แจ้งเอกสารไม่ครบถ้วน, ไม่ตรงกับชื่อเรื่อง หรือมีข้อผิดพลาดเกี่ยวกับเอกสาร ติดต่อที่นี่ ==>
หากไม่มีอีเมลผู้รับให้กรอก thailis-noc@uni.net.th
หากไม่มีอีเมลผู้รับให้กรอก thailis-noc@uni.net.th
กิตติพงษ์ เกิดฤทธิ์. การรักษาตามแนวพระพุทธไภษัชยคุรุไวฑูรย์ประภาตถาคตเจ้าของกลุ่มชนภาษาตระกูลมอญ-เขมรในประเทศไทยและกัมพูชา. ปริญญาเอก(ยุทธศาสตร์การพัฒนาภูมิภาค). surindra rajabhat university. : มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์, 2553.
การรักษาตามแนวพระพุทธไภษัชยคุรุไวฑูรย์ประภาตถาคตเจ้าของกลุ่มชนภาษาตระกูลมอญ-เขมรในประเทศไทยและกัมพูชา
Curing according to Phra Buddhg Bhaisajyaguru Vaidurya of Mon-Khmer languages ethic groups in Thailand and Cambodia
Name: กิตติพงษ์ เกิดฤทธิ์
Address:
156 หมู่ 4 ต.ธรรมศาลา อ.เมือง จ.นครปฐม 73000
keyword:
กลุ่มชน
Classification :.DDC: 615.5
;
ภาษา
Abstract:
การวิจัยเรื่องการรักษาและการสืบสานการรักษาแนวพระพุทธไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาตถาคตเจ้าของกลุ่มชนภาษาตระกูญมอญ-เขมรในประเทศไทยและกัมพูชา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาบริบทของของกลุ่มชนภาษาตระกูลมอญ-เขมร ในประเทศไทยและกัมพูชา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาบริบทของของกลุ่มชนภาษาตระกูญมอญ-เขมรในประเทศไทยและกัมพูชา และศึกษาวิธีการรักษาและสืบสานการรักษาแนวพระพุทธไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาตถาคตเจ้าของกลุ่มชนภาษาตระกูญมอญ-เขมรในประเทศไทยและกัมพูชาและเพื่อใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพแนวชาติพันธุ์วรรณาโดยการสัมภาษณ์เชิงลึกกลุ่มผู้ให้ข้อมูลหลัก 3 กลุ่ม คือ พระครู หมอภูมิปัญญาที่มีเชื้อสายตระกูลมอญ-เขมรในจังหวัดนครปฐม ราชบุรี สุรินทร์ ประเทศไทย และจังหวัดเสียมเรียบในประเทศกัมพูชา โดยใช้เทคนิคการเก็บรวบรวมข้อมูลหลายวิธี (Triangulation technique) ด้วยการสัมภาษณ์การศึกษาเอกสาร และการสังเกตจากการสำรวจภาคสนาม รวมทั้งการใช้เทคนิคการประชุมแบบมีส่วนร่วม (A-I-C) เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาคือ ประเด็นการสัมภาษณ์ ประเด็นการสนทนากลุ่ม ประเด็นการประชุมแบบมีส่วนร่วม และแบบบันทึกการสังเกต พื้นที่ในการศึกษาระยะที่ 1 คือ จังหวัดนครปฐมและราชบุรี และระยะที่ 2 คือจังหวัดสุรินทร์ และจังหวัดเสียบเรียบในประเทศกัมพูชา เก็บรวบรวมข้อมูลตั้งแต่เดือนธันวาคม 2551 กรกฎาคม 2553 การวิเคราะห์ข้อมูลใช้วิธีการวิเคราะห์เนื้อหาเป็นความเรียง พร้อมภาพประกอบ
ผลจากการศึกษาพบว่า 1) บริบทของกลุ่มชนภาษาตระกูลมอญ-เขมรในประเทศไทยและกัมพูชา ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในพื้นที่บริเวณภาคตะวันออกเฉียงเหนือโดยเฉพาะในบริเวณจังหวัดสุรินทร์และอาศัยอยู่ในประเทศกัมพูชา ชนกลุ่มนี้ในจังหวัดสุรินทร์ส่วนใหญ่ยังอาศัยอยู่ในเขตชนบท ประกอบอาชีพเกษตรกรรม ดูแลช้าง ประชากรเกือบทั้งหมดนับถือศาสนาพุทธ มีภาษาพูดที่สำคัญคือ ภาษาเขมร กูย และลาว ลักษณะสำคัญที่แสดงถึงวิถีชีวิตอันเป็นลักษณะเฉพาะของชนกลุ่มภาษามอญ-เขมร คือ การคงไว้ซึ่งความเชื่อ ประเพณี พิธีกรรม และการละเล่นต่างๆ ที่สำคัญได้แก่ ความเชื่อในเรื่องไม้พยุงซึ่งเป็นไม้ต้องห้ามไม่นิยมนำมาปลูกสร้างบ้านเรือน ความเชื่อในเรื่องการประกอบอาหารที่ใช้ในพิธีกรรมต่างๆ ฯลฯ มีประเพณีที่คงความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะกลุ่มของตนเองเกี่ยวกับการเกิด การแต่งงาน การเจ็บป่วย การสงเคราะห์ การเซ่นสรวงดวงวิญญาณบรรพบุรุษ นอกจากนี้ยังมีความเชื่อในเรื่องช้าง มีการจัดวางตำแหน่งหมอช้างมาตั้งแต่สมัยโบราณ ความผูกพันระหว่างวิถีชีวิตของคนและช้างสามารถแสดงออกมาในรูปแบบของงานศิลปะและเครื่องประดับที่เป็นเครื่องเงินและทอง รวมถึงของขลังเพื่อความเป็นสิริมงคล ซึ่งสะท้อนความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะกลุ่มที่มีความเชื่อมยงกับหลักธรรมชาติและพุทธศาสนา 2) การรักษาและการสืบสานการรักษาพบว่า กลุ่มชนภาษาตระกูลมอญ-เขมรที่อาศัยอยู่ในประเทศไทยและกัมพูชายังมีความเชื่อในเรื่องการรักษาอาการเจ็บป่วยว่ามีสาเหตุมาจากพลังอำนาจที่มองไม่เห็น การรักษาการการเจ็บป่วยของคนกลุ่มนี้จึงเป็นไปในรูปแบบที่ต้องอาศัยหมอชาวบ้าน หรือที่เรียกว่า พระ ครู หมอมาทำหน้าที่ในการรักษา ยาที่ใช้ในการรักษายังคงเป็นสมุนไพรที่สามารถหาได้ในท้องถิ่นที่อาศัย การรักษาตามความเชื่อของคนกลุ่มนี้ยังรวมถึงการใช้คาถาและบทสวด อีกกลุ่มหนึ่งเชื่อในสาเหตุของการเจ็บป่วยตามอาการจริงของโรคตามหลักวิทยาศาสตร์ และใช้วิธีการรักษาโดยการใช้บทสวดเพื่อระลึกถึงพระพุทธองค์ หรือพระพุทธไภษัชยคุรุไวฑูรยประภาตถาคตเจ้า เทพแห่งการรักษาเพื่อใช้ธรรมะในการรักษาจิตใจให้สงบ เพื่อผ่อนคลายความทุกข์จากการเจ็บป่วย สามารถสรุปได้เป็น 3 กลุ่ม คือ กลุ่มที่ใช้ยาสมุนไพรในการรักษากลุ่มที่ใช้วิธีการรักษาโดยการเสก การเป่า หรือรดน้ำมนต์ และกลุ่มสุดท้าย คือ กลุ่มที่ใช้บทสวดเพื่อระลึกถึงองค์พระพุทธไภสัชยคุรุไวฑูรยประภาตถาคตเจ้าในการรักษา
การสืบสานการรักษา พบว่า มีการสืบทอดการรักษาจากบรรพบุรุษรุ่นสู่รุ่น ส่วนการสืบทอดการรักษาของกลุ่มชนภาษาตระกูลมอญ-เขมร มีการสืบทอดโดยการจดจำ บอกต่อๆกัน เห็นจากการรักษาของหมอคนอื่นๆ หรือเกิดจากการจดบันทึกจากบทสวด ซึ่งอาจสรุปรวมได้ว่าผู้ทำการรักษาได้รักองค์ความรู้เกี่ยวกับการรักษาโดยการเรียนรู้และจากประสบการณ์ตรงที่ได้รับจากนั้นจึงมีการสืบทอดต่อไปยังชนรุ่นหลังโดยการถ่ายทอดกันต่อๆไป
Abstract:
The research on Illness Curing and the Continuation of the According to the Ways of Phra Buddha Bhaishajyaguru Vaidurya Phabhasa, God of Mon-Khmer Language Ethnic Groups in Thailand and Cambodia was to study the context of the Mon - Khmer Language ethnic groups in Thailand and Cambodia Bhaishajyaguru vaidurya Phabhasa. Data were collected by ethnography qualitative research method through in-depth interview. The key informants included monks, teachers, and local wisdom doctors of Mon-Khmer descent, in Nakhon Pathom, Ratchburi, Surin Provinces, and Seam Reap Province in Cambodia. The study was conducted by means of triangulation technique with interview, documentary analysis and field observation. The technique of Appreciation Influence Control (A-I-C) was also applied to and its instruments consisted of interview issues, meeting issues, participatory meeting and observation field report form.
The field study phase I covered Nakhon Pathom, Ratchaburi Provinces, and Phase II in Surin Province, and Seam Reap Province in Cambodia. The data were collected during December 200/8 July 2010 and were analyzed with content for each issue, then were presented in essay accompanied with illustrations.
The results were found that 1) Context of the Mon-Khmer language ethnic groups. They mostly live in the northeastern areas, especially in Surin Province, and in Cambodian. Earning their living by doing farming and raising elephants, majority of the groups still live in the rural areas. Most of all address Buddhism adherents and their main languages are Khmer, Guy and Lao. The specific characteristics representing unique of Mon-Khmer ethnic groups were the sustaining belief, tradition, rites and ancient recreation. The major beliefs included Mai phayung (Siamese Rosewood), which was the taboo tree for building houses : the belief in cooking food for ritual ceremonies, etc. many ceremonies were remained for their unique on birth, marriage, illness, exorcising, and offerings for paying respect to their ancestors. They also had some beliefs about elephants ; mahouts positions had been set since the ancient time ; close relationship between human and elephants was evident in art works as well as silver and gold ornaments including sacred elements for lifes propitiousness. The way of life reflected their ethnic uniqueness, and related to the principles of Nature and Buddhism. 2) Healing and maintaining healing. The findings found that ethnic groups of Mon-Khmer language living in Thailand and Cambodia still believed that causes of illness were from mysterious power.
Illness healing of this group had to depend on indigenous doctors- monks, teachers- to cure the symptom. The medicines for curing were mainly used from herbs available in the local. Some illness of these ethnic people had to be cured by magic and prayers. Nevertheless, the other ethnic groups believed in virtually scientific causes. They cured such illness by praying to pay tribute to Lord Buddha or Phra Buddha Bhaishajyaguru Vaidurya Phabhasa- God of illness curing. Their praying was meant to use dhamma to calm down their minds and relieve suffering from illness. Symptoms of the illness could by categorized into 3 groups : herbal medicine healing group ; incantation- magically blowing, or holy water pouring group ; the last, praying healing to pay tribute to Lord Buddha, Phra Buddha Bhaishajyaguru Vaidurya Phabhasa- God of illness curing.
For maintaining healing, the findings revealed that has been inherited from generations to generations. While the process for ancient doctors among the Mon-Khmer language ethnic groups came from the old ways of curing, which were continued by memorization, telling it to the descendents, observing curing methods from other doctors, and studying from old records or prayers. In conclusion, the curers received knowledge of illness curing by learning and direct experience ; then, they transferred that knowledge by telling it to their descendants.
surindra rajabhat university
Address:
SURIN
Email:
library.srru.ac.th
Name: กระแส ชนะวงศ์
Role:
ที่ปรึกษา
Name: ฉัตรสุมาลย์ กบิลสิงห์
Role:
ที่ปรึกษา
Name: อัจฉรา ภาณุรัตน์
Role:
ที่ปรึกษา
Created:
2553
Modified:
2554-09-21
Issued:
2554-09-21
วิทยานิพนธ์/Thesis
application/pdf
CallNumber:
615.5 ก234ก
tha
DegreeName: ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต
Level: ปริญญาเอก
Descipline: ยุทธศาสตร์การพัฒนาภูมิภาค
Grantor: มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์
©copyrights มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์
RightsAccess:
ใช้เวลา
0.039563 วินาที
กิตติพงษ์ เกิดฤทธิ์
| Title | Contributor | Type |
|---|---|---|
| การรักษาตามแนวพระพุทธไภษัชยคุรุไวฑูรย์ประภาตถาคตเจ้าของกลุ่มชนภาษาตระกูลมอญ-เขมรในประเทศไทยและกัมพูชา
มหาวิทยาลัยราชภัฏสุรินทร์ กิตติพงษ์ เกิดฤทธิ์ | กระแส ชนะวงศ์ ฉัตรสุมาลย์ กบิลสิงห์ อัจฉรา ภาณุรัตน์ | วิทยานิพนธ์/Thesis |
| แนวทางส่งเสริมการผลิตแชมพูผสมพืชสมุนไพรตามมาตรฐานผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรมเครื่องสำอาง : แชมพู
มหาวิทยาลัยมหิดล กิตติพงษ์ เกิดฤทธิ์ | ลัดดาวัลย์ ทองนพ สัญชัย สูติพันธ์วิหาร จิราวรรณ คงคล้าย | วิทยานิพนธ์/Thesis |
กระแส ชนะวงศ์
ฉัตรสุมาลย์ กบิลสิงห์
อัจฉรา ภาณุรัตน์