The study of movement control in golf putting : empirical test in Thailand

การศึกษาการควบคุมการเคลื่อนไหวในการพัตต์กอล์ฟ : กรณีศึกษาในประเทศไทย

Name: Chatchai Traithong

LCSH: Putting (Golf) -- Physiological aspects

LCSH: Sports -- Physiological aspects

MeSH: Movement -- physiology

Abstract: The purpose of the study was to study the movement control in golf putting by comparing the movement of golfers for various distances. The golfers were divided into two groups (Expert and Novice) depending on their capability, which was mainly based on handicap. Each group consisted of eight persons. The expert group’s handicaps ranged between 0-5 while those of the novices were between 18- 24. The target putting distances were 1, 2 and 3 meters respectively. The recording instrument was the JVC two-dimension high-speed video camera (1000 Hz). The golfers were allowed to execute a putt as accurately as possible, in order to reach an accuracy zone for each target distance. The experiment ended when the subjects achieved three successful putting shots for each distance. The main variables for this study were movement amplitude (horizontal displacement), movement time and velocity of hand at the ball impact. The result showed that there was no significant difference of movement amplitude of hand between experts and novices for any putting distances. Both groups presented a similar putting movement pattern of which the follow-through (phase 2) was larger than the downswing (phase 1). Besides this, the expert group tended to execute a larger follow-through than the novices. Interestingly, the ball impact point occurred roughly at the end of the first-third of the whole downswing movement (phase 1 and 2) which is in line with the results from previous studies. Moreover, for the experts, movement amplitude increased according to the increase of target distance whereas that of the novices was inconsistently observed. Considering movement time, it was found that the movement time was constant even though the putting distance increased. Furthermore, comparing the impact velocity of hand for both expert and novice groups, there was no significant difference in impact velocity for any putting distance. Consequently, it could be concluded that a new technique of putting movement pattern with a larger follow-through would replace the pendulum technique for both experimental groups. When the putting distance increased, the golfers tended to increase the amplitude and maintain movement time to increase force and velocity at the moment of impact. Additionally, the result of insignificant impact velocity for each distance between two groups implies that proper movement control in putting contributes the appropriate force and velocity which are the significant fundamental of successful putting

Abstract: การศึกษานี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาการควบคุมการเคลื่อนไหวในการพัตต์กอล์ฟ โดยเปรียบ เทียบการเคลื่อนไหว ณ ระยะ 1, 2, และ 3 เมตร นักกอล์ฟจะถูกแบ่งออกเป็นสองกลุ่มกลุ่มละ 8 คนตามระดับความสามารถ กลุ่ม expert มีแต้มต่อ 0-5 และกลุ่ม novice มีแต้มต่อ 18-24 การเก็บข้อมูลสิ้นสุดเมื่อผู้ร่วมทดสอบได้ทำการพัตต์ลูกให้ไปหยุดอยู่ที่ระยะที่กำหนดไว้ 3 ครั้งในแต่ละระยะโดยใช้กล้องวิดีโอความเร็วสูง (1000 Hz) บันทึกภาพ ค่าที่ได้คือช่วงการ เคลื่อนไหวของมือในแนวระนาบ, เวลาที่ใช้ในการพัตต์ และความเร็วของมือ ณ จุดกระทบ ผลการศึกษาพบว่าไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญของช่วงการเคลื่อนไหวของมือ ระหว่างกลุ่มในทุกระยะทางการพัตต์และทั้งสองกลุ่มมีรูปแบบการพัตต์ที่คล้ายกัน กล่าวคือ มี follow-through ยาวกว่า downswing โดยกลุ่ม expert มีแนวโน้มในการ follow-through ที่ ยาวกว่า ในขณะที่จุดกระทบของบอลจะเกิดขึ้นที่ช่วง 1 ใน 3 ของการเคลื่อนไหวเช่นเดียวกับงาน ศึกษาที่ผ่านมา นอกจากนั้นยังพบว่าช่วงการเคลื่อนไหวของมือของกลุ่ม expert เพิ่มขึ้นอย่างมีนัย สำคัญเมื่อเพิ่มระยะการพัตต์ในขณะที่กลุ่ม novice มีความไม่สม่ำเสมอ เมื่อพิจารณาในส่วนของ เวลาที่ใช้พบว่าแม้ระยะทางในการพัตต์เพิ่มขึ้น แต่เวลาที่ใช้คงที่ และเมื่อเปรียบเทียบความเร็ว ณ จุดกระทบของทั้งสองกลุ่มพบว่าไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญในแต่ละระยะการพัตต์ สรุปได้ว่าทั้งสองกลุ่มมีแนวโน้มการเคลื่อนไหวแบบเทคนิคใหม่ที่ไม่ใช่ลูกตุ้มนาฬิกากล่าว คือมี follow-through ยาวกว่า downswing และเมื่อระยะทางเพิ่มขึ้นนักกอล์ฟจะเพิ่มแรงโดย เพิ่มช่วงของมือในขณะที่รักษาเวลาให้คงที่ส่งผลให้ความเร็วที่ให้กับบอลมีค่าเพิ่มขึ้น นอกจากนี้ จากผลการศึกษาเกี่ยวกับความเร็ว ณ จุดกระทบในแต่ละระยะซึ่งค่าที่ได้ไม่มีความแตกต่างกัน สำหรับทั้งสองกลุ่มทดสอบ แสดงให้เห็นว่าการพัตต์ที่ประสบความสำเร็จนักกอล์ฟควรมีการควบ คุมการเคลื่อนไหวเพื่อให้เกิดแรงและความเร็วที่เหมาะสมสำหรับแต่ละระยะ

Mahidol University

Address: NAKHON PATHOM

Email: liwww@mahidol.ac.th

Name: Sirirat Hirunrat

Role: Thesis Advisors

Created: 2007

Modified: 2553-06-18

Issued: 2010-06-12

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

CallNumber: TH C492s 2007

eng

DegreeName: Master of Science

Level: Master's Degree

Descipline: Sports Science

Grantor: Mahidol University

©copyrights Mahidol University

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	4836657.pdf	3.24 MB	50	2025-05-21 18:03:28

ใช้เวลา

0.269146 วินาที