Effects of piperine on wistar rats

ผลของสารไพเพอรีนต่อหนูขาวสายพันธุ์วิสตาร์

Name: Jiraporn Suwana

LCSH: Growth

LCSH: Hematology

LCSH: Histology, Pathological

LCSH: Immunology

LCSH: Poisons

LCSH: Rats

Abstract: Piperine (1-piperonyl-piperidine) is the active ingredient of black pepper (P.- nigrum) and long pepper (P. longum), which has been used in traditional medicine. It is known as a bioenhancer, which increases the bioavailability of drugs and nutrient supplements. It has been noted for its analeptic drug, anti-epilepsy, anti-fertility, and anti-inflammation properties but its immunotoxicity has been rarely reported. The objective of this study is to investigate the general effects of piperine and indicate levels of safe consumption. Rats immunized with rabbit serum proteins were fed piperine at the doses of 5, 10, 25, 50, 100 and 250 mg/kg BW for 7, 14, 30 and 90 days, respectively. The results showed that there were no remarkable effects of piperine at all treated doses on thymus, spleen, liver, adrenal gland and small intestine. Cell proliferation assay by 5’-bromo-2’-deoxy-uridine (BrdU) showed no proliferative change in any cell population of the thymus, spleen and Payer’s patches. There was no detectable antibodies response observed by immunoelectrophoresis. However, the rats treated with piperine at the doses of 100 and 250 mg/kg BW showed decreasing in body weight gain and food consumption. Rats treated with piperine at the dose of 100 mg/kg BW were nervous, hyperactive, jumping and running around the cage, in contrast, those treated with piperine at the dose of 250 mg/kg BW showed depressive effects. The pathological findings of the rat’s testis fed with piperine at the dose of 250 mg/kgBW showed deformity of the seminiferous tubules with a decrease of spermatozoa while the stomach showed some congestion

Abstract: การศึกษาผลทั่วไปของไพเพอรีนซึ่งเป็นสารหลักในพริกไท มีฤทธิ์กดและกระตุ้นประสาท ส่วนกลาง รวมทั้งสามารถต่อต้านการอักเสบ จากการศึกษาหนูขาวเพศผู้ที่ถูกกระตุ้นภูมิคุ้มกันด้วย ซีรั่มโปรตีนของกระต่ายหลังป้อนไพเพอรีนที่ความเข้มข้น 5, 10, 25, 50, 100, และ 250 มิลลิกรัม ต่อน้ำหนักตัวในระยะเวลา 7, 14, 30 และ 90 วัน ตามลำดับไม่พบการเปลี่ยนแปลงของระบบ ภูมิคุ้มกันระหว่างกลุ่มที่ได้รับสารไพเพอรีนและกลุ่มควบคุม นอกจากพบว่าหนูขาวที่ได้รับสารไพ เพอรีนที่ความเข้มข้น 25 และ 50 มิลลิกรัมต่อน้ำหนักตัวมีการกินอาหารและน้ำหนักตัวเพิ่มขึ้น มากกว่ากลุ่มควบคุม แต่หนูในกลุ่มที่ได้รับไพเพอรีนที่ความเข้มข้น 100 และ 250 มิลลิกรัมต่อ น้ำหนักตัวกลับพบว่ากินอาหารน้อยกว่าและมีน้ำหนักตัวลดลง สำหรับพฤติกรรมไม่อยู่นิ่งพบใน หนูที่ได้รับไพเพอรีนที่ความเข้มข้น 100 มิลลิกรัมต่อน้ำหนักตัว ต่างจากหนูกลุ่มที่ได้รับสารไพเพอ รีนที่ความเข้มข้น 250 มิลลิกรัมต่อน้ำหนักตัวมีอาการเซื่องซึม เมื่อศึกษาพยาธิสภาพของเนื้อเยื่อพบ การสร้างอสุจิลดลงและพัฒนาการของอสุจิลดลงในอัณฑะของหนูที่ได้รับไพเพอรีนที่ความเข้มข้น 100 และ250 มิลลิกรัมต่อน้ำหนักตัวเท่านั้น ส่วนอวัยวะอื่นๆ เช่นไทมัส, ม้าม, กระเพาะ, ตับ, ต่อมหมวกไต, ลำไส้เล็ก ไม่พบการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจน เมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม โดยสรุปไม่พบการเปลี่ยนแปลงใดๆต่อหนูขาวเพศผู้ที่ได้รับสารไพเพรีนที่ความเข้มข้น น้อยกว่า 100 มิลลิกรัมต่อน้ำหนักตัว

Mahidol University

Address: NAKHON PATHOM

Email: liwww@mahidol.ac.th

Name: Punya Temcharoen

Role: Thesis Advisors

Created: 2005

Modified: 2553-03-31

Issued: 2010-03-30

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

ISBN: 9740456561

CallNumber: TH J61es 2005

eng

DegreeName: Master of Science

Level: Master's Degree

Descipline: Pathobiology

Grantor: Mahidol University

©copyrights Mahidol University

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	4237903.pdf	2.49 MB	43	2020-08-20 13:06:10

ใช้เวลา

0.253229 วินาที