แจ้งเอกสารไม่ครบถ้วน, ไม่ตรงกับชื่อเรื่อง หรือมีข้อผิดพลาดเกี่ยวกับเอกสาร ติดต่อที่นี่ ==>
หากไม่มีอีเมลผู้รับให้กรอก thailis-noc@uni.net.th
หากไม่มีอีเมลผู้รับให้กรอก thailis-noc@uni.net.th
สุวัฒน์ คีรีวิเชียร. ความรับผิดของแพทย์ในเวชปฏิบัติ : กรณีศึกษาปัญหาอุปสรรคและแนวทางแก้ไขการดำเนินคดีแพ่งในศาล. ปริญญาโท(กฎหมายเอกชนและกฎหมายธุรกิจ). มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์. ศูนย์สนเทศและหอสมุด. : มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์, 2551 .
ความรับผิดของแพทย์ในเวชปฏิบัติ : กรณีศึกษาปัญหาอุปสรรคและแนวทางแก้ไขการดำเนินคดีแพ่งในศาล
The accountability of practical doctor : the case study of problems obstacles and how to solve civil case prosecution in court
Name: สุวัฒน์ คีรีวิเชียร
ThaSH:
กฎหมายทางการแพทย์
-- วิจัย
Classification :.DDC: 344.041
Abstract:
ผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์เป็นบุคคลที่ได้รับความเคารพนับถือ และความไว้วางใจจากสาธารณชนทั่วไปในระดับที่สูง แพทย์อยู่ในสถานะที่จะต้องใช้ความรู้ ความชำนาญและความเชี่ยวชาญในการประกอบอาชีพให้ได้ตามมาตรฐานวิชาชีพ หากผู้ประกอบวิชาชีพแพทย์มิได้ใช้ความระมัดระวังในการประกอบวิชาชีพแล้ว ก็อาจจะก่อให้เกิดความเสียหายต่อคนไข้ที่เข้ารับการรักษา เป็นสาเหตุนำมาซึ่งข้อพิพาทระหว่างแพทย์กับคนไข้เกี่ยวกับความรับผิดในเวชปฏิบัติ โดยทั่วไปแล้ว เมื่อเกิดข้อพิพาทขึ้นแพทย์ก็จะพยายามประนีประนอมกับคนไข้เพื่อระงับข้อพิพาทดังกล่าว แต่ก็มีบางกรณีที่วิธีดังกล่าวไม่สามารถระงับข้อพิพาทได้ ทำให้คนไข้อาจเลือกวิธีการฟ้องร้องคดีต่อศาลเพื่อเป็นการระงับข้อพิพาท แม้ในปัจจุบัน สถิติในการฟ้องร้องแพทย์ยังมีไม่มาก แต่หากมีการฟ้องร้องคดีกันเกิดขึ้นหรือปรากฏเป็นข่าวสู่สาธารณชนแล้ว ย่อมส่งผลกระทบในหลายๆ ประการตามมา
คดีเกี่ยวกับความรับผิดของแพทย์ในเวชปฏิบัตินั้น เป็นคดีที่มีความสลับซับซ้อน
ไม่เหมือนคดีแพ่งหรือคดีอาญาอื่นทั่วๆไป เนื่องจากเป็นข้อพิพาทเกี่ยวกับเรื่องทางการแพทย์
ที่บุคคลทั่วไปรวมทั้งศาลยากที่จะเข้าใจ ปัญหาจึงเกิดขึ้นกับทุกฝ่าย ทั้งฝ่ายคนไข้เองก็ยากที่จะนำสืบถึงความประมาทเลินเล่อของแพทย์ หรือประสบปัญหาที่จะหาพยานผู้เชี่ยวชาญมาเบิกความเพื่อสนับสนุนคำฟ้องและข้อเรียกร้องของตน รวมถึงปัญหาเรื่องการเขียนคำฟ้องนำมาซึ่งการฟ้องเคลือบคลุม ฝ่ายแพทย์ก็มีปัญหาในเรื่องวิธีการที่จะอธิบายถึงการกระทำของตนว่าได้รักษาพยาบาลตามหลักวิชาแพทย์ให้ศาลเข้าใจ ฝ่ายศาลเองก็ไม่อาจเข้าใจถึงสิ่งที่พยานผู้เชี่ยวชาญมาเบิกความเนื่องจากเป็นศัพท์เทคนิคทางการแพทย์หรือแม้กระทั่งปัญหาว่าควรจะเชื่อคำเบิกความของพยานผู้เชี่ยวชาญท่านใด และปัญหาเรื่องมาตรฐานในการกำหนดค่าสินไหมทดแทน ปัญหาทั้งหมดนี้นำมาซึ่งปัญหาความเชื่อมั่นของคู่ความว่าศาลไทยจะอำนวยความยุติธรรมให้กับคู่ความในการพิจารณาพิพากษาคดีดังกล่าวได้จริงหรือไม่
แม้ว่าในปัจจุบัน จะเป็นที่ยุติแล้วว่ากรณีที่แพทย์ให้บริการรักษาพยาบาลคนไข้โดยประมาทเลินเล่อหรือจงใจก่อให้เกิดความเสียหาย คนไข้ในฐานะที่เป็นผู้บริโภคซึ่งเข้ารับบริการการรักษาพยาบาลจากแพทย์หรือโรงพยาบาล (ทั้งของรัฐและเอกชน) ซึ่งเป็นผู้ประกอบธุรกิจ สามารถใช้สิทธิฟ้องแพทย์โดยใช้วิธีพิจารณาความตามพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภค
พ.ศ. 2551 ได้ก็ตาม ซึ่งพระราชบัญญัติฉบับนี้ช่วยแก้ไขปัญหา อุปสรรค ในการดำเนินคดีแพ่งในศาลเกี่ยวกับความรับผิดของแพทย์ในเวชปฏิบัติได้ในหลายประการ แต่ก็ยังมีปัญหาบางประการ
ที่พระราชบัญญัติฉบับนี้ยังไม่สามารถจะแก้ปัญหา อุปสรรค ในเรื่องดังกล่าวได้ เช่น ปัญหาเรื่องพยานผู้เชี่ยวชาญ ปัญหาเรื่องความรู้ความเข้าใจของศาลเกี่ยวกับข้อพิพาท เป็นต้น
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้จึงมุ่งศึกษาเพื่อหาแนวทางแก้ไขปัญหา อุปสรรค ในการดำเนินคดีแพ่งในศาลเกี่ยวกับความรับผิดของแพทย์ในเวชปฏิบัติ โดยใช้วิธีการศึกษาวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) เลือกใช้วิธีวิจัยเอกสาร (Documentary Research) ประกอบกับวิธีการเก็บข้อมูลจากการสัมภาษณ์แบบเจาะลึก (In-depth Interview) จากกลุ่มตัวอย่าง 3 กลุ่ม ได้แก่ กลุ่ม
ผู้พิพากษา กลุ่มแพทย์ และกลุ่มคนไข้หรือผู้เสียหายทางการแพทย์ กลุ่มละ 5 คน รวมทั้งสิ้น 15 คน เพื่อให้ได้มาซึ่งข้อมูลเกี่ยวกับปัญหาและอุปสรรคในการดำเนินคดีแพ่งในศาลเกี่ยวกับความรับผิดของแพทย์ในเวชปฏิบัติว่ามีปัญหาและอุปสรรคในเรื่องใดบ้าง และข้อเสนอแนะในการแก้ไขปัญหาและอุปสรรคดังกล่าว ตลอดจนแนวทางในการพัฒนาการดำเนินคดีแพ่งในเรื่องดังกล่าวให้มีประสิทธิภาพ เป็นที่ยอมรับจากทุกฝ่ายและเกิดความยุติธรรมมากที่สุด
ภายหลังการศึกษาถึงปัญหา อุปสรรคและแนวทางแก้ไขการดำเนินคดีแพ่งในศาลเกี่ยวกับความรับผิดของแพทย์ในเวชปฏิบัติแล้ว ผู้เขียนพบว่าในปัจจุบันการดำเนินคดีแพ่งในศาลเกี่ยวกับความรับผิดของแพทย์ในเวชปฏิบัติยังมีปัญหาและอุปสรรคอยู่บางประการ เช่น ปัญหาเรื่องพยานผู้เชี่ยวชาญ ปัญหาเรื่องความรู้ความเข้าใจของศาลเกี่ยวกับข้อพิพาท ปัญหาเรื่องคุณสมบัติของผู้พิพากษา ปัญหาเรื่องภาระการพิสูจน์ และปัญหาตามพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภค
พ.ศ. 2551 เป็นต้น ผู้เขียนจึงเห็นควรเสนอแนะแนวทางแก้ไขปัญหา อุปสรรคดังกล่าวในหลายประเด็นด้วยกัน กล่าวคือ การสนับสนุนให้ทุกฝ่ายหันหน้าเข้าหากันและกำหนดคุณสมบัติ
ของผู้ที่เหมาะสมจะมาทำหน้าที่เป็นพยานผู้เชี่ยวชาญทางด้านการแพทย์เพื่อให้เกิดการยอมรับ
จากทุกฝ่าย การปรับปรุงบัญชีพยานผู้เชี่ยวชาญทางด้านการแพทย์ การสนับสนุนให้มีการใช้อนุญาโตตุลาการในศาลหรือการสนับสนุนให้ใช้พยานผู้เชี่ยวชาญเพียงคนเดียวซึ่งได้รับการแต่งตั้งจากศาล การใช้หลักภาระการพิสูจน์ตามหลัก Res ipsa loquitur (เหตุการณ์ย่อมแจ้งชัดอยู่ในตัวเอง) มาใช้กับคดีแพ่งเกี่ยวกับความรับผิดในเวชปฏิบัติของแพทย์ในประเทศไทย และการใช้หลักอายุความสะดุดหยุดอยู่ตามมาตรา 14 ของพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภค พ.ศ. 2551 เป็นต้น
มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์. ศูนย์สนเทศและหอสมุด
Address:
กรุงเทพมหานคร
Email:
library@dpu.ac.th
Name: วิชัย อริยะนันทกะ
Role:
อาจารย์ที่ปรึกษา
Modified:
2552-12-20
Created:
2551
Issued:
2552-11-03
วิทยานิพนธ์/Thesis
application/pdf
CallNumber:
วพ344.041 ส876ค
tha
DegreeName: นิติศาสตรมหาบัณฑิต
Level: ปริญญาโท
Descipline: กฎหมายเอกชนและกฎหมายธุรกิจ
Grantor: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์
©copyrights มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์
RightsAccess:
ใช้เวลา
0.233923 วินาที
สุวัฒน์ คีรีวิเชียร
| Title | Contributor | Type |
|---|---|---|
| ความรับผิดของแพทย์ในเวชปฏิบัติ : กรณีศึกษาปัญหาอุปสรรคและแนวทางแก้ไขการดำเนินคดีแพ่งในศาล
มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ สุวัฒน์ คีรีวิเชียร | วิชัย อริยะนันทกะ | วิทยานิพนธ์/Thesis |
วิชัย อริยะนันทกะ