ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการพ้นจากการล้มละลายของบุคคลธรรมดา

Legal Problems Concerning Release From Bankruptcy of Natural Person.

Name: ธวัช ชุนเคลือบทอง.

ThaSH: ล้มละลาย -- กฎหมายและระเบียบข้อบังคับ.

Abstract: กฎหมายล้มละลายนั้นมีวัตถุประสงค์เพื่อให้เกิดความเสมอภาคแก่เจ้าหนี้ทั้งหลายในการที่จะได้รับชำระหนี้จากการนำทรัพย์สินของลูกหนี้เท่าที่มีอยู่มาแบ่งเฉลี่ยให้กับเจ้าหนี้ทั้งหลายด้วยความเป็นธรรม อันเป็นการบรรเทาความเสียหายให้แก่บรรดาเจ้าหนี้เหล่านั้น และในขณะเดียวกันก็ต้องการให้ลูกหนี้หลุดพ้นจากหนี้สินทั้งปวง เพื่อที่จะให้ลูกหนี้ได้ตั้งตัวใหม่และสามารถดำเนินกิจการของตนใหม่ได้โดยเร็ว อันจะเป็นผลดีต่อเศรษฐกิจของประเทศและสังคมโดยรวม ลูกหนี้ที่ถูกศาลพิพากษาให้เป็นบุคคลล้มละลายจะหลุดพ้นจากการเป็นบุคคลล้มละลายได้ก็แต่โดยบทบัญญัติของกฎหมายเท่านั้น ได้แก่ การประนอมหนี้หลังล้มละลายการปลดจากล้มละลาย การยกเลิกการล้มละลาย และการพ้นจากการล้มละลาย(ตามมาตรา 35 แห่งพระราชบัญญัติล้มละลาย(ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2542) ซึ่งวิทยานิพนธ์ฉบับนี้ผู้เขียนได้มุ่งศึกษาถึงปัญหาของการพ้นจาการล้มละลายตามมาตรา 35 แห่งพระราชบัญญัติล้มละลาย(ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2542 และผลที่ได้รับจากการศึกษาพบว่าการพ้นจากการล้มละลายตามมาตรา 35 ของพระราชบัญญัติดังกล่าวมุ่งที่จะให้ลูกหนี้หลุดพ้นจากการล้มละลายเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ซึ่งมาตรานี้บัญญัติขึ้นโดยไม่มีมาตรการหรือหลักเกณฑ์ที่ครอบคลุมเพียงพอ จึงเป็นช่องว่างสำคัญที่จะทำให้ลูกหนี้ก่อหนี้ขึ้นโดยไม่ต้องคำนึงว่าตนจะมีความสามารถชำระหนี้ได้หรือไม่ เพราะเมื่อตนไม่สามารถชำระหนี้ได้ และแม้จะถูกเจ้าหนี้ฟ้องให้ล้มละลายจนกระทั่งศาลมีคำพิพากษาให้ล้มละลายแล้วรอเวลาอีกเพียงแค่ 3 ปี บุคคลนั้นก็จะพ้นจากการล้มละลายสามารก่อหนี้สินใหม่ได้ และหากตนไม่สามารถชำระหนี้ได้ก็จะยอมให้เจ้าหนี้ฟ้องร้องให้ตนเป็นบุคคลล้มละลายอีก ซึ่งจะก่อให้เกิดผลเสียหายแก่สังคมและเศรษฐกิจอย่างมาก นอกจากนั้นแล้วบทบัญญัติในมาตรา 35 ดังกล่าวยังอาจเป็นตัวเหนี่ยวรั้งไม่ให้เกิดความเจริญเติบโตในทางเศรษฐกิจเสียเองเพราะสถาบันการเงินก็คงปล่อยสินเชื่อด้วยความรอบคอบรัดกุมถึงที่สุด เพราะมิฉะนั้นแล้วอาจได้รับความเสียหายจากการที่ลูกหนี้ล้มละลาย และหลุดพ้นหนี้สินไปเมื่อครบกำหนด 3 ปี ตามมาตรา 35 ทำให้การปล่อยสินเชื่อเป็นไปอย่างยากยิ่ง ซึ่งจะส่งผลทำให้เกิดการขาดสภาพคล่องในทางธุรกิจได้เหมือนกัน มองในแง่ของมาตรการทางกฎหมาย มาตรา 35 นั้นก็ได้บัญญัติถึงการพ้นจากการล้มละลายไว้ลอยๆ โดยมิได้กำหนดมาตรการใดๆเพิ่มเติมขึ้นอีก ไม่ว่าจะเป็นหน้าที่ของลูกหนี้ทั้งก่อนและหลังพ้นจากการล้มละลายหรืออำนาจหน้าที่ของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ในการรวบรวมทรัพย์สินของลูกหนี้เพื่อแบ่งชำระให้แก่เจ้าหนี้ภายหลังลูกหนี้พ้นจากการล้มละลาย เพราะแน่นอนว่าระยะเวลาเพียง 3 ปี เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์คงไม่สามารถจัดการรวบรวมทรัพย์สินของลูกหนี้จนถึงขั้นแบ่งทรัพย์สินให้แก่เจ้าหนี้เสร็จอย่างแน่นอน อันทำให้การบังคับใช้กฎหมายในส่วนนี้ไม่ชัดเจน และจะก่อให้เกิดปัญหาต่างๆ ตามมามากมาย นอกจากนี้การที่มาตรา 35 กำหนดให้บุคคลธรรมดาพ้นจากการล้มละลาย ถ้าหากหนี้ที่นำมาฟ้องนั้นไม่ปรากฏว่าลูกหนี้ทุจริตนั้นเห็นได้ว่ากฎหมายมิได้ให้พิจารณาไปถึงหนี้รายอื่นๆ เพราะฉะนั้นถ้าหากลูกหนี้ทุจริตในหนี้รายอื่นๆ ที่ไม่ได้ฟ้องคดีล้มละลายลูกหนี้ก็สามารถพ้นจากการล้มละลายได้ จึงเกิดความไม่เป็นธรรม และเป็นช่องว่างของกฎหมายที่ลูกหนี้อาจจะใช้ประโยชน์ในทางที่ไม่สุจริตได้ สำหรับแนวทางในการแก้ไขปัญหาดังกล่าวข้างต้น วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ได้นำไปสู่ข้อเสนอให้มีการปรับปรุงกฎหมายมาตรา 35 แห่งพระราชบัญญัติล้มละลาย (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2542 โดยกำหนดหลักเกณฑ์และมาตรการทางกฎหมายเพื่อป้องกันมิให้ลูกหนี้ใช้ช่องว่างของกฎหมายไปในทางที่ไม่สุจริตและมิให้เกิดความเสียหายต่อสังคมและเศรษฐกิจโดยรวม ดังนี้ 1. กำหนดให้บุคคลล้มละลายที่จะได้รับการพ้นจากการล้มละลายเมื่อพ้น 3 ปีนับแต่วันที่ศาลมีคำพิพากษา (ถึงที่สุด) นั้นจะต้องไม่เป็นผู้ที่เคยตกเป็นบุคคลล้มละลายมาก่อนภายในระยะเวลาใดเวลาหนึ่ง ทั้งนี้เพื่อป้องกันมิให้มีการล้มละลายซ้ำแล้วซ้ำอีก2. ควรจะกำหนดให้อำนาจแก่เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ในการจัดการรวบรวมทรัพย์สินของลูกหนี้ต่อไปจนกว่าจะแล้วเสร็จภายหลังจากที่ลูกหนี้พ้นจากการล้มละลายไปแล้ว เพราะแน่นอนว่าระยะเวลาเพียง 3 ปี เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์คงไม่สามารถรวบรวมจัดการทรัพย์สินของลูกหนี้เพื่อแบ่งชำระหนี้ให้แก่เจ้าหนี้แล้วเสร็จ เพราะมิฉะนั้นแล้ว เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์จะไม่มีอำนาจในการรวบรวมจัดการทรัพย์สินของลูกหนี้อีกต่อไปภายหลังลูกหนี้พ้นจากการล้มละลาย เพราะเมื่อลูกหนี้พ้นจากการล้มละลาย คำสั่งพิทักษ์ทรัพย์อันเป็นที่มาของอำนาจของเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ก็ย่อมถูกเพิกถอนไปอีกทั้งมาตรา 35 แห่งพระราชบัญญัติล้มละลาย (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2542 มิได้ให้อำนาจเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ในการขายทรัพย์สินของลูกหนี้ต่อไปภายหลังลูกหนี้พ้นจากการล้มละลายไว้เหมือนเช่นกรณีการปลดจากล้มละลาย3. ควรให้อำนาจแก่ศาลในการที่จะสั่งให้การนับระยะเวลา 3 ปี หยุดลงได้หากเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์หรือผู้มีส่วนได้เสียร้องขอ ถ้าภายหลังลูกหนี้ล้มละลายแล้วพบว่าลูกหนี้ไม่ให้ความร่วมมือหรือไม่ให้ความช่วยเหลือเจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ในการรวบรวมทรัพย์สินตามที่เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ร้องขอ หรือไม่ปฏิบัติหน้าที่ของตนตามที่กฎหมายล้มละลายกำหนด หรือประวิงการพิจารณาคดีล้มละลายหรือยักย้าย ปกปิดหรือซุกซ่อนทรัพย์สินของตน หรือกระทำการอย่างหนึ่งอย่างใดซึ่งต้องรับโทษตามพระราชบัญญัติล้มละลาย พุทธศักราช 2483 หรือกระทำการอันไม่สมควรอย่างอื่น ฯลฯในกรณีที่ศาลมีคำสั่งให้หยุดการนับระยะเวลา 3 ปี นั้น หากต่อมาพฤติการณ์เปลี่ยนแปลงไป ศาลอาจยกเลิกหรือเปลี่ยนแปลงคำสั่งได้ และคำสั่งของศาลที่ให้หยุดการนับหรือไม่ให้หยุดการนับหรือคำสั่งเปลี่ยนแปลงแก้ไขคำสั่งให้หยุดการนับระยะเวลา 3 ปี ให้เป็นที่สุด

มหาวิทยาลัยรามคำแหง. สำนักหอสมุดกลาง

Address: กรุงเทพมหานคร (Bangkok)

Email: dcms@lib.ru.ac.th

Name: ชลอ ว่องวัฒนาภิกุล

Role: คณะกรรมการที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์

Name: ชูชาติ ศิรินิล

Role: คณะกรรมการที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์

Created: 2544

Modified: 2549-06-01

วิทยานิพนธ์/Thesis

ISBN: 9743139317

CallNumber: ม.ร. ธ171 2544

tha

DegreeName: นิติศาสตรมหาบัณฑิต

Level: ปริญญาโท

Descipline: นิติศาสตร์

Grantor: มหาวิทยาลัยรามคำแหง

©copyrights มหาวิทยาลัยรามคำแหง

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	title.pdf	106.57 KB	533	2024-07-23 21:28:57
2	abstract.pdf	249.81 KB	510	2025-02-18 22:14:55
3	contents.pdf	155.33 KB	599	2025-02-11 20:12:04
4	chapter1.pdf	163.26 KB	671	2024-06-29 10:13:57
5	chapter2.pdf	1.4 MB	695	2024-08-11 12:31:58
6	chapter3.pdf	2.37 MB	684	2024-07-23 21:29:18
7	chapter4.pdf	1.94 MB	692	2024-06-29 10:14:33
8	chapter5.pdf	525.84 KB	582	2024-06-29 10:15:02
9	appendix.pdf	1.11 MB	419	2024-06-29 10:15:14
10	bibliography.pdf	231.27 KB	372	2024-06-29 10:15:22
11	vita.pdf	23.59 KB	270	2024-06-29 10:15:34

ใช้เวลา

0.042874 วินาที