การพัฒนาระบบรถรับส่งผู้สูงอายุและผู้พิการไปโรงพยาบาล: กรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลเปียงหลวง อำเภอเวียงแหง จังหวัดเชียงใหม่

Development of hospital pickup system for elder and disability: a case study of Piangluang Subdistrict Administration Organization, Wiang Haeng District, Chiang Mai Province

Name: สุรวัฒน์ หินแปง

ThaSH: องค์การบริหารส่วนตำบลเปียงหลวง

ThaSH: ผู้สูงอายุ -- เวียงแหง (เชียงใหม่)

ThaSH: คนพิการ -- เวียงแหง (เชียงใหม่)

Abstract: การวิจัยนี้เป็น การวิจัยเชิงคุณภาพมีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาแนวทางการจัดบริการรถ รับส่งผู้สูงอายุตำบลเปียงหลวงไปโรงพยาบาลที่เหมาะสมเพื่อให้ผู้สูงอายุตำบลเปียงหลวงเข้าถึง บริการสาธารณสุขมากยิ่งขึ้น 2) เพื่อศึกษาแนวทางในการสนับสนุนงบประมาณและรูปแบบการ จัดบริการสาธารณะในการจัดบริการรถรับส่งผู้สูงอายุตำบลเปียงหลวงไปโรงพยาบาลขององค์การ บริหารส่วนตำบลเปียงหลวง กลุ่มเป้าหมาย ได้แก่ ผู้สูงอายุที่มีทะเบียนบ้านอยู่ในพื้นที่ตำบลเปียง หลวง จำนวน 60 ราย ผู้บริหารขององค์การบริหารตำบลเปียงหลวง จำนวน 3 ราย เจ้าหน้าที่จาก หน่วยงานสาธารณสุขจำนวน 3 รายและท้องถิ่นอำเภอ จำนวน 1 ราย เก็บรวมรวมข้อมูลจากเอกสาร การสัมภาษณ์และการสนทนากลุ่ม ผลการศึกษาพบว่า อบต.เปียงหลวงสามารถจัดบริการรถรับส่งผู้อายุ และผู้พิการไปโรงพยาบาลได้โดยมีลักษณะการช่วยเหลือในเชิงการสังคมสงเคราะห์ ช่วยเหลือได้ เฉพาะ กลุ่มผู้สูงอายุที่มีฐานะยากจน เป็นผู้สูงอายุที่ไม่มีผู้ดูแล เป็นผู้สูงอายุที่ป่วยติดเตียง ตามอำนาจ หน้าที่และกฎหมายที่เกี่ยวข้อง โดยแบ่งเป็น 3 ขั้นตอน คือ 1) เป็นขั้นตอนการลงทะเบียนขอรับการ ช่วยเหลือ ผู้สูงอายุหรือผู้พิการที่ต้องการความช่วยเหลือในเรื่องของรถรับส่งไปโรงพยาบาลจะต้องมา ลงทะเบียนที่ศูนย์ช่วยเหลือประชาชนขององค์การบริหารส่วนตำบลเปียงหลวง 2) เป็นขั้นตอนการ พิจารณาให้ความช่วยเหลือ หากคณะกรรมการพิจารณาให้ความช่วยเหลือ และจะปิดประกาศรายชื่อ ผู้สูงอายุและผู้พิการ เป็นเวลาไม่น้อยกว่า 15 วัน 3) เป็นขั้นตอนมนการให้ความช่วยเหลือ จะแบ่ง ออกเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มแรกคือกลุ่มผู้สูงอายุที่ป่วยถุกเฉินและป่วชติดเตียงกลุ่มนี้จะใช้รถฉุกเฉินของ อบต.เปียงหลวงในการรับส่งไปโรงพยาบาล กลุ่มต่อมาคือกลุ่ม กลุ่มผู้สูงอายุที่ป่วยไม่ฉุกเฉิน กลุ่มนี้จะเป็นกลุ่มที่มีฐานะยากจน ไม่มีคนไปส่งโรงพยาบาล สำหรับรูปแบบการจัดรถรับส่งนั้นอบต.จะเป็น ผู้ดำเนินการเองโดยใช้รถส่วนกลางของอบต. โดยกำหนดจุดรับส่งผู้สูงอายุและผู้พิการทั้งหมด 7 จุด และใช้งบประมาณจากข้อบัญญัติงบประมาณรายจ่ายประจำปีของ อบต.เปียงหลวง อย่างไรก็ตามการกำหนดจุดรับส่งผู้สูงอายุและผู้พิการ จุดนั้นอาจไม่เพียงพอ ถึงแม้ว่าตำบล เปียงหลวงจะมี 6 หมู่บ้าน แต่มีหมู่บ้านบริวารถึง 17 ชุมชน บางชุมชนอยู่ไกลจากจุดรับส่งหลักของ หมู่บ้าน หากเพิ่มจุดรับส่งจะช่วยอำนวยความสะดวกให้ผู้สูงอายุและผู้พิการได้มากขึ้นและหากมีการ ปรับปรุงระเบียบกฎหมายข้อกำหนดต่างๆที่เกี่ยวข้องเพื่อกระจายอำนาจให้องค์กรปกครองส่วน ท้องถิ่นสามารถจัดรถรับส่งผู้สูงอายุให้ได้ทุกคน โดยใช้รถที่มีมาตรฐานเหมาะสมสำหรับผู้สูงอายุ มี บุคคลากรประจำรถรับส่งเพื่อดูแลผู้สูงอายุในระหว่างที่ให้บริการ อาจจะมีการกำหนดราคาคํ่โดยสา สารที่เป็นธรรมเพื่อให้ผู้สูงอายุและผู้พิการทุกคนรวมไปถึงประชาชนทั่วไปสามารถเข้าถึงบริการนี้

Abstract: This research aims to1) explore the guideline for the appropriate shuttle service for the elderly in Piang Luang sub-district to the hospital in order to have better public health services accessibility and 2) investigate study the guideline for financial support and public service model in organizing the shuttle service for the elderly in Piang Luang Subdistrict to the hospital. The data collection was done by interviewing 60 elderlies, 3 administrators of Piangluang Subdistrict Administrative Organizations Piangluang SAO), 3 officers of the national public health organization, and 1 staff from Piangluang SAO. The information from related document was also studied. The results showed that a shuttle service for the elderly and disabled persons could be arranged by Piangluang SAO as a social welfare. According to the related laws and obligations, this service could only provide for those elderly who have low income, have no care takers and/or paralyzed. The process could be done into 3 steps. Firstly, the elderly or disabled persons who need to use this service must be registered at the counter service of Piang Luang Subdistrict. Secondly, each case will be considered by the committees. The approved case will be announced for at least 15 days. Thirdly, the approved cases will be divided into 2 groups. The first group is for the emergency cases which will use the ambulance as a shuttle. The second group is for cases who have low income and have no care takers to take them to the hospital. The shuttle for this group will be provided by Piangluang SAO. Besides, seven pick-up areas were determined and financial supported by the annual budget of Piangluang SAO. Though there are 6 villages in Piangluang SAO, the pick-up areas would not be enough to cover all 17 communities. Also, some communities are far from the pick-up area. Therefore, it is suggested that more pick-up areas should be added in order to facilitate the elderly and disabled persons to have better public health accessibility. Besides, if the related laws and regulations are reviewed and decentralized, Piangluang SAO could provide a better and appropriate shuttle for the elderly and disabled persons. The staff taking care within the shuttle could be provided. Also, the appropriate cost could be determined so that this service is not only limited for elderly or disabled person but also provide to everyone in the community.

มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. สำนักหอสมุด

Address: เชียงใหม่

Email: cmulibref@cmu.ac.th

Name: ธันยวัฒน์ รัตนสัค

Role: อาจารย์ที่ปรึกษา

Created: 2565

Modified: 2566-08-15

Issued: 2566-08-15

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

tha

DegreeName: รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต

Level: ปริญญาโท

Grantor: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

©copyrights มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	631932054.pdf	3.79 MB	7	2025-06-12 09:32:31

ใช้เวลา

0.019492 วินาที