Case study of effect of cognitive behavioral therapy program on insight of schizophrenic patients

กรณีศึกษาผลของโปรแกรมการบำบัดทางกระบวนการคิดและพฤติกรรมที่มีผลต่อการรับรู้ถึงอาการทางจิตของผู้ป่วยจิตเภท

Name: Artchara Mungpanich

MeSH: Cognitive Therapy

MeSH: Schizophrenia -- therapy

Abstract: This study aimed to study the effect of cognitive behavioral therapy (CBT) program on pre-program and post-program insight of schizophrenic patients. Six patients with first- and second-episode schizophrenia were recruited in this study. They were treated in the psychiatric ward, Jitavej Khonkaen Rajanakarindra Hospital where they had been diagnosed as schizophrenic. The patients received a CBT program for schizophrenic patients which was developed by the researcher. This CBT program was modified from the conceptual framework of Fowler, Garety and Kuipers. It consisted of four stages, containing twelve sessions and each session was 15-60 minutes. The study measurements included patient’s demographic survey, Standard Progressive Matrices (Intelligence test) and Insight Rating Scale. Data was analyzed by comparing between pre- and post-test of insight level. The result indicated that insight level of the three schizophrenic patients who received the complete cognitive behavioral therapy program had increased after the therapy and at the follow-up period. They were aware of illness, complied with medication, adhered to the treatment process and relabelled psychosis experiences such as auditory hallucination or delusion as pathology. At the same time, the insight level of the three patients who dropped out was low. They did not accept the medication and lacked insight. After dropping out, they contacted the hospital irregularly and one of the three patients had an illness relapse and was readmitted within three months after discharge

Abstract: การวิจัยครั้งนี้เป็นกรณีศึกษา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวิธีการบำบัดทางกระบวนการคิดและพฤติกรรมที่มีผลต่อระดับการรับรู้ถึงอาการทางจิตในผู้ป่วยจิเภท ที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลจิตเวชขอนแก่นราชนครินทร์เป็นครั้งที่ 1 หรือ 2 ซึ่งได้รับการวินิจฉัยโดยจิตแพทย์ว่าเป็นโรค จิตเภท มีอาการไม่เรื้อรังและยินยอมเข้าร่วมโปรแกรม ทั้งหมด 6 รายเข้ารับการบำบัดตามโปรแกรมการบำบัดทางกระบวนการคิดและพฤติกรรมสำหรับผู้ป่วยจิตเภท ที่ผู้ศึกษาสร้างขึ้นตามกรอบแนวคิดของ Fowler, Garety และ Kuipers 4 ขั้นตอน แบ่งเป็น 12 ครั้งๆ ละ 15-60 นาที เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลประกอบด้วยแบบสอบถามข้อมูลทั่วไป แบบทดสอบเชาวน์ปัญญาชื่อ Standard Progressive Metrics และแบบประเมินการรับรู้อาการทางจิต การวิเคราะห์ข้อมูลมี 2 ลักษระคือ การวิเคราะห์เนื้อหาด้วยการสรุปการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของผู้ป่วย และข้อมูลเชิงประมาณ โดยเปรียบเทียบคะแนนการรับรู้ถึงอาการทางจิตก่อนการบำบัด ระหว่างการบำบัด และติดตามผล 4 สัปดาห์ ผลการศึกษาครั้งนี้พบว่า ผู้ป่วยที่เข้ารับการบำบัดครบตามโปรแกรมมีจำนวน 3 คนมีระดับการรับรู้ถึงอาการทางจิตดีขึ้น ยอมรับว่าตนเองป่วยทางจิต เห็นความสำคัญของการรักษาและให้ความร่วมมือในการรักษามากขึ้น และสามารถปรับเปลี่ยนมุมมองที่มีต่ออาการทางจิตของตนได้โดยสามารถบอกได้ว่าอาการหูแว่ว หรือความหลงผิด เป็นความผิดปกติที่เกิดจากอาการทางจิตที่ตนป่วยทั้งช่วงภายหลังการบำบัดและในระยะติดตามผล ในขณะเดียวกัน ผู้ป่วยที่เข้ารับการบำบัดแต่ไม่ครบตามโปรแกรม จำนวนอีก 3 คน พบว่าการรับรู้ถึงอาการทางจิตยังคงต่ำ ไม่ยอมรับว่าตนป่วย ไม่เห็นความสำคัญของการรักษา ภายหลังยุติโปรแกรมผู้ป่วยส่วนใหญ่ยังคงไม่ร่วมมือในการรักษา และมี 1 รายมีอาการกำเริบและจำเป็นต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลภายใน 3 เดือนหลังจากออกจากโรงพยาบาล

Mahidol University

Address: NAKHON PATHOM

Email: liwww@mahidol.ac.th

Name: Sirirat Kooptiwoot

Role: Thesis Advisors

Created: 2006

Modified: 2553-06-16

Issued: 2010-06-04

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

ISBN: 9740474888

CallNumber: TH A784c 2006

eng

DegreeName: Master of Science

Level: Master's Degree

Descipline: Clinical Psychology

Grantor: Mahidol University

©copyrights Mahidol University

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	4536241.pdf	1.27 MB	222	2024-10-30 15:15:05

ใช้เวลา

-0.605247 วินาที