การเสริมสร้างแรงจูงใจในการเรียนดนตรีด้วยกิจกรรมตามแนวพุทธจิตวิทยา : กรณีศึกษานักเรียน ศูนย์ดนตรีดุริยะมิวสิค จังหวัดเพชรบุรี

The Promotion of Motive in Musical Learning through Buddhist Psychological Activities: A Case Study of Duriya Music Center, Phetchaburi Province

Name: ขจิตต์นิษฐา สรรพสิริมงคล

keyword: พุทธจิตวิทยา

; การเสริมสร้างแรงจูงใจ

Abstract: การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา“การเสริมสร้างแรงจูงใจในการเรียนดนตรีด้วยกิจกรรมตามแนวพุทธจิตวิทยา : กรณีศึกษานักเรียน ศูนย์ดนตรีดุริยะมิวสิค จังหวัดเพชรบุรี”เด็กแต่ละคนเกิดมาท่ามกลางความคาดหวังที่แตกต่างกัน กล่าวคือ ครอบครัวที่ประกอบไปด้วย บิดา มารดา ญาติ เมื่อเริ่มเข้าสู่วัยเรียน เด็ก ๆ จะต้องเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ รอบตัวมากขึ้น สมาธิในการเรียนรู้จึงเป็นเรื่องสำคัญ ถ้าเด็กมีสมาธิก็ส่งผลดีต่อการเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ รอบตัวมากขึ้นตามไปด้วย สมาธิก็คือความสามารถในการเลือกเฟ้นสิ่งกระตุ้นที่มีความสำคัญ ร่วมกับความสามารถที่จะคงความสนใจกับสิ่งนั้นได้นานพอ หมายถึงขณะที่มีการกระตุ้นจากหลาย ๆ สิ่ง เช่น เสียงรถ เสียงครู หรือเสียงเพื่อน เด็กจะต้องเลือกว่าจะสนใจสิ่งไหน และเมื่อสนใจแล้วจะต้องคงความสนใจกับสิ่งนั้นได้ในระยะเวลาที่นานพอ สมาธิเป็นเรื่องของความสามารถทางสมอง ซึ่งเด็กแต่ละคนมีไม่เท่ากัน ในเด็กเล็กจะมีน้อยกว่าเด็กโต แต่จะค่อย ๆ พัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อโตขึ้น กลุ่มตัวอย่างที่ใช้คือนักเรียนศูนย์ดนตรีดุริยะมิวสิค จังหวัดเพชรบุรีสาขาดนตรีสากล ทั้งหมด ๒๐ คน ช่วงอายุระหว่าง ๗ - ๑๕ ปีได้มาจากตารางของเครซี่&มอร์แกน ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติ .๐๕และทำการสุ่มตัวอย่างด้วยวิธีการสุ่มอย่างง่าย (Simple Randomกลุ่มหนึ่งใช้กิจกรรมเสริมสร้างแรงจูงใจในการเรียนดนตรีของนักเรียน กลุ่มสองไม่ใช้กิจกรรมเสริมสร้างแรงจูงใจในการเรียนดนตรีของนักเรียน นักเรียนฝึกอาทิตย์ละ๑ครั้งๆละ๑๐ – ๑๕นาทีจำนวน๑วัน/สัปดาห์เป็นเวลา๔ สัปดาห์ ผลการศึกษาพบว่าแรงจูงใจในการเรียนดนตรีด้วยกิจกรรมตามแนวพุทธจิตวิทยา หลังการเข้าร่วมกิจกรรมกลุ่มด้วยหลักอิทธิบาท๔มีคะแนนสูงกว่าก่อนเข้าร่วมกิจกรรม ทั้ง ๔ หัวข้อ คือ ก่อนทำกิจกรรมมีระดับฉันทะ ๓.๓๓ หลังทำกิจกรรม ๔.๗๖ก่อนทำกิจกรรมมีระดับวิริยะ ๓.๓๓ หลังทำกิจกรรม ๔.๗๖ก่อนทำกิจกรรมมีระดับจิตตะ ๓.๓๓ หลังทำกิจกรรมมีระดับจิตตะ ๔.๗๖ก่อนทำกิจกรรมมีระดับวิมังสา ๓.๓๓ หลังทำกิจกรรม ๔.๗๖ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพบว่าก่อนและหลังการเข้าร่วมกิจกรรมกลุ่มด้วยหลักอิทธิบาท๔เพื่อการเสริมสร้างแรงจูงใจในการเรียนดนตรีแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.๐๐ไม่ว่าจะเป็นจากการสังเกตของผู้วิจัยครูผู้สอนหลักครูผู้สอนสมทบและผู้ปกครอง หรือการสังเกตโดยรวมก็ตามสอดคล้องกับสมมติฐานของการวิจัย ๑. ได้กิจกรรมกลุ่มด้วยหลักอิทธิบาท ๔ เพื่อพัฒนาการเสริมสร้างแรงจูงใจในการเรียนดนตรีด้วยกิจกรรมตามแนวพุทธจิตวิทยา ๒. หลังเข้าร่วมกิจกรรมการใช้กิจกรรมกลุ่มด้วยหลักอิทธิบาท ๔ เพื่อการเสริมสร้างแรงจูงใจในการเรียนดนตรีด้วยกิจกรรมตามแนวพุทธจิตวิทยา นักเรียนมีแรงจูงใจในการเรียนดนตรีดีขึ้น อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .๐๑ โดยสรุปกิจกรรมกลุ่มมีผลต่อการเสริมสร้างแรงจูงใจในการเรียนดนตรีของนักเรียน ทำให้นักเรียนมีความพอใจในตนเอง รู้จักตนเอง มีความอุตสาหะ มีสมาธิและรู้จักการวางแผนเพิ่มมากขึ้น

Abstract: This is a quantitative research with the objective to study the promotion of motive in musical learning through Buddhist psychological activities: a case study of Duriya music center, Phetchaburi province. Each kid was born in the midst of different expectations as family consisted of father, mother and relatives. When each kid started to enter school, they had to learn more about things around them. Concentrationor Samàdhi in learning considered as an important thing. If kids had good concentration, it would be beneficial to learn more about things around them. Concentration was an ability to choose important incentive together with an ability to maintain an interest in that incentive long enough namely, while there were many incentives from many things such as the sound the car, the sound of the teacher or sound of friends, kids must choose which one they would be interested in and must also keep their interest in that thing long enough. Concentration was the matter of brain capability which differed in each kid. Younger kids would have less capability than older kids but their brain would be developed gradually as they grew up. The research samples were 20 students of Duriya music center, Phetchaburi province whose age were between 7-15 years old. The sample size wasdetermined by Krejcie and Morgan’s table with astatistical significance of .05. The research sample was conducted by a simple random divided into two groups with different approach: 1) the performing of activities that promoted the motive in musical learning of students and 2) the non-performing of activities that promoted the motive in musical learning of students. The students had to practice once a week, 10-15 minutes for each time, in total of 4 weeks. From the study, it was found that the achievement of motive in musical learning through Buddhist psychological activities after participating in the activity of Path of accomplishment (Iddhipàda IV) was higher than before the participation in activity in all 4 topics: 1) Will (Chanda) before the activity an average was at 3.33, after the activity an average was at 4.76, 2) Effort (Viriya) before the activity an average was at 3.33, after the activity an average was at 4.76, 3) Thoughtfulness (Citta) before the activity an average was at 3.33, after the activity an average was at 4.76, and 4) Investigation (Vãmamsà) before the activity an average was at 3.33, after the activity an average was at 4.76. From the analysis of data using statistics, it was found that before and after the participation in the activity of Path of accomplishment (Iddhipàda IV) overall significantly different atthe statistical level of .00. The achievement, whether by the observation of the researcher, teachers and parents or the overall observation, was consistent with the research hypothesis. 1) The creation of the activity of Path of accomplishment (Iddhipàda IV) for the development of the promotion of motive in musical learning through Buddhist psychological activities 2) After the participation in the activity of Path of accomplishment (Iddhipàda IV) for the promotion of motive in musical learning through Buddhist psychological activities, students were found to have better motive towards the musical learning with astatistical significance of .01. Group activities helped in the promotion of motive in musical learning of students resulting students in self-contentment, knowing themselves, having effort and concentration, and starting to plan more about their lives.

Mahachulalongkornrajavidyalaya University. Center Library

Address: AYUTTHAYA

Email: library@mcu.ac.th

Name: พระครูสังฆรักษ์เอกภัทร อภิฉนฺโท

Role: อาจารย์ที่ปรึกษา

Name: วิชชุดา ฐิติโชติรัตนา

Role: อาจารย์ที่ปรึกษา

Created: 2561

Modified: 2562-09-28

Issued: 2562-09-28

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

tha

©copyrights มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	MCU6202109.pdf	5.3 MB	41	2025-08-18 15:20:36

ใช้เวลา

0.018634 วินาที