Causal attribution of improving behavior among children with attention-deficit/hyperactivity disorder and parental compliance

การอ้างสาเหตุการมีพฤติกรรมที่ดีขึ้นและความร่วมมือในการรักษาของผู้ปกครองเด็กสมาธิสั้น

Name: Maadmanee Veeranarong

MeSH: Attention Deficit and Disruptive Behavior Disorders

MeSH: Parent-Child Relations

Abstract: This study was designed based on the attribution theory of the covariation principle. It aimed to explore parents’ compliance behaviour in the treatment of their ADHD children, and to examine patterns of attribution criteria in attribution of ADHD children’s improving behaviour among the parents, together with to investigate parents’ attribution regarding their compliance in causing their ADHD child’s improving behaviour. The data was collected from the parents of children aged 6 to 12 years with ADHD and who had been brought to the clinic of the child and adolescent psychiatric outpatient unit of King Chulalongkorn Memorial Hospital. A total of 91 respondents were interviewed to obtain the data. Univariate and bivariate statistics were used for analyzing of the data. The findings of this study show that the parents were likely to comply with treatment of ADHD children and 37.4% of them attributed their ADHD children’s behaviour outcome to medication, 33.0% of them attributed to caregiver’s attention, and 29.6% of them attributed to ADHD children’s maturity. From the classification of the attribution due to the three covariation principle criteria, it was found that more than half of the parents had used of high consensus, high consistency, and high distinctiveness. Moreover by using simple regresssion analysis, the results revealed that consensus was positively related to all aspects of the parents’ compliance, and it could predict 68.9 % for total compliance. Consistency was positively related to the parents’ compliance with medication prescribed, compliance with behaviour modification, and total compliance but not related to compliance with treatment follow-up. However, consistency could predict 39.2 % of total compliance. For Distinctiveness, it was negatively related to the parents’ compliance in all aspects. Nevertheless, it can predicted 22.9 % of total compliance. These findings suggest the importance of the parents’ attribution in affecting their compliance behavior in treatment of ADHD children. Therefore, taking action to the parents, such as providing group interaction about attention to ADHD children (consensus), promotion of persistence in compliance behaviour (consistency), together with making their attentions to internal factors, for making their appropriate perception towards the causes of ADHD children’s improvement (distinctiveness), should be considered in order to improve their compliance behaviour

Abstract: การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความร่วมมือในการรักษาของผู้ปกครองเด็กสมาธิสั้น และรูปแบบ การใช้เกณฑ์ในการอ้างสาเหตุการมีพฤติกรรมที่ดีขึ้นของเด็กสมาธิสั้น ตามทฤษฎีการอ้างสาเหตุของKelley รวมทั้งศึกษาถึงความสัมพันธ์ระหว่างการอ้างสาเหตุกับความร่วมมือในการรักษาของผู้ปกครอง โดยเก็บรวบรวม ข้อมูลจากการสัมภาษณ์กลุ่มตัวอย่าง ซึ่งเป็นผู้ปกครองของเด็กสมาธิสั้นอายุระหว่าง 6 ถึง 12 ปีที่มารับบริการใน แผนกผู้ป่วยนอก หน่วยจิตเวชเด็กและวัยรุ่น แผนกจิตเวช โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ จำนวน 91 คน และทำการ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน และ การวิเคราะห์ถดถอยแบบง่าย ผลการศึกษาพบว่า ผู้ปกครองให้ความร่วมมือในการรักษาเด็กสมาธิสั้นค่อนข้างดี และพบว่าผู้ปกครอง ส่วนใหญ่อ้างสาเหตุการมีพฤติกรรมที่ดีขึ้นของเด็กสมาธิสั้นไปที่ยา ร้อยละ 37.4 รองลงมาคือการดูแล ร้อยละ 33 และวุฒิภาวะของเด็ก ร้อยละ 29.6 สำหรับรูปแบบการใช้เกณฑ์ในการอ้างสาเหตุพบว่าผู้ปกครองส่วนใหญ่ ใช้เกณฑ์ของความสอดคล้องสูง, ความสม่ำเสมอสูง, และความแตกต่างสูง นอกจากนี้ยังพบว่าเกณฑ์ความ สอดคล้องมีความสัมพันธ์ทางบวกกับความร่วมมือในทุกด้าน และสามารถทำนายความร่วมมือได้ถึงร้อยละ 68.9 ในขณะที่เกณฑ์ความสม่ำเสมอมีความสัมพันธ์ทางบวกกับความร่วมมือในการดูแลเรื่องการใช้ยาของเด็ก ความร่วมมือในการปรับพฤติกรรมและความร่วมมือโดยรวม แต่ไม่มีความสัมพันธ์กับความร่วมมือในการพาเด็ก มาตรวจตามนัด และสามารถทำนายความร่วมมือได้ร้อยละ 39.2 ส่วนเกณฑ์ความแตกต่างมีความสัมพันธ์ทางลบ กับความร่วมมือในทุกด้าน และสามารถทำนายความร่วมมือได้ร้อยละ 22.9 ข้อเสนอแนะจากการศึกษานี้คือ ควรสนับสนุนและส่งเสริมการสร้างปฏิสัมพันธ์ในกลุ่มผู้ปกครองเพื่อ แลกเปลี่ยนความคิดเห็นในการดูแลเด็กสมาธิสั้น (ใช้เกณฑ์ความสอดคล้อง) ส่งเสริมให้ผู้ปกครองเห็น ความสำคัญของการรักษาอย่างต่อเนื่องสม่ำเสมอ (ใช้เกณฑ์ความสม่ำเสมอ) และปลูกฝังการรับรู้ที่ดีต่อสาเหตุของ การมีพฤติกรรมที่ดีขึ้นของเด็กสมาธิสั้นโดยมุ่งเน้นที่ความร่วมมือในการรักษาที่เน้นการดูแลเด็กสมาธิสั้น โดยเฉพาะ(ใช้เกณฑ์ความแตกต่าง)

Mahidol University

Address: NAKHON PATHOM

Email: liwww@mahidol.ac.th

Name: Veena Sirisook

Role: Thesis Advisors

Created: 2005

Modified: 2553-04-22

Issued: 2010-04-01

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

ISBN: 9740459196

CallNumber: TH M111c 2005

eng

DegreeName: Master of Arts

Level: Master's Degree

Descipline: Health Social Science

Grantor: Mahidol University

©copyrights Mahidol University

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	4337106.pdf	2.56 MB	312	2025-03-02 16:55:55

ใช้เวลา

0.459693 วินาที