Potentiality of people in the buffer zone management at Huay Kha Khaeng wildlife sanctuary : case study Rabam sub-district Lansak district Uthaithani province

ศักยภาพของประชาชนในการจัดการป่ากันชนเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง กรณีศึกษาตำบลระบำ อำเภอลานสัก จังหวัดอุทัยธานี

Name: Jaranporn Lertsahakul

keyword: Buffer Zone Management

LCSH: Community forests

; Huay Kha Khaeng

LCSH: Forest management -- Citizen participation

LCSH: Forest management -- Thailand -- Uthaithani

Abstract: The objective of this research was to study the potentiality of people in the buffer zone management. Questionnaires were used as the major tool in data collection. The sample groups were communities close to the buffer zone, communities near by buffer zone and communities far from buffer zone for total 315 households. Moreover, in depth interview with key informant in the communities and government officers is also important tool. The quantitative data were processed by using the commercial software package SPSS for Windows Version 11.0. The statistics used included percentage, minimum, maximum, arithmetic average, and standard deviation, as well as analytical tools such as covariance analysis, multiple classification analysis and descriptive quality analysis. It was found that people had medium level of potentiality, knowledge, and attitude. People had high level of utilization behavior, but people had low level in buffer zone management behavior. With statistical significance, the affecting factor on people knowledge, attitude and buffer zone management behavior were distance of community from buffer zone of Huay Kha Khaeng Wildlife Sanctuary, the supporting from social organizations and leader’s performance toward the buffer zone management. For buffer zone utilization behavior, the factor affected was the training only. The results from this research suggest having more public relation through magazine, journal, village broadcast and monthly meeting of community. Also the activities among communities to exchange news and experiences should be held. Furthermore, more training should be arranged for all communities. The contents for public relation, activity and training should have the topic about economic, occupation and income because most people are interested in these topics. Moreover, the topic about buffer zone management, Huay Kha Khaeng Wildlife Sanctuary should be inserted as well. The activity should emphasize to have more people participation from both of community’s leader and people to increase more potentiality of people at most.

Abstract: การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงระดับศักยภาพและปัจจัยที่มีผลต่อศักยภาพของประชาชนในการจัดการป่ากันชน ด้านความรู้ ทัศนคติ พฤติกรรมการใช้ประโยชน์ และพฤติกรรมการจัดการป่ากันชนเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือหลักในการวิจัย กลุ่มตัวอย่างเป็นชุมชนที่อยู่ติดกับป่ากันชน ชุมชนที่อยู่ใกล้กับป่ากันชน และชุมชนที่อยู่ไกลจากป่ากันชน จำ นวนทั้งหมด 315 ครัวเรือน และสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญในชุมชน และเจ้าหน้าที่ภาครัฐ โดยประมวลผลข้อมูลเชิงปริมาณด้วยโปรแกรมสำเร็จรูปสำหรับการวิจัยทางสังคมศาสตร์ (SPSS for Windows Version 11.0) สถิติที่ใช้ในการศึกษา ได้แก่ ร้อยละ ค่าตํ่าสุด ค่าสูงสุด ค่าเฉลี่ยเลขคณิต ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์ความแปรผันร่วม การวิเคราะห์การจำแนกพหุ และการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยการบรรยาย การวิจัยพบว่า ศักยภาพของประชาชนในการจัดการป่ากันชนเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้งอยู่ในระดับปานกลาง โดยมีความรู้ และทัศนคติในการจัดการป่ากันชนอยู่ในระดับปานกลางเช่นกัน และมีพฤติกรรมการใช้ประโยชน์จากป่ากันชนอย่างยั่งยืน แต่มีพฤติกรรมการจัดการป่ากันชนอยู่ในระดับตํ่า โดยปัจจัยที่มีผลต่อความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการจัดการป่ากันชนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ คือ ระยะห่างของชุมชนจากป่ากันชนเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง การได้รับสนับสนุนจากหน่วยงานภายนอก และการปฏิบัติงานของผู้นำ ในการจัดการป่ากันชน โดยปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการใช้ประโยชน์จากป่ากันชนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ คือการได้รับฝึกอบรมจากป่ากันชน ข้อเสนอแนะที่ได้จากการวิจัยครั้งนี้คือ ควรมีการเผยแพร่ข้อมูลข่าวสารให้กับประชาชนในรูปของนิตยสาร วารสารมากขึ้น โดยกระจายผ่านผู้นำของชุมชน และการประชุมประจำ เดือนของชุมชน ซึ่งในการประชุมนี้ควรจัดให้มีกิจกรรมระหว่างชุมชนเกิดขึ้นเพื่อแลกเปลี่ยนประสบการณ์และข่าวสารระหว่างชุมชน และควรจัดฝึกอบรมให้กับประชาชนเพิ่มขึ้น โดยเนื้อหาในการเผยแพร่ข่าวสาร จัดกิจกรรม และฝึกอบรมนั้น ควรมีเรื่องของอาชีพ รายได้ และเศรษฐกิจ เนื่องจากเป็นเรื่องที่ประชาชนให้ความสนใจมาก และสอดแทรกเนื้อหาเรื่องป่ากันชนเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง และการจัดการป่ากันชนด้วย และควรเน้นให้ผู้นำชุมชน และประชาชนเข้ามามีส่วนร่วมในการจัดการป่ากันชนให้มากที่สุด เพื่อเพิ่มศักยภาพของประชาชนในการจัดการป่ากันชนให้เพิ่มสูงขึ้น

Mahidol University

Address: NAKHON PATHOM

Email: liwww@mahidol.ac.th

Name: Pisit Sukreeyapongse

Role: Thesis Advisor

Created: 2005

Modified: 2021-01-15

Issued: 2009-04-08

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

ISBN: 9740463002

CallNumber: TH J37po 2005

eng

Spatial: Uthaithani

Spatial: Lansak district

Spatial: Rabam sub-district

DegreeName: Master of Science

Level: Master's Degree

Descipline: Environmental Planning for Community and Rural Development

Grantor: Mahidol University

©copyrights Mahidol University

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	4436105.pdf	2.42 MB	49	2022-02-09 17:54:47

ใช้เวลา

0.220718 วินาที