Attitudes of physical therapists toward persons with physical disabilities

เจตคติของนักกายภาพบำบัดที่มีต่อคนพิการทางกายและการเคลื่อนไหว

Name: Surachade Leelakajohnkit

LCSH: Physical Therapy

LCSH: Disabled persons

Abstract: The attitudes of medical personnel toward disabled persons are a factor that affects the success of rehabilitation. Thus, this study emphasizes an examination of the attitudes of physical therapists toward persons with physical disabilities as well as a comparative study of gender, type of workplace, and level of contact with disabled persons. The population was 255 physical therapists working in Bangkok and its suburbs from October to November 2004. A demographic data questionnaire, a Contact with Disabled Persons Scale, Thai version, and an Attitude Toward Disabled Persons Scale-form A, Thai version, were used to record these attitudes and results were analyzed statistically in terms of mean, standard deviation, and percentage. In additional the Mann-Whitney U test and Kuskal-Wallis H test were used to measure the differences in attitudes. The findings indicated that the physical therapists had positive attitudes toward persons with physical disabilities. There was no statistically significant difference in attitudes of physical therapists, classified by gender and level of contact with disabled persons, toward persons with physical disabilities. However, differences were found in those working at different workplaces. Different characteristics of work may lead to different working experiences with disabled persons as a professional worker. It can be concluded that different attitudes of the physical therapists toward persons with physical disabilities are caused by working experiences in each type of workplace. This may be due to academic factor. Teaching and academic training may improve their attitudes, which in turn will be very useful for the rehabilitation of disabled persons.

Abstract: เจตคติของบุคลากรทางการแพทย์ที่มีต่อคนพิการเป็นปัจจัยหนึ่งที่มีผลกระทบต่อความสำเร็จ ในกระบวนการฟื้นฟูสมรรถภาพคนพิการ ด้วยเหตุนี้ การศึกษาในครั้งนี้จึงให้ความสำคัญต่อการศึกษาเจตคติของนักกายภาพบำบัดที่มีต่อคนพิการทางกายและการเคลื่อนไหว รวมไปถึงการศึกษา เปรียบเทียบปัจจัยเรื่องเพศ สถานที่ทำงาน และระดับการติดต่อสัมพันธ์กับคนพิการ นักกายภาพ บำบัดที่ศึกษานี้เป็นนักกายภาพบำบัดที่ปฏิบัติงานในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล จำนวน 255 คนระหว่างเดือนตุลาคม-พฤศจิกายน 2547โดยใช้แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป แบบวัดการติดต่อสัมพันธ์กับคนพิการ (CDP scale) ภาคภาษาไทย และแบบวัดเจตคติที่มีต่อคนพิการ (ATDP scale form A) ภาคภาษาไทย ทำการคำนวณหาค่ากลางของข้อมูล ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าร้อยละ นอกจากนี้ได้เปรียบเทียบความแตกต่างของเจตคติโดย Mann-Whitney U test และ Kuskal-Wallis H test ผลการศึกษา พบว่า นักกายภาพบำบัดมีเจตคติที่ดีต่อคนพิการทางกายและการเคลื่อนไหว และ ไม่พบความแตกต่างของเจตคติระหว่างนักกายภาพบำบัดที่มีเพศ และระดับคะแนนการติดต่อสัมพันธ์กับคนพิการที่แตกต่างกัน แต่พบว่านักกายภาพบำบัดที่มีสถานที่ทำงานต่างประเภทกันมี ความแตกต่างกัน ซึ่งมีรูปแบบการปฏิบัติงานที่ต่างกันอันก่อให้เกิดความแตกต่างในประสบการณ์ การทำงานกับคนพิการในฐานะนักวิชาชีพ สรุปได้ว่า เจตคติที่มีต่อคนพิการทางกายและการเคลื่อนไหวของนักกายภาพบำบัดที่แตกต่างกันเนื่องจากประสบการณ์ในการทำงานกับคนพิการในแต่ละประเภทสถานที่ทำงาน การส่งเสริมการมีรูปแบบการปฏิบัติด้านวิชาการ เช่น การสอน การอบรม วิชาการอาจช่วยพัฒนาเจตคติของนักกายภาพบำบัดที่มีต่อคนพิการให้ดียิ่งขึ้น ซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อการฟื้นฟูสมรรถภาพคนพิการ""

Mahidol University

Address: NAKHON PATHOM

Email: liwww@mahidol.ac.th

Name: Wajjanin Rohitsuk

Role: Thesis Advisors

Created: 2005

Modified: 2021-01-16

Issued: 2009-07-02

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

ISBN: 9740458009

CallNumber: TH S961a 2005

eng

DegreeName: Master of Arts

Level: Master's Degree

Descipline: Rehabilitation Service for Persons with Disabilities

Grantor: Mahidol University

©copyrights Mahidol University

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	4337632.pdf	553.94 KB	142	2022-12-06 09:22:50

ใช้เวลา

-0.744709 วินาที