หลักกฎหมายในการพิจารณาคดียาเสพติด กรณีจำเลยให้การรับสารภาพของไทย

The Doctrine of Narcotic Drugs Criminal Procedure in case of the Defendant’s Confession in Thailand

Name: ธัญญพร ทองศรีนุช

ThaSH: การรับสารภาพ -- การศึกษาเฉพาะกรณี

ThaSH: กฎหมายยาเสพติด -- วิจัย

ThaSH: วิธีพิจารณาความอาญา -- วิจัย

Abstract: การดำเนินคดีอาญาในประเทศไทยเป็นการดำเนินคดีโดยรัฐซึ่งโดยทั่วไปกฎหมายกำหนดเป็นหลักการสำคัญให้ทุกฝ่ายต่างมีหน้าที่ต้องตรวจสอบค้นหาความจริง ศาลมีหน้าที่ต้องตรวจสอบค้นหาความจริงแท้ของเรื่องจนเป็นที่พอใจ ศาลไม่ถูกผูกมัดกับรูปแบบหรือคำร้องคำขอของผู้ใด การตรวจสอบค้นหาความจริงแท้ให้ปรากฏเพื่อทราบถึงความผิดหรือความบริสุทธิ์ของผู้ต้องหาหรือจำเลยอันเป็นไปตามหลักการตรวจสอบจึงเป็นสาระสำคัญของกระบวนการยุติธรรมทางอาญา อย่างไรก็ตาม ในช่วงที่ผ่านมาปัญหายาเสพติดในประเทศไทยถึงขั้นวิกฤตทำให้มีคดีความผิดเกี่ยวกับยาเสพติดขึ้นสู่การพิจารณาของศาลเป็นจำนวนมาก เพื่อให้การพิจารณาพิพากษามีประสิทธิภาพ พระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดียาเสพติด พ.ศ. 2550 มาตรา 13 จึงได้บัญญัติว่า “ในชั้นพิจารณา ถ้าจำเลยให้การรับสารภาพตามฟ้อง ศาลจะพิพากษาโดยไม่สืบพยานหลักฐานต่อไปก็ได้ เว้นแต่กรณีที่มีเหตุอันควรสงสัยว่าจำเลยไม่ได้กระทำความผิดหรือคดีที่มีข้อหาในความผิดซึ่งจำเลยรับสารภาพนั้นกฎหมายกำหนดอัตราโทษอย่างต่ำให้จำคุกตลอดชีวิตหรือโทษสถานที่หนักกว่านั้น ศาลต้องฟังพยานหลักฐานโจทก์จนกว่าจะพอใจว่าจำเลยได้กระทำผิดจริง” การบัญญัติดังกล่าวย่อมไม่สอดคล้องกับหลักการดำเนินคดีอาญาโดยรัฐอันเป็นหลักประกันสำคัญที่จะทำให้เกิดความเป็นธรรมในการดำเนินคดีอาญา ประกอบกับอาจทำให้คดียาเสพติดซึ่งส่วนใหญ่มีอัตราโทษต่ำกว่าจำคุกตลอดชีวิตไม่ได้รับการพิจารณาอย่างรอบคอบและเป็นธรรม เพราะแม้จำเลยจะให้การรับสารภาพในชั้นพิจารณา ศาลก็มีหน้าที่ต้องตรวจสอบค้นหาความจริงต่อไป เนื่องจากคำรับสารภาพของผู้ต้องหาหรือจำเลยในคดียาเสพติดนั้นอาจจะมาจากสาเหตุหลายประการ เช่น ผู้ต้องหาเป็นผู้กระทำความผิดจริงจึงให้การรับสารภาพเพราะรู้ว่าหากรับสารภาพจะได้รับการลดโทษจากศาล หรือผู้ต้องหาไม่ได้กระทำความผิดจริง แต่ตำรวจแนะนำให้รับสารภาพโดยบอกว่าหากรับสารภาพจะได้รับการลดโทษครึ่งหนึ่ง หรือผู้ต้องหาไม่ได้กระทำความผิดแต่ถูกข่มขู่หรือทรมานให้รับ สารภาพ เป็นต้น และแม้จำเลยให้การรับสารภาพ กฎหมายบัญญัติให้ศาลสามารถพิพากษาโดยไม่สืบพยานหลักฐานต่อไปก็ได้ กรณีก็ยังตกอยู่ภายใต้หลักของประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 227 ที่ศาลจะต้องฟังพยานหลักฐานจนสิ้นสงสัยว่ามีการกระทำความผิดจริงและจำเลยเป็นผู้กระทำความผิดนั้น อีกทั้งการที่จะพิจารณาว่าคำรับสารภาพของจำเลยมีความน่าเชื่อถือหรือไม่จะต้องพิจารณาจากการได้เห็นตัวจำเลยและจากการสังเกตขณะจำเลยให้การ ซึ่งการสังเกตว่าขณะที่จำเลยให้การรับสารภาพนั้นจำเลยมีกิริยาท่าทางอย่างไร ย่อมมีผลต่อการวินิจฉัยว่าคำรับสารภาพนั้นได้มาโดยสมัครใจหรือไม่ ดังนั้น การที่พระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดียาเสพติด พ.ศ. 2550 มาตรา 13 ให้อำนาจศาลสามารถงดสืบพยานหลักฐานได้ย่อมส่งผลกระทบต่อการค้นหาความจริง จึงสมควรที่จะยกเลิกมาตราดังกล่าวเสียเพื่อให้ศาลตรวจสอบค้นหาความจริงก่อนที่จะพิพากษาลงโทษจำเลยเนื่องจากศาลมีหน้าที่ประกันความยุติธรรมให้แก่จำเลย และเพื่อให้คดียาเสพติดซึ่งเป็นคดีความผิดที่มีอัตราโทษจำคุกอย่างสูงและเป็นคดีอาญาได้รับการพิจารณาในมาตรฐานเดียวกันกับคดีอาญาทั่วไป

มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์. ศูนย์เรียนรู้และหอสมุด.

Address: กรุงเทพมหานคร

Email: library@dpu.ac.th

Name: ไพศิษฐ์ พิพัฒนกุล

Role: อาจารย์ที่ปรึกษา

Modified: 2563-04-29

Created: 2561

Issued: 2563-04-15

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

CallNumber: 345.05 ธ451ห

tha

DegreeName: นิติศาสตรมหาบัณฑิต

Level: ปริญญาโท

Descipline: นิติศาสตร์

Grantor: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์

©copyrights มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	Tanyaporn.Tho.pdf	2.66 MB	6	2024-02-29 11:31:37

ใช้เวลา

0.212763 วินาที