ สายงานการประกอบเย็บของเสื้อแขนสั้นรุ่น 518729 ปัจจุบันของโรงงานกรณีศึกษาและวิธีฮิวริสติกพื้นฐาน ได้แก่ วิธี Largest Candidate Rule (LCR), วิธี Kilbridge and Weter’s Method (KWM) และวิธี Ranked Positinal Weights Method (RPW) ซึ่งวิธีการดิฟเฟอร์เรนเชียลอิโวลูชั่นจะทำาการสร้างโครโมโซมเริ่มต้นด้วยการสุ่มจากจำานวนจริงและปรับปรุงคำาตอบด้วยวิธีการปรับ เปลี่ยนพิกัด วิธีการแลกเปลี่ยนพิกัด และการคัดเลือกจากผลการทดลอง พบว่า วิธีการดิฟเฟอร์เรนเชียลอิโวลูชั่นสามารถลดจำานวน สถานีงานได้จากสายงานการประกอบเย็บปัจจุบันจาก 23 สถานี และวิธี LCR, KWM และ RPW จาก 21, 21 และ 23 สถานีตาม ลำาดับเป็น 17 สถานี และมีประสิทธิภาพของสายงานการประกอบเย็บเพิ่มขึ้นเท่ากับ 56 เปอร์เซ็นต

Abstract: This article applied the method of Differential Evolution (DE) to solve a case study on factory’s short sleeve shirt (a model number of 518729) assembly line problem. The factory had 1 type of garment which was currently being manufactured by 23 workstations with the efficiency of assembly line at 41.39 %. This method was to obtain the minimal number of workstations (m) which was classified as Simple Assembly Line Balancing Type 1 .(SALBP-1)The different types of textile machineries in each of assembly lines were considered as constraints including the comparison of a model number of 518729. By obtaining the minimal work stations, Differential Evolution (DE) had generated initial chromosome from sampling real numbers and optimized the result by mutation, recombination, and selection. It was compared with current workstations and the results of basic heuristics were Largest Candidate Rule (LCR), Kilbridge and Weter’s Method (KWM), and Ranked Positional Weights Method (RPW). The results revealed that differential evolution could be reduced the number of work station from 23 to 17. The results from LCR, KWM, and RPW could also be reduced from 21, 21, and 23 to 17 respectively. The efficiency of assembly line was up to 56 %.

มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์. ห้องสมุดมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์

Address: นราธิวาส

Email: sarinee.s@pnu.ac.th

Modified: 2560-07-26

Issued: 2558-03-17

บทความ/Article

application/pdf

BibliograpyCitation : วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์ ปีที่ 7, ฉบับที่ 1 (ม.ค.-เม.ย. 2558), หน้า 153-164

tha

©copyrights มหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	53902-124700-1-PB.pdf	150.48 KB	12	2025-08-20 09:30:56

ใช้เวลา

0.023023 วินาที