Comparison study of acoustic analysis of maximum speech performance tasks between normal adult speakers and spastic dysarthria patients

การศึกษาเปรียบเทียบ การวัดค่า ความสามารถสูงสุดในกลไกการพูดระหว่างผู้พูดปกติผู้ใหญ่และผู้ป่วยที่พูดผิดปกติชนิด spastic dysarthria โดยใช้เครื่องมือ

Name: Somjit Ruamsuk

MeSH: Articulatioln Disorders

MeSH: Dysarthria

MeSH: Speech Disorders

MeSH: Adult

Abstract: Acoustic analysis of maximum speech performance tasks (MPTs) evaluates performance capabilities of various components in speech production mechanisms and provides useful information about speech disorders. This study compared the acoustic analysis of MPTs in 30 Thai spastic dysarthria patients and 30 Thai normal adult speakers. The normal adult speakers were matched with spastic dysarthria patients relative to age and gender. There were 22 males and 8 females in each group, ranging in age from 21 to 81 years. MPTs consisting of maximum sound prolongation (MSP), fundamental frequency range (FFR) and maximum repetition rate (MRR) were administered to all subjects by using acoustic analysis. The study found that spastic dysarthria patients had 13 speech characteristic abnormalities. There were strained-strangled voice, imprecise consonants, monoloudness, hypernasality, slow rate, harsh voice, monopitch, vowel distortion, reduced stress, breathy voice, short phrase, low pitch and pitch break. In normal adult speakers, the MSP means were 13.21, 13.34, 14.08, 10.07, and 8.76 seconds for /a/, /u/, /i/, /s/, and /f/, respectively. The FFR mean was 33.36 semitones. The MRR means were 6.38, 6.44, 6.16, 5.94, 5.93, and 6.55 syllables per second for /Pa/, /Ta/, /Ka/, /Sa/, /Fa/, and/ Pa- Ta-Ka/, respectively. The results of MPTs in the normal group were within normal limits as defined by Baken (2000). In spastic dysarthria patients, the MSP means were 6.13, 7.03, 7.29, 3.48, and 2.71 seconds for /a/, /u/, /i/, /s/, and /f/, respectively. The FFR mean was 23.36 semitones. The MRR means were 4.38, 4.00, 3.50, 3.50, 3.77, and 3.74 syllables per second for /Pa/, /Ta, /Ka/, /Sa/, /Fa/, and /Pa - Ta-Ka/, respectively. The results demonstrated that the MPTs of normal adult speakers were significantly higher (p<0.05) than the spastic group on all tasks. The MPTs values of spastic dysarthria patients were less than the MPTs values of normal adult speakers due to the neuromotor control deficits associated with spastic dysarthria affecting a variety of speech components including respiration, phonation, articulatory, resonatory and prosody mechanisms The data from MPTs in the normal group could be used for guidelines in motor speech evaluations. The performance on MPTs in spastic dysarthria could be used for guidelines for diagnosis of spastic dysarthria and used as confirmation of the results of perceptual analysis. Future studies should include other factors, which influence MPTs, such as severity level or etiology of disease and should be focused on the correlation of age and gender in spastic dysarthria patients. MPTs could be compared with normal groups between other types of dysarthria and among types of dysarthria. The MPTs results could be used in studying speech characteristics in other types of dysarthria.

Abstract: การประเมินการวัดค่าความสามารถสูงสุดของกลไกการพูด(Maximum speech performance tasks) โดยการ ใช้เครื่องมือ เป็นการประเมินความสามารถของกลไกการพูด เพื่อได้ข้อมูลเกี่ยวกับความผิดปกติของการพูด ในการศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษา เปรียบเทียบการวิเคราะห์เสียงโดยใช้เครื่องมือวัดความสามารถสูงสุดของกลไกการพูดระหว่างผู้ป่วยที่พูดไม่ชัดเนื่องจากความผิดปกติของระบบ ประสาท ชนิด Spastic dysarthria จำนวน 30 คน และผู้ใหญ่ที่พูดปกติ จำนวน 30 คน โดยจับคู่เพศและอายุกับกลุ่มผู้ป่วย แต่ละกลุ่มเป็นเพศชาย 22 คน เพศหญิง 8 คน อายุอยู่ในช่วง 21 ถึง 81 ปี อายุเฉลี่ย 62.5 ปี การวัดความสามารถสูงสุดของ กลไกการพูด ประกอบด้วย 3 งาน ได้แก่ การวัดความสามารถในการลากเสียงให้ยาวที่สุด (Maximum sound prolongation), ความสามารถในการไล่เสียงสูงต่ำได้ช่วงที่กว้างที่สุด (Fundamental frequency range) และความสามารถ ในการออกเสียงซ้ำได้มากที่สุด (Maximum repetition rate) โดยวัดในกลุ่มผู้เข้าร่วมโครงการวิจัยทั้ง 2 กลุ่ม ผลการวิจัยพบว่า ในกลุ่มผู้ป่วย Spastic dysarthria มีความผิดปกติในการพูด 13 ลักษณะ ได้แก่ พูดเค้นเกร็ง เสียง, ออกเสียงสระ และพยัญชนะไม่ชัด, เสียงความดังเดียว, เสียงขึ้นจมูก, พูดช้า, เสียงห้าว, เสียงระดับเดียว, เสียงสระเพี้ยน, การเน้นเสียง ลดลง, เสียงลมออกทางจมูก, พูดประโยคสั้นๆ, ระดับเสียงต่ำกว่าปกติ, และเสียงแตก ตามลำดับ. ผลการวัดค่าต่างๆ ทั้ง 3 งาน ในกลุ่มผู้ พูดปกติ พบว่าความสามารถในการลากเสียงได้นานที่สุดมีค่าเท่ากับ 13.21, 13.34, 14.08, 10.08, และ 8.76 วินาที ในการ ลากเสียงสระ อา, อู, อี, พยัญชนะ ซ และ ฟ ตามลำดับ. ความสามารถในการไล่เสียงสูงต่ำได้ช่วงที่กว้างที่สุดเท่ากับ 33.36 เซมิ โทน และค่าความสามารถสูงสุดในการออกเสียงซ้ำ เท่ากับ 6.38, 6.44, 6.16, 5.94, 5.93, และ 6.55 พยางค์ต่อวินาที ใน การออกเสียงซ้ำ ปา, ตา, กา, ซา, ฟา และ ปา-ตา-กา ตามลำดับ ซึ่งพบว่าค่าต่างๆเหล่านี้อยู่ในช่วงค่าของคนปกติที่รวบรวมไว้ของ Baken (2000). ในกลุ่ม ผู้ป่วย พบว่าความสามารถในการลากเสียงได้นานที่สุดมีค่าเท่ากับ 6.13, 7.03, 7.29, 3.48, และ 2.71 วินาที ในการลากเสียงสระ อา, อู, อี, พยัญชนะ ซ และ ฟ ตามลำดับ ความสามารถในการไล่เสียงสูงต่ำได้ช่วงที่กว้างที่สุด เท่ากับ 23.36 เซมิโทน และค่าความสามารถสูงสุดในการออกเสียงซ้ำ เท่ากับ 4.38, 4.00, 3.50, 3.50, 3.77, และ 3.74 พยางค์ต่อวินาทีในการออกเสียงซ้ำ ปา, ตา, กา, ซา, ฟา และ ปา-ตา-กา ตามลำดับ ตามลำดับ และการวิจัยครั้งนี้พบว่า ค่าของการวัด ความสามารถสูงสุดของกลไกการพูดทั้ง 3 งานในกลุ่มผู้พูดปกติมีค่ามากกว่าในกลุ่มผู้ป่วยที่พูดผิดปกติชนิด Spastic dysarthria อย่าง มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับความเชื่อมั่น 95 % เนื่องจากผู้ป่วยมีความผิดปกติของระบบประสาทที่ควบคุมการพูด ทำให้กลไกการพูด บกพร่องไป ได้แก่ การหายใจ, การเปล่งเสียง, การออกเสียงพูด, การกำทอนเสียง และจังหวะลีลาการพูด ข้อมูลที่ได้จากค่าความสามารถสูงสุดของกลไกการพูดในกลุ่มผู้ใหญ่ที่พูดปกติสามารถนำมาแป็นแนวทางในการประเมินการพูดผิดปกติ เนื่องจากความผิดปกติของระบบประสาทที่ควบคุมการเคลื่อนไหวและข้อมูลที่ได้จากค่าความสามารถสูงสุดของกลไกการพูดในกลุ่มผู้ป่วยที่พูด ผิดปกติชนิด Spastic dysarthria สามารถนำมาเป็นแนวทางในการวินิจฉัยความผิดปกติ Spastic dysarthria ได้ และการ ประเมินด้วยเครื่องมือ สามารถช่วยยืนยันผลของการประเมินความสามารถด้วยการฟัง. การศึกษาครั้งต่อไปอาจจะศึกษาถึงปัจจัยอื่นๆ ที่มีผล ต่อการวัดค่า ความสามารถสูงสุดของกลไกการพูด เช่น ระดับความรุนแรง, สาเหตุของโรค และอาจ ศึกษาถึง ค่าความสัมพันธ์ของอายุ และเพศในผู้ป่วย Spastic dysarthria. การวัดค่า ความสามารถสูงสุดของกลไกการพูดสามารถนำมาเปรียบเทียบระหว่าง Dysarthria ชนิดอื่น ๆกับคนปกติ หรือเปรียบเทียบระหว่างชนิดของ Dysarthria

Mahidol University

Address: NAKHON PATHOM

Email: liwww@mahidol.ac.th

Name: Chanchai Jariengprasert

Role: Thesis Advisors

Created: 2003

Modified: 2553-02-08

Issued: 2009-12-25

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

ISBN: 9740438547

CallNumber: TH S696c 2003

eng

DegreeName: Master of Arts

Level: Master's Degree

Descipline: Communication Disorders

Grantor: Mahidol University

©copyrights Mahidol University

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	4136571.pdf	1.86 MB	26	2023-02-19 15:29:48

ใช้เวลา

0.292133 วินาที