Comparison of two communication methods towards responded problems, needs and satisfaction in communication of the patients with oroendotracheal tube

การเปรียบเทียบการสื่อสาร 2 วิธีต่อการตอบสนองปัญหาความต้องการและความพึงพอใจในการสื่อสารของผู้ป่วยใส่ท่อช่วยหายใจทางปาก

Name: Treeyada Toprasert

MeSH: Communication Aids for Disabled

MeSH: Intubation

MeSH: Nonverbal Communication

Abstract: The objective of this study was to compare two communication methods, text illustrated communication boards and regular communication methods, on responses to the problems and needs as well as satisfaction on critical medicine patients who had oroendotracheal tubes for longer than 48 hours. The study was done at the intensive care unit, Bamrasnaradura Institute and the medicine intensive care unit, Phra Nang Klao Hospital with one group of 30 patients. Instruments used in this study consisted of a personal information questionnaire, an observation on responses to problems and needs, an interview on communication satisfaction, and a communication tool, which was text illustrated communication boards. The data were collected between October 2005 and May 2006 observing the number of times each communication method was used, and the time used for each method until their problems and needs were responded to by nurses. Their satisfaction with each method was evaluated using interview questions. The data were analyzed using frequencies, percentages, means, standard deviations, and T-tests. The results showed that critical medicine patients with oroendotracheal tubes communicated with text illustrated communication boards more frequently than with the regular method (p<.05). The text illustrated communication boards were used to communicate 5 activities including “having a sore throat”, “hungry”, “thirsty”, “please change position”, and “tired” significantly more frequently than the regular communication methods (p<.05). It was also found that the patients used the text illustrated communication boards to communicate 3 other problems and needs (“want to remove the tube”, “need suction”, and “elevate the head part of the bed”) more frequently than the regular method with no statistical significance (p>.05). The patients used significantly less time to communicate their problems and needs with text illustrated communication boards (p<.05) as well as the satisfaction scores of using the communication boards were significantly higher than the regular communication methods (p<.05). It is recommended that nurses who care for patients with oroendotracheal tubes should realize the importance of communication methods the patients used in order to effectively communicate and express their problems and needs. Text illustrated communication boards should be available in each unit and should be promoted for frequent use. The communication boards should be modified for better and more effective use and should be used by patients in other groups.

Abstract: การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบการสื่อสาร 2 วิธี ต่อการตอบสนองปัญหาและความต้องการ และความพึงพอใจในวิธีการสื่อสารโดยใช้แผ่นภาพประกอบข้อความและวิธีการสื่อสารตามปกติของผู้ป่วยวิกฤต อายุรกรรมภายหลังใส่ท่อช่วยหายใจทางปากมากกว่า 48 ชั่วโมง ในหอผู้ป่วยหนักสถาบันบำราศนราดูรและหอ ผู้ป่วยหนักอายุรกรรม โรงพยาบาลพระนั่งเกล้า เป็นการศึกษาเชิงทดลองแบบหนึ่งกลุ่มจำนวน 30 คน เก็บ ข้อมูลโดยใช้เครื่องมือ 4 ชุด ได้แก่ แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบสังเกตการตอบสนองปัญหาและความ ต้องการ แบบสัมภาษณ์ความพึงพอใจ และอุปกรณ์การสื่อสารคือ แผ่นภาพประกอบข้อความ เก็บรวบรวม ข้อมูลระหว่างเดือนตุลาคม2548 – พฤษภาคม 2549 สังเกตการใช้วิธีการสื่อสารและระยะเวลาที่ใช้ในการสื่อสาร ของผู้ป่วยตามแบบสังเกตการตอบสนองปัญหาและความต้องการ และประเมินความพึงพอใจต่อวิธีการสื่อสาร โดยการสัมภาษณ์ความพึงพอใจตามแบบสัมภาษณ์ความพึงพอใจ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและสถิติทดสอบที ผลการศึกษาพบว่า ผู้ป่วยวิกฤตอายุรกรรมที่ใส่ท่อช่วยหายใจทางปากมีจำนวนครั้งของการใช้วิธีการสื่อสาร โดยใช้แผ่นภาพประกอบข้อความมากกว่าวิธีการสื่อสารตามปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p< .05) และจำนวน ครั้งของการใช้วิธีการสื่อสารจำแนกตามปัญหาและความต้องการพบว่า ค่าเฉลี่ยจำนวนครั้งของการใช้วิธีการ สื่อสารใน 5 กิจกรรม คือ เจ็บคอ หิวข้าว หิวน้ำ พลิกตัว และเหนื่อย ของการใช้วิธีการสื่อสารโดยใช้แผ่น ภาพประกอบข้อความมากกว่าวิธีการสื่อสารตามปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p< .05) ส่วนค่าเฉลี่ยจำนวนครั้ง ของการใช้วิธีการสื่อสารใน 3 กิจกรรม คือ เอาท่อช่วยหายใจออก ช่วยดูดเสมหะ และไขเตียงสูง พบว่า การ ใช้วิธีการสื่อสารโดยใช้แผ่นภาพประกอบข้อความและวิธีการสื่อสารตามปกติไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทาง สถิติ (p > .05) ระยะเวลาที่ผู้ป่วยใส่ท่อช่วยหายใจทางปากสื่อสารจนได้รับการตอบสนองปัญหาและความต้องการ โดยวิธีการสื่อสารโดยใช้แผ่นภาพประกอบข้อความทุกกิจกรรมน้อยกว่าวิธีการสื่อสารตามปกติอย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติ (p< .05) ผู้ป่วยวิกฤตอายุรกรรมที่ใส่ท่อช่วยหายใจทางปากมีความพึงพอใจในวิธีการสื่อสารโดยใช้แผ่น ภาพประกอบข้อความมากกว่าวิธีการสื่อสารตามปกติอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p< .05) จากการวิจัยครั้งนี้มีข้อเสนอแนะว่า พยาบาลที่ดูแลผู้ป่วยใส่ท่อช่วยหายใจทางปากควรเห็นความสำคัญของ วิธีการสื่อสารของผู้ป่วยที่จะช่วยให้ผู้ป่วยสื่อสารกับพยาบาลได้อย่างมีประสิทธิภาพ มีการจัดเตรียมแผ่น ภาพประกอบข้อความและส่งเสริมให้ผู้ป่วยในหอผู้ป่วยได้ใช้ ตลอดจนนำวิธีการสื่อสารโดยใช้แผ่นภาพประกอบ ข้อความไปประยุกต์ใช้กับผู้ป่วยกลุ่มอื่น ๆ และมีการพัฒนาวิธีการสื่อสารโดยใช้แผ่นภาพประกอบข้อความให้มี ประสิทธิภาพยิ่งขึ้นต่อไป

Mahidol University

Address: NAKHON PATHOM

Email: liwww@mahidol.ac.th

Name: Sauvaluck Lekutai

Role: Thesis Advisors

Created: 2006

Modified: 2553-06-24

Issued: 2010-06-05

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

ISBN: 9740477208

CallNumber: TH T786c 2006

eng

DegreeName: Master of Nursing Science

Level: Master's Degree

Descipline: Adult Nursing

Grantor: Mahidol University

©copyrights Mahidol University

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	4637753.pdf	2 MB	163	2024-02-07 12:23:20

ใช้เวลา

0.304401 วินาที