Effect of a prenatal attachment promoting program on anxiety and maternal-fetal attachment in pregnant women experiencing previous prenatal loss

ผลของโปรแกรมการส่งเสริมความผูกพันต่อความวิตกกังวลและความรักใคร่ผูกพันระหว่างมารดาและทารกในหญิงตั้งครรภ์ที่เคยสูญเสียบุตร

Name: Narumon Sriintravanit

MeSH: Anxiety

MeSH: Fetal Death

Abstract: The purpose of this quasi-experimental research is to determine the effect of a prenatal attachment promotion program on anxiety and maternal-fetal attachment in pregnant women experiencing previous prenatal loss. Klaus & Kennell’s the parent– infant attachment was used as the conceptual framework for this study. Purposive sampling was used to select 60 pregnant women who had experienced prenatal loss, and attended the prenatal clinic at Ramathibodi Hospital, between June and October, 2004. The sample was divided into a control and an experimental groups with 30 subjects in each group. The experimental group received both the prenatal attachment promotion program and the usual prenatal care, whereas the control group received only the usual prenatal care. Data were collected by using three questionnaires, a demographic data questionnaire, a pregnancy outcome questionnaire, and a maternal-fetal attachment scale. Data were analyzed by the SPSS/FW program. The results of this study revealed that the pregnant women in the experimental group had no statistically significant higher scores of maternal-fetal attachment (t = - .56, p > .05) and lower scores of anxiety (F1,57 = .94, p > .05) than those in the control group. Therefore, the beneficial effects of the prenatal attachment promotion program and value of the program are questionable. However, this studied intervention could be further investigated in nursing care procedures

Abstract: การวิจัยกึ่งทดลองนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาผลของการใช้โปรแกรมการส่งเสริมความผูกพัน ต่อความวิตกกังวลและความรักใคร่ผูกพันระหว่างมารดาและทารกในหญิงตั้งครรภ์ที่เคยสูญเสีย บุตรโดยใช้ทฤษฎีความรักใคร่ผูกพันระหว่างมารดาและทารกของคลอสและเคลเนลเป็นกรอบแนว คิดในการศึกษา การเลือกกลุ่มตัวอย่างเป็นแบบเฉพาะเจาะจง โดยเลือกหญิงตั้งครรภ์ที่เคยสูญเสียบุตรจำนวน 60 ราย ที่มาฝากครรภ์ ณ หน่วยหน่วยตรวจครรภ์ โรงพยาบาลรามาธิบดี ระหว่างเดือนมิถุนายน ถึง เดือนตุลาคม 2547 แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 30 ราย กลุ่มทดลองได้รับ โปรแกรมการส่งเสริมความผูกพันในระยะตั้งครรภ์ร่วมกับการดูแลครรภ์แบบปกติ ในขณะที่กลุ่ม ควบคุมได้รับการพยาบาลแบบปกติอย่างเดียว เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามจำนวน 3 ชุด ได้แก่แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบสอบถามความวิตกกังวลและแบบสอบถามความรักใคร่ ผูกพันระหว่างมารดาและทารกในครรภ์ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยโปรแกรม SPSS/FW ผลการวิจัยพบว่า หญิงตั้งครรภ์ในกลุ่มทดลองมีคะแนนความผูกพันระหว่างมารดาและทารก สูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ (t = - .56, p > .05) และมีคะแนนความวิตกกังวล ต่ำกว่ากลุ่มควบคุมอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ (F 1,57 = .94, p > .05) ดังนั้นผลของโปรแกรม การส่งเสริมความผูกพันในระหว่างตั้งครรภ์ไม่สามารถเพิ่มความรักใคร่ผูกพันระหว่างมารดาและ ทารกในครรภ์และลดความวิตกกังวลให้หญิงตั้งครรภ์ที่เคยสูญเสียบุตรได้ อย่างไรก็ตามโปรแกรม ส่งเสริมความผูกพันระหว่างมารดาและทารกในระหว่างตั้งครรภ์ ควรมีการศึกษาเพิ่มเติมใน กระบวนการพยาบาล

Mahidol University

Address: NAKHON PATHOM

Email: liwww@mahidol.ac.th

Name: Orapin Chareonpol

Role: Thesis Advisors

Created: 2005

Modified: 2553-03-31

Issued: 2010-03-22

วิทยานิพนธ์/Thesis

application/pdf

ISBN: 9740455786

CallNumber: TH N237e 2005

eng

DegreeName: Master of Nursing Science

Level: Master's Degree

Descipline: Maternity and Newborn Nursing

Grantor: Mahidol University

©copyrights Mahidol University

ลำดับที่.	ชื่อแฟ้มข้อมูล	ขนาดแฟ้มข้อมูล	จำนวนเข้าถึง	วัน-เวลาเข้าถึงล่าสุด
1	4536570.pdf	2.41 MB	137	2018-07-28 22:12:28

ใช้เวลา

0.221081 วินาที