Radiation dose to healthcare workers and members of the public from nuclear medicine imaging procedures

การได้รับรังสีของบุคลากรทางการแพทย์และบุคคลทั่วไปจากการถ่ายภาพรังสีผู้ป่วยเวชศาสตร์นิวเคลียร์

Name: Pichet Mali

MeSH: Radiation Dosage

MeSH: Radiopharmaceuticals

Abstract: Many studies have demonstrated that radiation exposure to nuclear medicine technologists arises primarily from radioactive patients. This study was based on the activities in the Nuclear Medicine department at Siriraj Hospital over three months. Services provided by the department include diagnostic imaging (560 cases/month), administrating therapeutic doses of I-131 for the treatment of thyroid cancer (360 cases/y), and more recently, use of a PET/CT scan with F-18- FDG (110 cases/y). The purposes of this study were to directly measure the dose received by technologists working with routine nuclear medicine diagnostic and therapeutic procedures, to estimate doses to other staff and accompanying persons who were in close contact with the patients in the waiting areas, and then compare the results with the legal limits recommended by the International Commission on Radiological Protection (ICRP). In the study, the whole-body radiation dose of nuclear medicine workers, other staff and accompanying family members or relatives was measured directly, by electronic semiconductor detectors (ALOKA Model PDM-112), and indirectly, from dose rate measured by ionization chamber (ALOKA Model ICS-311) and the expected accumulated dose at 1 meter from the patients. The results showed that technologist received an average dose of 0.77 μSv/procedure with a range from 0.18 to 4.16 μSv/procedure. The highest dose to technologists was from the PET scan (4.16 ± 2.71 μSv/examination). They received a dose of 3.84 μSv/d which corresponds to 1.165 mSv/y. This amount was lower than the ICRP dose limits of 20 mSv/y for radiation workers. Stretcher-bearers received 4.75 ± 1.35 μSv/trip through transporting patient back to the wards. Nurses in the radioiodine treatment ward received 5.53 ± 2.30 μSv/patient visit. Room cleaners received a negligible amount of the dose, 1.80 ± 2.99 μSv/d. Accompanying persons who were in close contact with the patient in waiting areas received as high as 26.6 μSv. However, this amount was only 0.5% of the legal limit of 5 mSv/y. In conclusion, the radiation dose received by nuclear medicine workers, the stretcher-bearers and nurses at the hospital ward, and accompanying persons coming into close contact with the patients was far below the legal limits recommended by the International Commission on Radiological Protection (ICRP) both for occupational workers and members of the general public.

Abstract: การได้รับรังสีของผู้ปฏิบัติงานทางเวชศาสตร์นิวเคลียร์ส่วนใหญ่ได้รับจากผู้ป่วยที่มีสารกัมมันตรังสี การศึกษาจาก การปฏิบัติงานที่สาขาเวชศาสตร์นิวเคลียร์ โรงพยาบาลศิริราชในระยะเวลา 3 เดือน ประกอบด้วยการถ่ายภาพเพื่อการ วินิจฉัย(560 รายต่อสัปดาห์), การให้ยา I-131 เพื่อการรักษามะเร็งต่อมไทรอยด์ (360 รายต่อปี) และปัจจุบันมีการ ตรวจ PET scan ด้วยสาร F-18-FDG (110 รายต่อปี) วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้เพื่อวัดปริมาณรังสีที่นักรังสีเทคนิคได้รับขณะปฏิบัติงานที่เกี่ยวกับการวินิจฉัยและ การรักษาทางเวชศาสตร์นิวเคลียร์ ประเมินการได้รับรังสีของเจ้าหน้าที่และบุคคลทั่วไปที่ใกล้ชิดกับผู้ป่วย โดยการวัด โดยตรงด้วยเครื่องมือวัดรังสีแบบกึ่งตัวนำชนิดพกพา electronic semiconductor detectors (ALOKA Model PDM-112) และวัดโดยอ้อมโดยการประเมินจากปริมาณรังสีในตัวผู้ป่วยที่ระยะห่าง 1 เมตร และการวัดด้วย ionization chamber (ALOKA Model ICS-311) และเปรียบเทียบกับปริมาณรังสีตามที่กฎหมายกำหนดโดย องค์กรสากลเพื่อป้องกันอันตรายจากรังสีระหว่างประเทศ (ICRP) ผลการศึกษาพบว่านักรังสีเทคนิคได้รับปริมาณรังสีเฉลี่ยเท่ากับ 0.77 μSv ต่อการตรวจ 1 ครั้งโดยอยู่ในช่วง 0.18 ถึง 4.16 μSv และได้รับปริมาณรังสีสูงสุดจากการตรวจ PET scan 4.16 ± 2.71 μSv ต่อการตรวจ 1 ครั้ง นักรังสีเทคนิคได้รับรังสีเฉลี่ย 3.84 μSv ต่อวันซึ่งเท่ากับ 1.165 μSv ต่อปี ปริมาณรังสีที่ได้รับนั้นต่ำกว่าปริมาณรังสีที่ กำหนดโดย ICRP คือ 20 mSV ต่อปีสำหรับผู้ปฏิบัติงานรังสี เจ้าหน้าที่เปลได้รับปริมาณรังสีในการรับผู้ป่วยกลับ หอพักผู้ป่วยเท่ากับ 4.75 ± 1.35 μSv ต่อรอบ พยาบาลที่หอพักผู้ป่วยสำหรับผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาด้วยไอโอดีนได้รับ ปริมาณรังสี 5.53 ± 2.30 μSv ต่อการดูแลผู้ป่วย 1 ครั้ง (ผู้ป่วย 5 ราย) และเจ้าหน้าที่ทำความสะอาดได้รับปริมาณรังสี 1.80 ± 2.99 μSv ต่อวันซึ่งถือว่าน้อยมาก บุคคลอื่นๆที่ใกล้ชิดกับผู้ป่วยขณะรอการตรวจมีโอกาสได้รับปริมาณรังสีที่ ค่อนข้างสูงคือ 26.6 μSv อย่างไรก็ตามปริมาณรังสีที่ได้รับเพียง 0.5% ของปริมาณรังสีที่กฎหมายกำหนดคือ 5 mSv ต่อปีสำหรับบุคคลใดๆ ที่เป็นผู้ดูแลผู้ป่วยรังสี สรุปปริมาณรังสีที่ผู้ปฏิบัติงานทางเวชศาสตร์นิวเคลียร์ เจ้าหน้าที่ เช่น เจ้าหน้าที่เปล คนงานและพยาบาลในหอพัก ผู้ป่วย และบุคคลทั่วไปที่ใกล้ชิดกับผู้ป่วยได้รับนั้นต่ำกว่าปริมาณรังสีตามที่กฎหมายกำหนดโดยองค์กรสากลเพื่อป้องกัน อันตรายจากรังสีระหว่างประเทศ (ICRP) ทั้งสำหรับผู้ปฏิบัติงานและบุคคลทั่วไป

Mahidol University

Address: NAKHON PATHOM

Email: liwww@mahidol.ac.th

Name: Malulee Tuntawiroon

Role: Thesis Advisors

Created: 2008

Modified: 2553-06-21

Issued: 2010-06-21

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

CallNumber: TH P592r 2008

eng

DegreeName: Master of Science

Level: Master's Degree

Descipline: Radiological Science

Grantor: Mahidol University

©copyrights Mahidol University

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	4636153.pdf	1.49 MB	50	2021-10-06 18:55:14

ใช้เวลา

0.260088 วินาที