Sustainable analysis of Thai Hom Mali rice cultivation in Thailand

การประเมินความยั่งยืนของการปลูกข้าวหอมมะลิของประเทศไทย

Name: Kittipong Chaimanuskul

LCSH: Agricultural landscape management

LCSH: Sustainable agriculture -- Thailand

Abstract: The purpose of this study was to analyse the sustainability of Thai Hom Mali Rice cultivation, based on a survey of 460 farmers from Phayao, Sisaket, Chachoengsao, and Nakhonsithammarat provinces. The methodology was divided into 2 phases. Phase I was performed using the Thai Hom Mali Rice Cultivating Sustainability Models (THMR-CSM), which consists of 1) Soil Preservation Model (SP-M), 2) Increasing Production Model (IP-M), and 3) Prevention Production Model (PP-M) for predicting the probability values of Thai Hom Mali Rice Cultivating Sustainability Practices (THMR-CSP). Phase II was performed using the Thai Hom Mali Rice Composite Sustainability Indicators (THMR-CSI) for indicating sustainable cultivation level of farmers. The results from Phayao province had probability values of SP-M: 0.65, IP-M: 0.74, PP-M: 0.26, and THMR-CSI: 50.21 %. Sisaket province had SP-M: 0.62, IP-M: 0.61, PP-M: 0.74, and THMR-CSI: 65.36 %. Chachoengsao province had SP-M: 0.86, IP-M: 0.42, PP-M: 0.73, and THMR-CSI: 56.58 %. Nakhonsithammarat province had SP-M: 0.63, IP-M: 0.25, PP-M: 0.67, and THMR-CSI: 54.00 %. These findings indicate that Sisaket province had equilibrium with probability values and more THMR-CSI than other provinces. Besides, independent variables which were significant in all models, the overall image of case studies, production costs, fertilizer use, pesticide use, the risk of plants being killed by weeds, and the risk of plants being killed by animals were common variables that should be further developed in the model for national level

Abstract: การศึกษาครั้งนี้เป็นการความประเมินยั่งยืนการปลูกข้าวหอมมะลิไทย โดยสารวจจากตัวแทน เกษตรกรจังหวัดพะยา จังหวัดศรีสะเกษ จังหวัดฉะเชิงเทรา และจังหวัดนครศรีธรรมราช จานวน 460 คน โดยการประเมินแบ่งเป็น 2 ส่วน ส่วนแรกคือ การนาเสนอแบบจาลองการปลูกข้าวหอมมะลิ ไทยที่ยั่งยืนประกอบด้วย 1) แบบจาลองการป้องกันดิน 2) แบบจาลองการเพิ่มผลผลิต และ 3) แบบจาลองการป้องกันผลผลิต เพื่อพยากรณ์ค่าโอกาสที่เกษตรกรจะปฏิบัติตามกระบวนการปลูก ข้าวหอมมะลิไทยที่ยั่งยืน ส่วนที่สองคือการนาเสนอดัชนีรวมข้าวหอมมะลิไทยที่ยั่งยืน เพื่อบ่งชี้ ระดับความยั่งยืนของการปลูกข้าวหอมมะลิไทย ผลการศึกษาพบว่า จังหวัดพะเยามีค่าโอกาส การบารุงดิน 0.65 การเพิ่มผลผลิต 0.74 การป้องกันผลผลิต 0.26 และดัชนีรวมร้อยละ 50.21 จังหวัดศรีสะเกษมีค่าโอกาสการบารุงดิน 0.62 การเพิ่มผลผลิต 0.61 การป้องกันผลผลิต 0.74 และดัชนีรวมร้อยละ 65.36 จังหวัดฉะเชิงเทรามีค่า โอกาสการบารุงดิน 0.86 การเพิ่มผลผลิต 0.42 การป้องกันผลผลิต 0.73 และดัชนีรวมร้อยละ 56.58 และจังหวัดนครศรีธรรมราชมีค่าโอกาสการบารุงดิน 0.63 การเพิ่มผลผลิต 0.25 การป้องกันผลผลิต 0.67 และดัชนีรวมร้อยละ 54.00 การวิจัยครั้งนี้บ่งชี้ว่าจังหวัดศรีสะเกษมีค่าโอกาสที่สมดุล และค่าดัชนีรวมสูงกว่าจังหวัดอื่นๆ นอกจากตัวแปรอิสระที่มีนัยสาคัญในแต่ละแบบจาลอง ในภาพรวมยังพบว่า ต้นทุนการผลิต การใช้ปุ๋ย การใช้สารกาจัดศัตรูพืช ความเสี่ยงจากหญ้า และความเสี่ยงจากสัตว์คือตัวแปรอิสระร่วม ที่ควรจะพัฒนาให้เป็นแบบจาลองในระดับประเทศต่อไป

Mahidol University

Address: NAKHONPATHOM

Email: liwww@mahidol.ac.th

Name: Rungjarat Hutacharoen

Role: Thesis Advisors

Created: 2009

Modified: 2553-06-21

Issued: 2010-06-21

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

CallNumber: TH K62s 2009

eng

Spatial: Thailand

DegreeName: Master of Science

Level: Master's Degree

Descipline: Technology of Environmental Management

Grantor: Mahidol University

©copyrights Mahidol University

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	4837284.pdf	2.71 MB	102	2025-01-27 02:36:24

ใช้เวลา

0.449074 วินาที