The environmental land use planning for urban expansion : a case study of amphoe Muang Phitsanulok

การวางแผนการใช้ที่ดินในเชิงสิ่งแวดล้อมเพื่อรองรับการขยายตัวของเมือง : กรณีศึกษา อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก

Name: Suthep Kaewsaikot

LCSH: City planning -- Thailand -- Phitsanulok

LCSH: Land use, Urban -- Thailand -- Phitsanulok

Abstract: The research has two objectives: first, to study land use pattern changes in Amphoe Muang Phitsanulok during 1994-2002; second, to identify appropriate areas for residential, commercial and industrial uses. The factors used for an area assessment analysis were physical, environmental and socio-economic factors. These were flood areas, streams, built up areas, conservation area, environment, accessibility, land price, recreation area, elementary schools, slopes, soil, and commercial areas. These factors were derived from the literature review and environmental experts’ evaluation and calculation using Potential Surface Analysis and Geographical Information System technology. Arcview program version 3.1 was used in an analysis process. The results of the analysis are; The residential section was 74.70 square kilometers in 1994 and 113.46 square kilometers in 2002, an increase representing 5.11 percent of the study area. The commercial section was 5.25 square kilometers in 1994 and was 29.84 square kilometers in 2002, an increases representing 3.24 percent of the study area. In 1994, there was no big industrial area, but there were small industrial sites. This area was not counted in 1994. In 2002, the industrial section was 0.49 square kilometers, an increases representing 0.65 percent of the study area. There was a large expansion in residential, commercial and industrial area use but this expansion was scattered in several areas. Nearby 76.36 square kilometers or 10.06 percent of the study area was suitable for residential expansion being mostly connected to the old community, market, schools and other facilities. Approximately 65.46 square kilometers or 8.60 percent of the study area had potential for business use being located close to the old commercial area. Approximately 75.72 square kilometers or 10.00 percent of the study area had high potential for industrial expansion The industrial location is far away from residential and commercial area. The land price is low, and it situated not very far from transportation center. The result from this study is valuable for preliminary management of residential, commercial and industrial area in Amphoe Muang Phitsanulok to support the urban expansion in the future and environmental impact reduction

Abstract: การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อที่จะศึกษาการเปลี่ยนแปลงการใช้ประโยชน์ที่ดินของพื้นที่อำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก ระหว่างปี พ.ศ. 2537 ถึง พ.ศ. 2545 และคัดเลือกพื้นที่ที่เหมาะสมสำหรับ ที่อยู่อาศัย พาณิชกรรม และอุตสาหกรรม โดยใช้ปัจจัยทางด้านสิ่งแวดล้อมและปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนาพื้นที่อยู่อาศัย พาณิชกรรม และอุตสาหกรรมที่ได้มาจากการทบทวนเอกสารและสอบถามผู้เชี่ยวชาญ การวิเคราะห์ค่าความเหมาะสมของ ปัจจัยต่างๆ ทางสิ่งแวดล้อมกายภาพที่ได้จากการวิเคราะห์โดยผู้เชี่ยวชาญ การศึกษาได้กำหนดค่าปัจจัยพื้นฐาน และจัดทำแผนที่แสดงศักยภาพของปัจจัยพื้นฐานต่างๆ และให้ค่าน้ำหนักของปัจจัยพื้นฐานตามวิธีการของ Potential Surface Analysis (PSA) แล้วจึงวิเคราะห์ข้อมูลต่างๆ ด้วยเทคโนโลยีระบบสารสนเทศภูมิศาสตร์ด้วยชุด โปรแกรม Arcview ผลการศึกษาสรุปได้ดังนี้ ผลจากการวิเคราะห์เปรียบเทียบการใช้ประโยชน์ที่ดิน ระหว่างปี พ.ศ. 2537 พบว่า มีการใช้ ประโยชน์ที่อยู่อาศัย 74.70 ตร.ก.ม.และในปี พ.ศ. 2545 มีพื้นที่ 113.46 ตร.กม.เพิ่มขึ้นร้อยละ 5.11 ของพื้นที่ ส่วน พื้นที่พาณิชกรรมในปี พ.ศ.2537 มีพื้นที่ 5.25 ตร.กม. และในปี พ.ศ. 2545 มีพื้นที่ 29.84 ตร.กม.เพิ่มขึ้นร้อยละ 3.24 ของพื้นที่ และพื้นที่อุตสาหกรรมในปี พ.ศ.2537 ไม่พบพื้นที่อุตสาหกรรมขนาดใหญ่มีแต่อุตสาหกรรมขนาดเล็ก แต่ในปี พ.ศ. 2545 มีพื้นที่ 0.49 ตร.กม.เพิ่มขึ้น ร้อยละ 0.65 ของพื้นที่ ซึ่งมีการขยายตัวของพื้นที่ ที่อยู่อาศัย พาณิช กรรม และอุตสาหกรรม อย่างไม่เป็นระเบียบเท่าที่ควร พื้นที่ที่มีศักยภาพเหมาะสมสำหรับที่อยู่อาศัยมากที่สุด พื้นที่ดังกล่าวมีจำนวน 76.36 ตร.กม. หรือร้อยละ 10.06 ของพื้นที่ ซึ่งต่อเนื่องกับชุมชนเดิม นอกจากนี้ยังไม่ห่างจากศูนย์กลางธุรกิจ การศึกษา และสิ่งอำนวยความ สะดวกต่างๆ พื้นที่ที่มีศักยภาพสำหรับการพัฒนาใช้ที่ดินในเชิงพาณิชกรรมมากที่สุด พื้นที่ดังกล่าวมีจำนวน 65.46 ตร.กม. หรือร้อยละ 8.6 ของพื้นที่ ยังคงต่อเนื่องกับศูนย์กลางธุรกิจเดิม และถนนสายหลักที่เป็นเส้นทางเชื่อมต่อ กับพื้นที่ใกล้เคียง พื้นที่ที่มีศักยภาพสำหรับการพัฒนาการใช้ที่ดินในด้านอุตสาหกรรม มากที่สุด พื้นที่ดังกล่าวมีจำนวน 75.72 ตร.กม. หรือร้อยละ 10 ของพื้นที่ ซึ่งเป็นพื้นที่ที่ อยู่ห่างไกลจากย่านธุรกิจและชุมชน รวมทั้งมีราคาที่ดินไม่ แพง แต่ก็ไม่ห่างไกลจากศูนย์กลางทางคมนาคมมากจนเกินไปนัก ผลการศึกษาที่ได้ในครั้งนี้จะช่วยในการวางแผนการจัดการพื้นที่ ด้านอยู่อาศัย พาณิชกรรม และอุตสาห กรรม เบื้องต้นในจังหวัดพิษณุโลก เพื่อรองรับการขยายตัวของเมืองในอนาคตและมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมน้อย ที่สุด

Mahidol University

Address: NAKHON PATHOM

Email: liwww@mahidol.ac.th

Name: Pijak Hinjiranan

Role: Thesis Advisors

Created: 2004

Modified: 2010-05-18

Issued: 2010-02-17

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

ISBN: 9740451659

CallNumber: TH S966e 2004

eng

Spatial: Phitsanulok

DegreeName: Master of Science

Level: Master's Degree

Descipline: Environmental Planning for Community and Rural Development

Grantor: Mahidol University

©copyrights Mahidol University

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	4236537.pdf	3.82 MB	192	2020-11-01 13:30:13

ใช้เวลา

0.274414 วินาที