ความต้องการเรียนรู้ธรรมะผ่านวีดิทัศน์ออนไลน์ของ Generation Z ในเขตอำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก

Needs for learning Dhamma through online video of Generation Z in Muang District, Phitsanulok Province

Name: บุญสุข ชาติ

keyword: ความต้องการเรียนรู้ธรรมะวีดิทัศน์ออนไลน์

; needs for learning Dhamma through online video

Abstract: This quantitative study was conducted to investigate: 1) needs for learning Dhamma through online video; 2) behaviors on accessibility, engagement, learning, and implementation; and 3) problems encountered in learning Dhamma through online video. The sample group consisted of 121 upper secondary school students in Mueang District, Phitsanulok Province (77 students at Buddhachinnarajpittaya School and 44 students at Chulabhorn Rajawittayalai School). A set of questionnaires was used for data collection and analyzed for finding frequency, percentage, mean, standard deviation, and rank average. Results of the study revealed that most of the respondents (77.7%) were females, 16.4 years old on average. All respondents were Buddhists. Most were first-year upper secondary school students (Mathayom 4, Note: The Thai text states M.6 which is contradictory to the English translation of 'first year upper secondary school students'). Their family had an average monthly income of 31,693 baht and their daily expenses averaged 606 baht. Most of their parents (66.1%) stayed together, 79.3% lived at their own homes, and 54.5% had a foundation in Dhamma practice and chanting. It was found that the respondents’ highest Dhamma content need was in the category of Dhamma and daily life activities, specifically the topic Kalyanamitr Dhamma 7 (Qualities of a Good Friend). They wanted the show participants to be their friends and the presentation technique to emphasize the benefits of Dhamma. For the topic Itthibat 4 (Path of Accomplishment) in the category of Dhamma and Learning, the respondents wanted their parents to be participants. In terms of the topic Kharawasa Dhamma 4 (Virtues of Lay People) in the category of Dhamma and Love, they also wanted their parents to be participants, and the preferred presentation techniques were demonstration and comparison of the method and results between those who practiced Dhamma and those who did not. Regarding behaviors on learning Dhamma through online video, most of the respondents used to watch Dhamma programs through a website at their home once a week for one hour per day. This was followed by watching Dhamma programs for entertainment. After watching it, they expressed opinions and sometimes watched it again but did not post or share. They gained knowledge from watching the Dhamma program, implemented it in their daily life, told others, and practiced it sometimes. The problems and obstacles encountered in learning Dhamma through online video were that the presentation technique was boring (found most), followed by the Dhamma content was not interesting and did not meet the respondents' needs. Also, implementation in daily life activities was difficult because the Dhamma content was too diverse, making it unclear which topic to apply and how to implement it.

Abstract: การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ความต้องการเรียนรู้ธรรมะผ่านวีดิทัศน์ออนไลน์ 2) พฤติกรรมการเข้าถึง ความผูกพัน การเรียนรู้ และการนำไปใช้ และ 3) ปัญหาและอุปสรรคการเรียนรู้ธรรมะผ่านวีดิทัศน์ออนไลน์ กลุ่มตัวอย่างคือนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลายในเขตอำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก จำนวน 121 คน แบ่งเป็น โรงเรียนพุทธชินราชพิทยา 77 คน และโรงเรียนจุฬาภรณ์ราชวิทยาลัย 44 คน เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และค่าเฉลี่ยอันดับ ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่ร้อยละ 77.7 เป็นผู้หญิง มีอายุเฉลี่ย 16.4 ปี ทั้งหมดนับถือศาสนาพุทธ ส่วนใหญ่กำลังศึกษาอยู่ในชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ครอบครัวมีรายได้เฉลี่ย 31,693 บาท/เดือน และมีรายจ่ายเฉลี่ย 606 บาท/วัน ร้อยละ 66.1 บิดามารดาอยู่ด้วยกัน ร้อยละ 79.3 อาศัยอยู่ที่บ้านพักตนเอง และร้อยละ 54.5 มีพื้นฐานการปฏิบัติธรรมและสวดมนต์ไหว้พระ ความต้องการเนื้อหาธรรมะ หมวดที่มีความต้องการสูงสุด คือ หมวดธรรมะกับชีวิตประจำวันคือหัวข้อ กัลยาณมิตรธรรม 7 ต้องการผู้ร่วมรายการเป็นเพื่อน และใช้เทคนิคในการนำเสนอโดยการชี้ให้เห็นประโยชน์ของธรรมะ หมวดธรรมะกับการเรียน ได้แก่ หัวข้ออิทธิบาท 4 ต้องการผู้ร่วมรายการเป็นพ่อแม่ และใช้เทคนิคในการนำเสนอโดยการชี้ให้เห็นประโยชน์ของธรรมะ และหมวดธรรมะกับความรักคือหัวข้อ ฆราวาสธรรม 4 ต้องการผู้ร่วมรายการเป็นพ่อแม่ และใช้เทคนิคในการนำเสนอ โดยใช้การสาธิต เปรียบเทียบ ผู้ปฏิบัติธรรม และผู้ที่ไม่ปฏิบัติธรรม พฤติกรรมการเรียนรู้ธรรมะผ่านวีดิทัศน์ออนไลน์ กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เคยรับชมธรรมะผ่านเว็บไซต์ รับชม 1 ครั้งต่อสัปดาห์ เป็นเวลา 1 ชั่วโมงต่อวัน ที่บ้านของตน รองลงมารับชมเพื่อความบันเทิง หลังชมแล้วมีการแสดงความคิดเห็น และกลับมาชมซ้ำในบางครั้ง ไม่มีการโพสต์ หรือแชร์ต่อ ได้รับความรู้จากการชมธรรมะผ่านวีดิทัศน์ออนไลน์ และนำความรู้ไปประยุกต์ใช้ในการดำเนินชีวิต นำความรู้ไปบอกต่อ และมีการนำความรู้ไปปฏิบัติจริงเป็นบางครั้ง ปัญหาและอุปสรรคในการเรียนรู้ธรรมะผ่านวีดิทัศน์ออนไลน์ ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลายในเขตอำเภอเมือง จังหวัดพิษณุโลก ได้แก่ ด้านเทคนิคในการนำเสนอน่าเบื่อ (พบมากที่สุด) รองลงมา คือเนื้อหาธรรมะขาดความน่าสนใจ ไม่ตรงกับความต้องการ และการปรับใช้ในชีวิตประจำวันไม่ค่อยได้ เพราะเนื้อหาธรรมะมีหลากหลายมาก ไม่รู้จะนำหัวข้อใดไปประยุกต์ใช้ได้อย่างไร

มหาวิทยาลัยแม่โจ้. สำนักหอสมุด

Address: เชียงใหม่

Email: mjudc@mju.ac.th

Name: วิทยา ดารงเกียรติศักดิ์

Role: อาจารย์ที่ปรึกษาหลัก

Name: จักรภพ วงศ์ละคร

Role: อาจารย์ที่ปรึกษาร่วม

Name: สิริวันทน์ ชัยญาณะ

Role: อาจารย์ที่ปรึกษาร่วม

Created: 2018

Modified: 2568-10-14

Issued: 2568-10-14

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

Th

tha

DegreeName: ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสารดิจิทัล

Level: Master's Degree

Descipline: Master of Arts in Digital Communications

Grantor: Maejo University

©copyrights มหาวิทยาลัยแม่โจ้

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	fulltext.pdf.pdf	3.61 MB

ใช้เวลา

0.019022 วินาที