การพัฒนารูปแบบการป้องกันอุบัติเหตุในนักเรียนประถมศึกษาโรงเรียนราชินี

The development of injury prevention modelfor Primary Students in Rajini School, Bangkok Metropolitan

Name: สมจิตนา คำพินิจ

Name: จริยาวัตร คมพยัคฆ์

Organization : มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ. คณะพยาบาลศาสตร์

Name: วนิดา ดุรงค์ฤทธิชัย

keyword: นักเรียนชั้นประถมศึกษา

; รูปแบบการป้องกันอุบัติเหตุในนักเรียน

ThaSH: อุบัติเหตุในโรงเรียน

ThaSH: การศึกษาขั้นประถม

Abstract: การวิจัยเชิงปฏิบัติการครั้งนี้มีเป้าหมายหลักเพี่อพัฒนาแบบการป้องกันอุบัติเหตุในนักเรียนโรงเรียนราชินี แบ่งการศึกษาเป็น 4 ระยะ คือ การวิเคราะห์สถานการณ์การบาดเจ็บ การศึกษาบทบาทของนักเรียน ผู้ปกครองและครูในการป้องกันอุบัติเหตุ กระบวนการพัฒนา กลุ่มเพื่อการป้องกันอุบัติเหตุและการประเมินผล กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนดับประถมศึกษาปีที่ 1-6 จำนวน 400 คนและผู้ปกครอง 393 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวมข้อมูล คือ แบบ สอบถาม แบบบันทึกอุบัติเหตุของห้องพยาบาลและผู้วิจัย วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยสถิติเชิงพรรณนา Paired Sampie t-test ข้อมูลเชิงคุณภาพวิเคราะห์ด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่านักเรียนได้รับบาดเจ็บจากอุบัติเหตุในโรงเรียนร้อยละ 75.5 โดยเฉลี่ย เกิดอุบัติเหตุเดือนละ 3 ครั้งต่อคน ส่วนใหญ่เกิดจากสะดุดล้มหรือถูกชนล้มขณะวิ่งเล่นในโรงเรียน ซึ่งพบมากในซั้นประถมศึกษาตอนต้น อายุ6-9 ปี เป็นช่วงพักกลางวันในบริเวณใต้ ถุนตึกเรียน สนามกีฬาและบันได ทางขึ้นตึกเรียน ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเกิดอุบัติเหตุอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ได้แก่ อายุ ระดับการศึกษาและความพิการของนักเรียน รูปแบบการป้องกันอุบัติเหตุประกอบด้วยขั้นตอน3 ขั้นตอน คือ การสร้างสัมพันธภาพที่ประทับใจจากเดเด็กสู่ครู การร่วนดูแลใส่ใจ ความปลอดภัยของนักเรียนและการร่วม กันดำเนินการป้องกันติ เหินการป้องกันติที่ชัดเจนและต่อเนื่อง และเมื่อนำรูปแบบการป้องกันอุบัติเหติไปใช้พบว่า มีผลช่วยเพิ่มพฤติกรรมการป้องกันอุบัติเหตุและลดการบาดเจ็บของนักเรียน ครูนำความรู้การป้องกันอุบัติเหตุสอดแทรกในกิจกรรมการเรียนการสอนผ่านสื่อต่างๆ มากขึ้น มีการบริหารจัดการเพื่อเสริมสร้างความปลอดภัยในโรงเรียนภายใต้มาตรฐานโรงเรียนเสริมความปลอดภัย ครูพยาบาลให้การบริการสุขภาพเชิงรุกที่มีการนำขอมูลการเกิดอุบัติเหตุของเด็กมาใช้เพื่อสร้างความพฤติกรรมป้องกันให้แก่เด็ก มีการพัฒนาสื่อการสอนทางการพยาบาลและมีส่วนร่วมในการบริหารความปลอดภัยภายในโรงเรียน ที่สำคัญพบว่านักเรียนและผู้ปกครองมีพฤติกรรมการป้องกันอุบัติเหตุสูงขึ้นและนักเรียนมีพฤติกรรมเสี่ยงลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ การศึกษาครั้งนี้เสนอแนะว่าให้นำรูปแบบการป้องกันอุบัติเหตุไปพัฒนาอย่างต่อเนื่องภายใต้การดำเนินการตามมาตรฐานของโรงเรียนสร้างเสริมความปลอดภัยและการนำไปใช้ต้องปรับให้เหมาะสมกับบริบทของโรงเรียนนั้น ๆ The purpose of this participatory action research was to develop the injury prevention modes for primary students in Rajini school, Bangkok Metropolitan. The research process was based on a mutual collaborative approach and health promoting school policy. It could be divided into 4 phases: 1) the systematic injury situational analysis 2) the study of students, parents, and teachers' roles and responsibilities in injury prevention 3) the group development of this process of injury prevention, and 4) the evaluation of group development. The samples of this study were in Pratomsuksa 1-6} and their parents. The data were collected by means of participant obsevation, in-depth interview, pre and post test questionnaires, and the annual injury report from the school nursing department. Content analysis and paired T-test were employed. The results show that 75.51 percentage of students were injured from accidents. The incident rate of injury was 3 times per person per month. The major causes were falling while they played, ran or crashed. Most of them were 6-9 years of age. Themost frequent time of injury was during the lunch hour. The first floor of the buildings, play ground, and the ladder were the most frenquent areas of accident. The statistical significant factors of injury in school were age, educational level, and disability of student. The development of injury prevention model consisted of 3 phases: first, initiating impressive care relationship with students, parents, and teachers, respectively; secondly, continuing care collaboration in injury prevention activities; and third, continuing to eminetly collaborate with all of the involved people in developing the preventive activities. The developed model could increase the injury prevention behaviors of students and their pare4nts, decrease injury events, and improve invironmental management. Additionally, the teachers increased injury prevention activities through different media in educationl activities. Nurse teachers planned preventive activities more proactively, created attractive media based on the available injury data, and participated with administrators in school safety management under health promoting school policy. After the model deveopment, students and parents statistically improved their preventive activities, while their risk behaviors statistically decreased. This injury prevention model should be promoted and continually developed under health promoting school policy. It can be applied to the similar school structures or considerably modified depending on the school contest.

Address: สมุทรปราการ

Email: cenoflb@hcu.ac.th

มหาวิทยาลัยหัวเฉี่ยวเฉลิมพระเกียรติ. ศูนย์บรรณสารสนเทศ

Modified: 2553-06-21

Created: 2550

Issued: 2553-06-21

บทความ/Article

application/octet-stream

BibliograpyCitation : วารสาร มฉก. วิชาการ. ปีที่ 11, ฉบับที่ 21 ( ก.ค. - ธค 2550 ), หน้า 1- 15

tha

©copyrights มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	JN0112101.pdf	224.21 KB	271	2025-10-16 11:26:13

ใช้เวลา

0.062694 วินาที