Estimation of scattered dose in adult and children undergoing radiosurgery irradiation

การประมาณค่าปริมาณรังสีกระเจิงในผู้ใหญ่และเด็กเมื่อได้รับการฉายรังสีแบบรังสีศัลยกรรม

Name: Wasana Sangchang

LCSH: Radiosurgery

LCSH: Radiotherapy Dosage

LCSH: Stereoencephalotomy

Abstract: The main purpose of this study was to estimate a scattered dose of radiation to the thyroid, breast, lung, ovary and testis both in children and adults undergoing radiosurgery irradiation. The linear accelerator (Varian Clinac-600SR) is used for treating disease in the brain. Scattered doses to the organs at risk were measured both in the organs and on the skin above those organs. The adult RANDO phantom and the children paraffin wax phantoms age 5 and 10 years were applied to this experiment. The variation of the locations of intracranial lesion, collimator sizes and directions of the irradiated beam were studied. This study used TLD-100 rod, the tumor dose 10 Gy, beam energy 6 MV and SAD 100 cm. The average scattered doses to the organs at risk of the children age 5 years old with various locations of the intracranial lesion are 267.65 mGy for the thyroid, 22.90 mGy for the lung, 7.83 mGy for the ovary and 7.08 mGy for the testis. The average scattered doses to the organs at risk of the children age 10 years old are 169.40 mGy for the thyroid, 19.13 mGy for the lung, 4.95 mGy for the ovary and 4.73 mGy for the testis. According to the adult phantom, the scattered doses are decreased to be 99.10 mGy for the thyroid, 18.10 mGy for the breast, 7.90 mGy for the lung, 2.13 mGy for the ovary and 1.47 mGy for the testis. Because for children the distance from the isocenter to each organ is shorter than the distance for adults, children receive a more scattered dose and a higher dose of direct irradiation than an adult. However, the scattered dose on the skin and in the organs are not different except in the thyroid. The dose on the skin over the thyroid is notably lower than in the thyroid (P-value < 0.05). In addition, the scattered dose depends on the collimator size, the direction of the irradiated beam and the distance from the isocenter. The scattered dose increases with increasing collimator size but decreases when the distance from the isocenter increases. Moreover, the sagittal irradiated beam contributed radiation doses to the neck and trunk greater than other beams. Above all, these results can be used in making a decision for special clinical treatment (radiosurgery) for the case of young and pregnant patients in order to eliminate brain tumors and they also can be a guideline to design a treatment plan

Abstract: วัตถุประสงค์หลักของการศึกษาคือ เพื่อหาปริมาณรังสีกระเจิงที่ต่อมไทรอยด์ เต้านม ปอด รังไข่ และอัณฑะได้รับ เมื่อทำการฉายรังสีในสมองแบบรังสีในสมองแบบรังสีศัลยกรรม ซึ่งทำการศึกษาทั้งในเด็กและผู้ใหญ่ โดยใช้ TLD 100 ชนิดแท่ง ในการวัดปริมาณรังสีกระเจิง โดยในกรณีของเด็กอายุ 5 และ 10 ปี จำทการวัดใน paraffin wax phantom ส่วนผู้ใหญ่จะทำการวัดใน RANDO phantom ซึ่งจะวัดทั้งในอวัยวะและที่ผิวของอวัยวะนั้น ๆ ในแต่ละการทอลองได้ทำการแปรผันตำแหน่งของรอยโรคในสมอง ขนาดของลำรังสีและทิศทางของลำรังสี โดยแต่ละแผนการรักษาจะทำให้ปรมาณรังสีที่รอยโรคเท่ากับ 10 Gy และฉายด้วยรังสีโฟตอน 6 เมกะโวลต์ ด้วยเทคนิค SAD โดยลำรังสีโฟตอนผลิตจากเครื่องเร่งอนุภาค Varian Clinac-600SR จากผลการศึกษาในกรณีแปรผันตำแหน่งของรอยโรคโดยใช้ลำรังสีขนาด 30 มิลลิเมตร พบว่าปริมาณรังสีกระเจิงเฉลี่ยของเด็กอายุ 5 ปี มีค่าเท่ากับ 267.65 mGy ที่ต่อมไทรอยด์, 22.90 mGy ที่ปอด 7.83 mGy ที่รังไข่ และ 7.08 mGy ที่อัณฑะ ส่วนของเด็กอายุ 10 ปี มีค่าเท่ากับ 169.40 mGy ที่ต่อมไทรอยด์, 19.13 mGy ที่ปอด, 4.95 mGy ที่รังไข่ และ 4.73 mGy ที่อัณฑะ ในขณะที่ปริมาณรังสีกระเจิงของผู้ใหญ่จะลดลงเป็น 99.10 mGy ที่ต่อมไทรอยด์, 18.10 mGy ที่เต้านม, 7.90 mGy ที่ปอด 2.13 mGy ที่รังไข่ และ 1.47 mGy ที่อัณฑะ เนื่องจากระยะห่างจากจุด isocenter ถึงแต่ละอวัยวะของเด็กนั้นสั้นกว่าในผู้ใหญ่จึงเป็นผลทำให้เด็กได้รับรังสีกระเจิงและ direct irradiation ในปริมาณที่มากกว่า สำหรับผลการวัดปริมาณรังสีกระเจิงที่ผิวพบว่าค่าไม่แตกต่างจากการวัดในอวัยวะยกเว้นที่ต่อมไทรอยด์ ซึ่งปริมาณรังสีที่ผิวมีค่าน้อยกว่าในอวัยวะอย่างมีนัยสำคัญ (P-value < 0.05) นอกจากนั้นยังพบว่าปริมาณรังสีกระเจิงจะเปลี่ยนแปลงตามขนาดของลำรังสี ทิศทางของลำรังสีและระยะห่างจากจุด isocenter โดยถ้าขนาดของลำรังสีเพิ่มปริมาณรังสีกระเจิงก็จะเพิ่มขึ้น แต่ถ้าระยะห่างจากจุด isocenter เพิ่มขึ้นปริมาณรังสีกระเจิงจะลดลง มากไปกว่านั้นลำรังสีที่ให้ในแนว sagittal นั้น จะให้ปริมาณรังสีกระเจิงแก่อวัยวะต่าง ๆ มากกว่าในแนวอื่นๆ จากผลการทดลองพบว่าสามารถใช้ข้อมูลที่ได้ช่วยประกอบการตัดสินใจของแพทย์รวมถึงใช้เป็นแนวทางในการวางแผนการรักษาสำหรับนักฟิสิกส์ ในกรณีที่ต้องการรักษารอยโรคในสมองด้วยรังสีศัลยกรรมในผู้ป่วยเด็กและผู้ป่วยที่ตั้งครรภ์

Mahidol University

Address: NAKHONPATHOM

Email: liwww@mahidol.ac.th

Name: Puangpen Tangboonduangjit

Role: Thesis Advisors

Created: 2008

Modified: 2553-06-21

Issued: 2010-06-16

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

CallNumber: TH W312e 2008

eng

DegreeName: Master of Science

Level: Master's Degree

Descipline: Medical Physics

Grantor: Mahidol University

©copyrights Mahidol University

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	4836301.pdf	1.6 MB	22	2022-11-07 14:59:44

ใช้เวลา

0.314631 วินาที