มาตรการทางกฎหมายในการควบคุมการทำการโฆษณา ผ่านทางข้อความตัวอักษรของโทรศัพท์เคลื่อนที่ (SMS)

Name: สุภาพร เส้งรอด

keyword: กฎหมายเกี่ยวกับการสื่อสาร

Abstract: ความก้าวหน้าของเทคโนโลยีในปัจจุบัน ได้ส่งผลให้โทรศัพท์เคลื่อนที่กลายเป็นอุปกรณ์การสื่อสารที่สำคัญและจำเป็นอย่างยิ่งในสมัยนี้ ทั้งยังได้รับความนิยมจากผู้บริโภคเป็นอย่างมาก โทรศัพท์เคลื่อนที่ในปัจจุบันเป็นโทรศัพท์เคลื่อนที่อัจฉริยะ (สมาร์ทโฟน) มีความสามารถต่างๆ มากมายเทียบเท่ากับคอมพิวเตอร์ อีกทั้งยังมีราคาย่อมเยา ผู้คนทุกเพศทุกวัยทุกระดับชั้นสามารถซื้อหามาให้งานได้โดยง่าย การติดต่อสื่อสารทางโทรศัพท์เคลื่อนที่ในปัจจุบันไม่ได้จำกัดเพียงการติดต่อผ่านทางเสียงด้วยการโทรแบบสมัยก่อนๆ เท่านั้น หากแต่ยังมีการสื่อสารวิธีการอื่นอีกด้วย เช่น ส่งและรับข้อความ (ซึ่งมีทั้งข้อความตัวอักษร ภาพ และเสียง) รวมทั้งข้อความโต้ตอบแบบทันที (Line, Whats App) เป็นต้น จะเห็นได้ว่า การพัฒนาของเทคโนโลยีโทรศัพท์ในปัจจุบันเน้นไปที่ความสะดวกรวดเร็วและความสะดวกในการพกพาไปใช้งานตามที่ต่างๆ ได้สะดวกกว่าคอมพิวเตอร์ ทั้งนี้เพื่อให้สอดคล้องกับการดำเนินชีวิตอย่างเร่งรีบของคนในยุคปัจจุบัน จึงไม่น่าแปลกใจนักที่ผู้เสนอขายสินค้าหรือบริการต่างๆ ให้ความสนใจกับอุปกรณ์ที่สามารถพกพาได้อย่างโทรศัพท์เคลื่อนที่ เพราะสามารถทำธุรกรรมซื้อขายสินค้าหรือบริการกันได้ทันที และการตลาดทางโทรศัพท์เคลื่อนที่ถือเป็นตลาดขนาดใหญ่ ที่ผู้ใช้บริการมีกำลังซื้อสินค้าและบริการค่อนข้างสูง ทำให้ Mobile Commerce (M-Commerce) เป็นที่นิยมอย่างยิ่งสำหรับผู้ให้บริการที่จะเสนอขายสินค้าหรือบริการของตนไปยังผู้ใช้บริการผ่านทางโทรศัพท์เคลื่อนที่ ดังจะเห็นได้จากในปัจจุบันนี้ผู้ใช้บริการมักจะได้รับโฆษณาต่างๆ ผ่านทางข้อความตัวอักษรของโทรศัพท์เคลื่อนที่ (SMS) เป็นจำนวนมาก ซึ่งมีทั้งการเสนอโปรโมชั่นต่างๆ ของทางด้านผู้ให้บริการโทรศัพท์เคลื่อนที่เอง รวมไปถึงการเสนอขายสินค้าหรือบริการต่างๆ ของบริษัทห้างร้านอื่นๆ เป็นต้น อย่างไรก็ตาม แม้โทรศัพท์เคลื่อนที่จะเป็นประโยชน์สำหรับอำนวยความสะดวกในการทำการตลาดก็จริง แต่มันก็ยังคงเป็นดาบสองคมสำหรับผู้ใช้บริการ จากการศึกษาพบว่า กฎหมายที่ให้ความคุ้มครองผู้บริโภคเกี่ยวกับกรณีของข้อความผ่านทางโทรศัพท์เคลื่อนที่ในประเทศไทยยังไม่สามารถให้ความคุ้มครองได้เพียงพอ เนื่องจากยังไม่มีมาตรการใดให้ความคุ้มครองผู้ใช้บริการได้ว่าจะได้รับสินค้าหรือบริการที่มีคุณภาพตรงตามคำโฆษณา และความต้องการ อีกทั้งยังไม่มีมาตรการในการกำหนดหลักเกณฑ์ในการเปิดเผยข้อมูล หรือหลักเกณฑ์ในการโฆษณาสินค้าหรือบริการผ่านทางโทรศัพท์เคลื่อนที่เลยว่าต้องมีข้อมูลมากน้อยเพียงใดจึงจะเหมาะสมเพียงพอ ซึ่งผู้เขียนเห็นว่า การให้ข้อมูลไม่เพียงพอนี้เป็นการสร้างปมปัญหาให้แก่ผู้ใช้บริการไม่น้อย สำหรับประเทศไทยในปัจจุบัน ผู้ให้บริการต่างๆ สามารถสื่อสารไปยังผู้บริโภคที่ไม่ได้เต็มใจรับสื่อ หรือไม่เคยลงทะเบียนรับข่าวสารจากผู้ให้บริการได้ แต่เมื่อใดที่ผู้บริโภคต้องการยกเลิกการรับสื่อผู้ให้บริการก็จะต้องยกเลิกการสื่อสารกับผู้บริโภคในทันที โดยเรียกวิธีนี้ว่า Opt-out ซึ่งในต่างประเทศ เช่น สหราชอาณาจักร และออสเตรเลีย ได้มีกฎหมายควบคุมไว้เป็นการเฉพาะเพื่อป้องกันปัญหาในกรณีการส่งข้อความโดยจะต้องได้รับความยินยอมจากผู้รับก่อน หรือเรียกวิธีนี้ว่า Opt-in ผู้เขียนเห็นว่า หากประเทศไทยนำแนวทางของต่างประเทศมาปรับใช้ การคุ้มครองผู้บริโภคจากกรณีกรณีของข้อความผ่านทางโทรศัพท์เคลื่อนที่ จักมีประสิทธิภาพมากขึ้น ดังนั้นจึงต้องทำการศึกษาเพื่อแก้ไข เพิ่มเติมกฎหมายที่เกี่ยวข้อง เพื่อให้ผู้ใช้บริการได้รับความเป็นธรรม เพราะกฎหมายที่มีอยู่ไม่สามารถควบคุมได้อย่างชัดเจน

มหาวิทยาลัยเกริก.สำนักหอสมุด

Address: กรุงเทพมหานคร

Email: Matana@Krirk.ac.th

Name: ไฉไล ศักดิวรพงศ์

Created: 2559

Modified: 2560-08-22

Issued: 2560-08-22

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

CallNumber: วพ.343.0994 ส838ม ม.กร.ปร.ม.

tha

DegreeName: นิติศาสตรมหาบัณฑิต

Level: ปริญญาโท

Descipline: กฎหมายธุรกิจ

Grantor: มหาวิทยาลัยเกริก

©copyrights มหาวิทยาลัยเกริก

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	F_Supaphorn_Sangrod.pdf	1.2 MB	11	2024-11-13 22:48:41

ใช้เวลา

0.018353 วินาที