ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการตีความคำนิยามและเขตอำนาจศาล ตามพระราชบัญญัติการชุมนุมสาธารณะ พ.ศ. 2558

Legal Problems Concerning the Definitional Interpretation and Jurisdiction According to the Public Assembly Act B.E. 2558

Name: ชัดชัย ทองเจริญ

ThaSH: พระราชบัญญัติการชุมนุมสาธารณะ พ.ศ. 2558 -- วิจัย

ThaSH: การชุมนุมสาธารณะ -- วิจัย

ThaSH: การเดินขบวน -- กฎหมายและระเบียบข้อบังคับ -- วิจัย

Abstract: วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีจุดมุ่งหมายในการศึกษาแนวคิด ทฤษฎีทางกฎหมายมหาชนเกี่ยวกับการใช้เสรีภาพในการชุมนุมสาธารณะตามพระราชบัญญัติการชุมนุมสาธารณะ พ.ศ. 2558 ผ่านการกำหนดขอบเขตความหมายของผู้จัดการชุมนุม การกำหนดประเภทของพื้นที่การชุมนุม และการกำหนดบทบาทของฝ่ายตุลาการ โดยศึกษาวิเคราะห์ปัญหาเกี่ยวกับโครงสร้างของกฎหมายเกี่ยวกับการชุมนุมสาธารณะทั้งของประเทศไทยและต่างประเทศ เพื่อทำให้ทราบถึงปัญหาทางกฎหมายและแนวทางการแก้ไขปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับบทบัญญัติของพระราชบัญญัติ การชุมนุมสาธารณะ พ.ศ. 2558 อันจะส่งผลให้การใช้เสรีภาพในการชุมนุมสาธารณะในประเทศไทยสามารถทำได้อย่างแท้จริงภายใต้กรอบและแนวคิดของการชุมนุมสาธารณะ จากการศึกษาพระราชบัญญัติการชุมนุมสาธารณะ พ.ศ. 2558 พบปัญหาทางกฎหมาย 3 ประการ ประกอบด้วย ประการแรก ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการบังคับใช้บทนิยามในส่วนของผู้จัดการชุมนุมตามมาตรา 4 และมาตรา 10 ประการที่สอง ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการกำหนดประเภทของพื้นที่ในการชุมนุมสาธารณะตามมาตรา 4 และมาตรา 10 วรรคหนึ่ง และประการสุดท้าย ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการกำหนดให้ศาลยุติธรรมมีอำนาจออกคำสั่ง ให้ผู้ชุมนุมเลิกการชุมนุมตามมาตรา 21 และมีอำนาจวินิจฉัยชี้ขาดคำร้องคัดค้านคำสั่งของเจ้าหน้าที่ที่สั่งให้ผู้ชุมนุมยุติการกระทำที่ขัดต่อบทบัญญัติของกฎหมายตามมาตรา 25 ซึ่งปัญหาทางกฎหมายดังกล่าวข้างต้น ส่งผลกระทบต่อการใช้เสรีภาพในการชุมนุมสาธารณะของประชาชน เนื่องจากการกำหนดขอบเขตความหมายของผู้จัดการชุมนุมอย่างกว้าง เปิดช่องให้เจ้าหน้าที่ใช้ดุลยพินิจบังคับใช้กฎหมายกับบุคคลอื่นที่ไม่ใช่ผู้จัดการชุมนุม และการกำหนดพื้นที่การชุมนุมโดยไม่มีการจำแนกเป็นพื้นที่เปิดและพื้นที่ปิด พร้อมทั้งไม่ได้กำหนดมาตรการควบคุมการชุมนุมให้เหมาะสมกับลักษณะทางกายภาพของพื้นที่เปิดและพื้นที่ปิด ทำให้เจ้าหน้าที่สามารถนำมาตรการควบคุมการชุมนุมในพื้นที่เปิดซึ่งมีความเข้มงวดสูงมาใช้ในพื้นที่ปิด ตลอดถึงการกำหนดให้ศาลยุติธรรม มีอำนาจควบคุมคำสั่งทางปกครอง และมีอำนาจวินิจฉัยข้อพิพาทในทางปกครอง ทำให้ฝ่ายปกครองไม่สามารถบริหารจัดการการชุมนุมได้อย่างเต็มที่และส่งผลเสียต่อกระบวนการตรวจสอบความชอบด้วยกฎหมายของการกระทำทางปกครอง ดังนั้น จะเห็นได้ว่าประเทศไทยควรนำแนวคิดตามกฎหมายของต่างประเทศ เช่น สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี สาธารณรัฐเกาหลี และเครือรัฐออสเตรเลีย เป็นต้น ตลอดจนทฤษฎีทางกฎหมายมหาชนที่เกี่ยวข้องกับประเด็นดังกล่าวมาปรับใช้ในประเทศไทย นอกจากนี้ ผู้วิจัย เห็นควรให้แก้ไขพระราชบัญญัติการชุมนุมสาธารณะ พ.ศ. 2558 โดยแก้ไขบทนิยามในส่วนของผู้จัดการชุมนุมให้ชัดเจนโดยให้หมายถึงผู้แสดงเจตนาโดยชัดแจ้งว่าเป็นผู้จัดการชุมนุมเท่านั้น เพื่อป้องกันมิให้เจ้าหน้าที่ใช้ดุลยพินิจบังคับใช้กฎหมายกับบุคคลอื่นที่มิใช่ผู้จัดการชุมนุม และควรมีการจัดแบ่งพื้นที่การชุมนุมออกเป็นพื้นที่เปิดและพื้นที่ปิด พร้อมทั้งกำหนดมาตรการในการควบคุมการชุมนุมในพื้นที่ดังกล่าวให้เหมาะสมกับลักษณะทางกายภาพของพื้นที่ เพื่อป้องกันมิให้เจ้าหน้าที่นำมาตรการควบคุมการชุมนุมในพื้นที่เปิดซึ่งมีความเข้มงวดสูงมาใช้กับการชุมนุม ในพื้นที่ปิด ตลอดถึงการแก้ไขบทบัญญัติที่เกี่ยวกับการกำหนดให้ศาลยุติธรรมสามารถออกคำสั่งเลิกการชุมนุมและมีอำนาจในการวินิจฉัยชี้ขาดข้อพิพาทในทางปกครอง เพื่อให้ฝ่ายปกครองเป็น ผู้มีอำนาจออกคำสั่งเลิกการชุมนุมและสลายการชุมนุมได้อย่างอิสระ และศาลปกครองเป็นผู้ตรวจสอบความชอบด้วยกฎหมายของคำสั่งหรือการกระทำทางปกครอง อันจะส่งผลให้การใช้เสรีภาพในการชุมนุมสามารถกระทำได้อย่างเต็มที่ภายใต้กรอบของรัฐธรรมนูญและกฎหมายที่เกี่ยวข้องต่อไป

มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์. ศูนย์เรียนรู้และหอสมุด.

Address: กรุงเทพมหานคร

Email: library@dpu.ac.th

Name: ไพศิษฐ์ พิพัฒนกุล

Role: อาจารย์ที่ปรึกษา

Modified: 2563-05-12

Created: 2558

Issued: 2563-05-08

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

CallNumber: 342.0854 ช364ป

tha

DegreeName: นิติศาสตรมหาบัณฑิต

Level: ปริญญาโท

Descipline: นิติศาสตร์

Grantor: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์

©copyrights มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	Chadchai.Ton.pdf	1.51 MB	22	2025-02-04 14:13:10

ใช้เวลา

0.242219 วินาที